บทที่ 32 เวรกรรม
หยีขมวดคิ้ว แล้วหันมามองเขา
เขาเปิดหนังสือพิมพ์ แล้วพูดอย่างจัง“บ้านเล็กแค่นี้ จะรับแม่เลี้ยงไหวได้ไงครับวันนี้แม่เลี้ยงมาผมให้เขากลับไปแล้ว ผมให้เงินเขาไปก้อนหนึ่ง แล้วบอกเขาไม่ต้องมาอีกแล้ว”
“ไทด์”หยีอดไม่ได้ที่จะตะคอกใส่เขา
ถ้าไม่มีแม่เลี้ยง แล้วต่อไปเธอไปทำงาน ใครจะดูแปราณหล่ะ เธอไม