บทที่ 7 ฮ่าๆ พวกเราไม่ใช้ของที่พวกคุณบอก

"กี่นาทีหรอ?" เอมมิกาตั้งใจเงียบ แล้วมองไปทางภัคร "น่าจะยี่สิบนาที" "หรอ?" เสียงของผู้หญิงดังยิ่งขึ้น ภัครมองไปทางเอมมิกา คำตอบนี้ยังถือว่ารับได้ แต่อย่าเล่นเยอะเกินไป "เฮียสองครับ พวกพี่มีอะไรกันแล้วหรอครับ?" ภาคภูมิแทบไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ ภัครไม่ได้ตอบเขา ค่อยๆขยับแก้วไวน์ในมือ สาวผมสั้นยังคงถามต่อ "กางเกงที่ท่านประธานใส่ข้างในสีอะไร?" "สีดำ" เธอพูดจาเหลวไหลด้วยหน้าตาจริงจัง ภาคภูมิถึงกับเปิดดูกางเกงของภัคร จะบ้าตาย ภัครไม่ห้ามน้องตัวเองเลย "ว้าว สีดำจริงด้วย" ภาคภูมิพูด พวกผู้หญิงจู่ๆก็ตื่นเต้นขึ้นมา ต่างคนต่างมองหน้ากัน สาวผมสั้นยังคงยิงคำถาม "ของที่พวกเธอใช้เบอร์อะไร?" อะไรกัน? ยังจะมีเบอร์อีก? "ฮ่าๆๆ" เอมมิกาหัวเราะ แล้วเดินไปนั่งข้างๆภัคร กอดไหล่เขาไว้ เขามองมายังเธอ แววตาเธอเต็มไปด้วยความสนุก "พวกเรา ไม่ใช้" คำนี้ เป็นประโยคเดียวที่เธอตอบตามความจริง ภัครถึงกับอมยิ้ม เขาเป็นถึงเสือยิ้มยาก ยิ้มทีนึงก็ดูมีเสน่ห์ น่าจะเป็นรางวัลของการตอบคำถามของเธอที่ทำให้เขาพอใจ รินไวน์ด้วยตัวเองให้กับเอมมิกา เอมมิกาปล่อยมือจากไหล่ของภัคร เธอรู้ว่าภัครรักสะอาด เธอไม่ได้ตั้งใจทำแบบนี้เหมือนกัน เธอหยิบแก้วไวน์ที่ภัครรินให้ ดื่มไปหนึ่งอึก ไวน์แดงนี้ถูกแช่ไว้กับแอปปิ้ลก่อน นอกจากจะเปรี้ยวแล้ว ก็ยังหวานสดชื่น "พวกคุณ รู้จักกันนานเท่าไหร่แล้ว?" เสียงเรียบจากใครบางคน เอมมิกามองไปยังหญิงสาวที่ถามคำถามนี้ ผู้หญิงคนนี้ไม่เหมือนคนกลุ่มนั้น สีหน้าของเธอไม่ได้ถามเล่นๆ และไม่มีความเจ้าเล่ห์ เธอมมองเอมมิกาด้วยสายตาเย็นชา เย็นชามาก เธอสวมใส่สูทสีม่วงเข้ากับสีขาว ผมสั้น แต่งหน้าดูดี ใส่ตุ้มหูสีฟ้า "ไม่นาน" หญิงสาวทำปากเย้ยหยัน ถามด้วยประชด "เธอว่าเหมาะกันไหม?" เอมมิกายิ้มอย่างมีเลศนัย ค่อยๆหมุนแก้วไวน์ พร้อมกับกระดกไวน์เข้าทีเดียวหมดแล้ว "นิสัยเราเข้ากันดี" "ฟู่" ภาคภูมิที่ดื่มไวน์อยู่เกือบพุ่ง พร้อมกับถามเธอว่า "เธอทำงานอะไร" "ทนาย" เอมมิกาตอบ ภัครมองไปทางเธอ แววตาเต็มไปด้วยความสงสัย คิ้วค่อยขมวด "ภรีม เขาทำงานด้านเดียวกับเธอ" ภาคภูมิบอกกับหญิงสาวที่อยู่ข้างๆเขา เอมมิกาถึงกับตกใจ ถ้าเพื่อนของภัครเป็นทนาย แล้วเด็กฝึกงานอย่างเธอที่อยากทำคดีฟ้องหย่าของภัคร คงไม่มีหวังแล้วสิ คงตัวให้พชรแนะนำลูกค้าคนอื่น "พี่ภาคภูมิอย่าพูดแบบนั้นสิ หนูพึ่งจบจากฮาวาร์ด ยังไม่มีงานทำเลย ไม่ถือว่าเป็นทนายหรอ" ภรีมหัวเราะตอบกลับไป เอมมิกาก็หัวเราะเหมือนกัน มหาวิทยาลัยฮาวาร์ดเลนนะ ฮ่าๆๆ ไม่ตลกสักนิด สายตาของภรีมที่มองมาทางเอมมิกา เย็นชาอีกครั้ง พร้อมกับถาม "พวกเธอเคยจูบกันไหม?" "เธอคิดว่าไงล้ะ?" เอมมิกาวางแก้วไวน์ลง "ฉันคิดว่า พวกพี่ไม่เคยและเป็นไปไม่ได้ด้วย เฮียสองของฉัน เค้าไม่มองเธอหรอก" ภรีมตอบกลับไปด้วยความมั่นใจ "จูบ จูบ" "จูบ จูบ" คนอื่นๆเริ่มร้องเชียร์ ภรีมเบ้ปาก "ไม่กล้าหรอ?" เอมมิกาถึงกับโกระ เลือดขึ้นหน้า เธอเม้มปากเน้น "คนบางคน มาเพื่อนขายหน้าเท่านั้นแหละ" ภรีมพูดด้วยเสียงเรียบ "พอได้แล้ว" ภัครพูด มองไปทางภรีม "อนาคตเธอจะเป็นทนายความ ไม่ใช่ตำวจ" "ทนายก็ต้องสอบสวนนิคะ..." ภรีมยังไม่ทันพูดจบ เอมมิกาก็ดึงภัครเข้ามาจูบ