บทที่ 42 ตอนจบ
เซฟวางเหล้าแก้วลงตรงหน้าไทด์ แล้วยิ้มให้เขา“ยากมากนะครับ ที่นายยังอยู่เมืองนี้อยู่”
ไทด์เอาแก้วชนกับเขา แล้วยิ้มขึ้นมา แล้วรอยยิ้มนั้นก็ดื่มลงไปให้หมด แต่ไม่ได้พูดอะไร
เซฟเงียบไปพัก แล้วพูดขึ้นมา“จริงๆแล้ว...ตั้งแต่นายออกจากโรงพยาบาลไป เขาก็ตามหานายมาตลอด”
ไทด์เม้มปาก แล้วขำขึ้นมา“หาผมท