บทที่ 6 ท่านประธานภัครกล้าหาญมาก

ภัครยังคงเป็นชายหนุ่มที่หยิ่งทะนง ปลายนิ้วของเธอค่อยๆ ลูบไล้ไปที่ผมของชายหนุ่มเพื่อจัดทรง พชรถึงกับตาโตด้วยความตกใจ ท่านประธานเป็นคนที่รักสะอาดมาก ทรงผมของเขาล้วนมีช่างฝีมือดีเป็นคนดูแล หลังจากที่จับมือกับหญิงสาวทุกครั้ง เขาต้องรีบเช็ดมือ ไม่น่าเชื่อว่าเธอสามารถจับผมของท่านประธานได้? เอมมิกามองแล้วภัครไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบ เลยจัดผมให้ภัคร 5 นาที นิ้วโป้งนวดไปยังขมับของเขา 5 นาที หลังจากนั้นย้ายไปนวดตรงกลางของศรีษะ "ยังเจ็บไหม?" ภัครลืมตาขึ้น แววตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความรู้และประสบการณ์ มองไปทางเธอ เอมมิกาไม่เข้าใจว่าภัครคิดอะไรอยู่ สรุปแล้วเขายังปวดหัว หรือไม่ปวดแล้ว? "พชร หลังจบงานแล้วให้เงินเธอเพิ่มอีกห้าหมื่นบาท" ภัครออกคำสั่ง "ครับ" ห้าหมื่นบาท? เอมมิกาถึงกับขมวดคิ้ว เงินเดือนทั้งเดือนของเธอยังไม่ถึงห้าหมื่นด้วยซ้ำ ไม่น่าล้ะ พนักงานที่ทำงานกับคนนิสัยแย่ๆแบบตานี่ถึงกลัวถูกไล่ออก ที่แท้ก็ใจปล้ำแบบนี้นี่เอง ! รถจอดลงหน้าร้านอาหารชื่อดัง การ์ดของร้านอาหารโค้งคำนับพร้อมกับเปิดประตูรถ ภัครเดินลงจากรถ ขาที่ยาวดูสง่างามเหยียบลงบนพื้น ร่มคันใหญ่สีดำรีบกางให้เขาทันที ดูเจิดจรัส พนักงานเดินนำเขาเข้าไปข้างใน เอมมิกาเดินลงจากรถ "เธอต้องดูแลท่านประธานดีๆนะ" พชรเน้นย้ำ เอมมิกาเห็นพชรยังนั่งอยู่บนรถ "นายไม่ลงมาหรอ?" "ข้างในเป็นงานเลี้ยงของพี่น้องท่านประธาน ผมไม่สิทธิเข้าไป แต่ว่าผมจะอยู่รอในรถรับคำสั่งตลอดเวลา" พชรอธิบาย "เข้าใจแล้ว ฉันจะพยายาม อย่าลืมที่ตกลงกันไว้ล้ะ" "แน่นอนครับ" เอมมิกายิ้มรับ เดินตามภัครเข้าไป "สวัสดีค่ะท่านประธานภัคร" สองข้างขนาบไปด้วยหญิงสาวที่แต่งตัวเซ็กซี่พูดทักทายท่านประธาน ภัครไม่แม้แต่จะมอง เดินตรงไปยังลิฟท์ vip สำหรับแขกพิเศษ ผู้จัดการของทางร้านคำนับพร้อมกับกดลิฟท์ให้ ภัครเดินเข้า พร้อมด้วยเอมมิกาที่ยืนขนาบข้าง จากนั้นผู้จัดการเดินเข้ามา มองเอมมิกาด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ พร้อมกับถาม "ท่านประธานภัครครับ คุณชายสามมาถึงแล้ว ต้องการให้ผมจองห้องซูพรีเรี่ยสำหรับท่านประธานไหมครับ?" เอมมิการู้สึกประหม่า ถ้าจะให้เธอนอนห้องเดียวกับผู้ชายคนนี้หนึ่งคืน เธอจะคุ้มไหม? "ไม่ต้อง" ภัครตอบ เอมมิกาโล่งอกไปเปราะหนึ่ง เกือบลืมไปแล้วว่าภัครเคยบอกไม่ชอบผู้หญิงแบบเธอ เธอเดินตามผู้จัดการไปยังห้องอาหารสายธารจันทรา ผู้จัดการเคาะประตูพร้องกับเปิดออก ภัครเดินนำเข้าไปก่อน เอมมิกาค่อยเดินตาม แต่ก็ยังคงมองเห็นไม่ค่อยชัดอยู่ดีว่าคนในเป็นใครบ้าง เธอได้ยินแต่เสียงผู้หญิงร้อง เสียงดังจนเธอต้องเอามือขึ้นมาจับหู มองคนกลุ่มนั้นที่กำลังสนุกกัน "เฮียรองพาแฟนมาด้วยจริงหรอครับ" "ไม่จริงหรอก?" "เฮ้อ กระเป๋าlvของฉัน" "ฮ่าๆ รถของผม ฮ่าๆ ผมมีรถเยอะเลย ฮ่าๆ" ผู้หญิงสามคนรีบเดินมาทางเอมมิกา ขวางทางเธอไว้ "ตอบคำถามพวกเรามาก่อน" สาวผมสั้นบอกกับเอมมิกา ภัครมองไปทางเอมมิกา เขานั่งลงบนโซฟา ถือแก้วไวน์ด้วยท่วงท่าที่สง่างาม เหมือนเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับตนเองพร้อมกับดื่มไวน์ลงไป เอมมิกาทำตาขึงขัง ไม่แปลกที่คนหล่อลากดินอย่างตานี่ ยังถูกสวมเขา ตานี่ถ้าจะหลงทางด้านความรู้สึก "คนสวย ปกติแล้วท่านประธานครั้งละกี่นาที? สิบนาที หรือว่ายี่สิบนาที" สาวผมสั้นถามเธอด้วยความเจ้าเล่ห์ ภัครได้ยินคำถาม เลยมองไปทางเอมมิกา เหมือนวัตถุโบราณอายุเป็นหมื่นปี เอมมิกาอมยิ้มขึ้นมา ถ้าเธอตอบว่าไม่กี่วินาที คุณภัครคนนี้ยังจะนิ่งได้อยู่ไหม?"