บทที่ 9 ฉันเป็นคนช่วยคุณเอง จำไม่ได้แล้วเหรอ?

จากการผ่านไปเรื่อยๆของเวลา องหยีก็เริ่มโตขึ้นเรื่อยๆ เพื่อการที่ไม่ให้ไทด์สงสัย เธอเลยตัดสินใจออกไปบ้านช่วงหนึ่ง ในเมื่อจิตใจชายคนนั้นร้ายกาจดำครึ้ม แต่ตอนนี้ก็มีเพียงทางเลือกนี้แล้ว เพราะถ้าเกิดเขารู้เรื่องเธอท้องขึ้นมา เด็กคนนี้จะไม่มีโอกาสรอดแน่นอน วันที่ออกไปนั้น หยีอยากไปดูที่ห้องไทด์ อยู่วิลล่ามานานขนาดนี้ เธอไม่เคยเดินเข้าไปในห้องเขาเลย เหมือนกับเธอที่ไม่เคยเดินเข้าไปในหัวใจไม่ต่าง ห้องไทด์นั้นแต่งด้วยสีร่มเย็น ดุแล้วเรียบร้อยสะอาด ไม่จำเป็นต้องให้เธอมาจัดเก็บอะไร เมื่อเดินไปที่หน้าลิ้นชัก เธอก็เอารูปไทด์ขึ้นมาดูอย่างตั้งใจ จู่ๆก็เหมือนมีของที่ตกลงจากหลังกรอบรูป เธอเก็บขึ้นมาดู แล้วทั้งตัวก็อึ้ง นี่เป็นบัตรนักเรียน อีกทั้งเป็นบัตรนักเรียนที่เธอทำหายตอนเธอช่วยเด็กผู้ชายในตอนอายุเจ็ดขวบ เพราะในรูปเป็นเธอแต่ชื่อกลับเป็นของแยม วันนั้น แยมไม่สบาย แม่ให้เธอเอารูปติดไปที่บัตรของพี่สาว แล้วไปสอบแทนพี่สาว ระหว่างทางกลับบ้านนั้น เธอก็ได้ช่วยผู้ชายคนนั้น แล้วต่อมาบัตรนั้นก็หายไป แต่ผ่านไปหลายปีแล้ว ทำไมถึงอยู่ที่นี่ได้ยังไง แสดงว่า...เด็กผู้ชายที่เธอช่วยคือไทด์งั้นเหรอ? เมื่อคิดถึงนี่แล้ว หัวใจหยีก็เต้นแรงขึ้นมา การเต้นแรงที่แฝงความเจ็บ เธอหายใจเข้าลึกๆ แล้วเอาบัตรนั้นวิ่งออกไปทันที เธอต้องถามไทด์ให้แน่ชัด เพียงวิ่งได้ไม่กี่ก้าว ประตูห้องก็ถูกไทด์ถีบออก เธอไม่ได้สังเกตสีหน้าไทด์ เพียงเดินเข้าไปเร่งร้อน“ไทด์ นี่...ทำไมบัตรนี้อยู่ที่คุณ...คุณเป็น...เป็นชายคนนั้นหรือเปล่า?” ไทด์ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่จ้องเธอไว้นิ่งๆ หยีกลืนน้ำลาย หัวใจเจ็บแน่นขึ้นมา แล้วรีบถามขึ้น “คุณจำไม่ได้แล้วเหรอคะ?ปีนั้นไง ที่ทั้งตัวคุณ...เต็มไปด้วยเลือด..จากนั้น...จากนั้น...” “จากนั้นคุณอยากบอกว่าคุณได้ช่วยผม?”ไทด์ยิ้มขึ้นมาเบาๆ สายตายังคงเรียบนิ่ง หยีจ้องเขาไว้อย่างตั้งใจ“ฉันเป็นคนช่วยคุณเอง คุณจำไม่ได้แล้วเหรอ?” “เฮอ ”ไทด์เลยหน้าขำ แต่ในใจเต็มไปด้วยความผิดหวังและรังเกลียด“เธอช่างหลอกโกหกไม่เคยเปลี่ยน เรื่องเลวๆพึ่งทำไป ก็มีการโกหกขึ้นมาอีก ตอนนี้ก็อยากใช้บุญคุณของพี่สาว คุณยังเป็นคนอยู่ไหม?” “ไม่ใช่ค่ะ ฉันไม่ได้โกหกนะ ฉัน....” “ไม่ได้โกหก?”ไทด์ผิดหวังแล้วยิ้มไว้ จากนั้นก็โยนเครื่องอัดเสียงไปที่พื้น แล้วตะคอกเรียบเย็น“งั้นคุณฟังดีดีนะ” หยีจ้องไว้อย่างไม่เข้าใจ และเมื่อคำพวกนั้นดังออกมา สีหน้าเธอก็ซีดทันที ทำไมถึงเป็นแบบนี้ คำปลอบใจที่เธอพูดกับแม่กลับมีคนอัดไว้ นี่เป็นใครใส่ร้ายเธอ ทั้งๆที่ในห้องมีเพียงเธอ แม่เลี้ยงและกิต หรือว่ามีคนได้ตั้งไว้ก่อนแล้ว เรื่องนี้เป็นยังไงกันแน่? ระหว่างที่หยียังงงไม่หายนั้น ไทด์ก็โยนของบังอย่างไปที่โยนเธอแรงๆ“เซ็นมันซะ” เธอกวาดสายตาไป เลือดบนหน้าพุ่งขึ้นมาอีกครั้ง “ใบหย่า”