บทที่ 1 บริการพิเศษ

" เราควรจะทำยังไงดี? พวกเขารู้ความจริงแล้วนะ " " ภาพถูกแชร์ไปให้หัวหน้าแล้วหรอ? " " ตรงนี้สัญญาณไม่ดี กำลังส่งไป " " เธอหนีไปทางประตูหลังนะ เดี๋ยวทางนี้ฉันล่อพวกมันไปเอง " " ได้ " แพรวารีบวิ่งหนีไป หลังจากปิดประตู อาจารย์รีบวิ่งตามออกมา พร้อมพูดว่า "คุณไม่ใช่ผู้ปกครองของเด็กที่นี่ คุณเป็นใคร เมื่อกี้มายืนข้างนอกทำอะไร?" เอมมิกายิ้มมุมปาก พร้อมกับหมุนโทรศัพท์ "คุณว่าฉันมาทำอะไรล้ะ คุณใช้เข็มทิ่มไปยังขาและหลังของเด็ก และยังยกเด็กขึ้นมาโดยใช้มือหยิกไปที่ใบหูของพวกเค้าอีก ฉันถ่ายเอาไว้หมดแล้วนะ" " คุณคือนักข่าว? " " ทนายความ " เอมมิกาบอกไม่หมดว่าตนเองเป็นเพียงทนายฝึกหัด พร้อมกับรีบวิ่งไปอีกทางหนึ่ง อาจารย์ร้องตะโกนขึ้นมา: " ใครก็ได้ จับตัวผู้หญิงคนนั้นไว้ ถ้าหล่อนแชร์ภาพออกไป พวกเราซวยกันหมดแน่" เอมมิกากะตุกยิ้ม เธอตั้งใจหลอกให้พวกนั้นวิ่งตามเธอวนไปมาประมาณ 10 นาที จนกระทั่งแน่ใจแล้วว่าแพรวาส่งรูปไปให้บริษัทแล้ว ภารกิจสำเร็จ แยกย้ายกัน ก่อนหน้านั้นเธอเห็นต้นแปะก๊วยในสวน จึงคิดว่าน่าจะปีนออกไปนอกกำแพงได้ เธอเร่งความเร็ว หนีเข้าไปในสวน ปีนขึ้นต้นไม้แล้วกระโดดข้ามกำแพงความสูงประมาณ 3 เมตร ในชั่วพริบตาเดียว เอมมิกาลุกขึ้น พร้อมปัดฝุ่นที่ติดมือ มองไปรอบๆแล้ว ที่นี่น่าจะเป็นสวนหลังบ้านของคนมีฐานะแน่ๆ พื้้นที่กว้างขนาดนี้ใจกลางกรุงเทพมหานคร เจ้าของต้องไม่ใช่คนรวยทั่วไปแน่ๆ หลังจากเดินผ่านต้นไม้และภูเขาจำลองก็คือสะพานเล็กๆ ที่ข้างหน้ามีสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ มีแค่ประตูหลังเท่านั้นที่สามารถทะลุไปบ้านพักได้ ประตูถูกเปิดไว้ ไม่มีทางออกอื่นแล้ว เอมมิกาค่อยๆย่องเข้าไป เสียงจากชั้นหนึ่งเล็ดลอดออกมา เธอหันไปมองโดยไม่ตั้งใจ เธอเห็นหญิงสาวอายุประมาณ 20 กว่าๆนั่งอยู่บนตักของชายหนุ่ม เอมมิกาจู่ๆก็หน้าแดงขึ้น พยายามที่จะเดินไปตรงประตูใหญ่ให้เบาที่สุด แต่เดินถึงแค่โซฟาเท่านั้น ประตูก็ถูกเปิดออกมา ชายหนุ่มที่กำลังเดินลากกระเป๋าเดินทางเดินเข้ามา อึ้งไปสักพักเมื่อเห็นเธอ " เธอคือใคร? " " คือ..." เอมมิกาชี้ไปที่ห้องแล้วชี้กลับมาที่ตัวเธอเอง ตอนนั้นสมองของเธอว่างเปล่ามาก เธออธิบาย: " มาให้บริการค่ะ " " บริการ? " ชายหนุ่มขมวดคิ้ว แล้วมองไปทางห้องที่เธอชี้ เอมมิกาพยายามเดินไปทางประตู กำลังจะหนี แต่ก็โดนชายคนนั้นจับมือไปแล้ว เธอตกใจมาก การแอบเข้าบ้านคนอื่นแบบนี้ อธิบายยังไงก็ไม่มีใครเชื่อเธอแน่ " ให้หล่อนไป" เสียงทุ้มส่งมาจากอีกทาง พร้อมกับการเปิดตัวที่ดูยิ่งใหญ่ เธอหันกลับไปมองด้านหลัง ภัคร ！ทำไมถึงเป็นคุณภัครไปได้ ！ เธอเคยเห็นผู้ชายคนนี้ทั้งในนิตยสารการเงิน นิตยสารบันเทิง และยังพวกนิตยสารแฟชั่นอีก ภัครเป็นเจ้าของธุรกิจในวงการบันเทิง อสังหาริมทรัพย์และธุรกิจสินค้าราคาแพง เธอยังเคยได้ยินข่าววงในว่าผู้ชายคนนี้มีอธิพลมากอีกด้วย แต่ ถ้าเจ้าของบ้านคือคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ แล้วผู้ชายคนที่อยู่ในห้องนั้นคือ? ล่าสุดเคยมีกระแสข่าวว่านายภัครคนนี้แอบแต่งงานแล้ว หรือว่าผู้หญิงในห้องนั้นคือภรรยาของเขา? ถ้าเอมมิกาสามารถชนะคดีหย่าล้างนี้ได้ คงมีเงินใช้สบายๆไปทั้งชีวิตแน่ๆ ระหว่างนั้นเธอคิดไอเดียดีๆขึ้นมา พร้อมกับควานหานามบัตรของตนเอง "ท่านประธานคะ ฉันชื่อเอมมิกาค่ะ ถึงแม้ตอนนี้ฉันยังไม่ใช่มืออาชีพ แต่ว่าฉันทำงานด้วยความจริงใจ ถ้าคุณสนใจสามารถติดต่อมาหาฉันได้นะคะ" ภัครไม่แม้แต่จะมองหน้าเธอ เดินกลับเข้าไปในห้อง ประตูถูกปิดลง เอมมิกาจับจมูกตัวเองเบาๆ จากนั้นก็เสียบนามบัตรเอาไว้ตรงหน้าต่างรถเบนซ์คันหรู ยังไงทุกคนก็ต้องมีฝันเป็นของตนเอง บางทีอาจจะแจ๊คพ็อตก็ได้ เอมมิกาเดินจากไป ชายหนุ่มในห้องวิ่งมาพร้อมกับเสื้อผ้าที่ยังจัดไม่เข้าที่ พร้อมกล่าวขอโทษ "ขอโทษครับท่านประธาน ผมไม่คิดว่าท่านจะกลับมาเร็วขนาดนี้" ภัครมองชายคนนั้นด้วยแววตาที่เย็นชา พร้อมกับผู้ช่วย "คิดเงินเดือนที่เหลือให้มันแล้วไล่ออก ละอย่าลืม หาบริษัทความสะอาดมาจัดการที่นี่ ฉันต้องฆ่าเชื้อโรคในบ้าน "ครับ"