บทที่ 8 ประธานภัครที่น่าหลงไหล

ภัครมองหน้าของเอมมิกาที่อยู่ตรงหน้า ใจของเขารัดเน้น คิ้วผูกกัน เอมมิกาไม่ได้ลืมที่จะมองแววตาของเขาที่ดูรังเกียจ ค่อยๆคลายยิ้ม เธอรู้ดีแก่ใจ "ม้วฟ" เธอไม่ทำให้โดนภัครจริงๆหรอก แค่มุมกล้อง คิ้วที่ขมวดกันของภัครค่อยๆคลาย เขาหน้าเขียวหน้าแดงมองไปยังเอมมิกา เอมมิกานั่งลงที่โซฟา มองไปทางภรีม "เธอพอใจรึยัง?" สายตาของภรีมแทบจะพ่นไฟได้ ทำกำมือแน่ "หน้าไม่อายจริงๆ" เอมมิกายืนขึ้น มองไปข้างนอก เธอลูบจมูกตัวเอง ก็ภรีมต้องการให้เธอจูบไม่ใช่หรอ? ภาคภูมิมองดูสถานการ์ณไม่ค่อยดี รีบบอกกับพี่ชาย "เฮียสองครับ รอพี่เปิดฉาก? รอบนี้ผมต้องชนะพี่ให้ได้" "ชนะงั้นหรอ?" ภัครยืนขึ้น เดินไปทางโต๊ะไพ่นกกระจอก เอมมิกามองผู้หญิงคนอื่นถือจานผลไม้ไป เธอยังไม่ได้กินข้าวเย็น หิวแล้ว เดินถือจานผลไม้ไปเหมือนกัน ทำตามหญิงสาวพวกนั้นนั่งข้างๆ ’แฟนหนุ่ม’ ภัครเล่นได้เก่งมาก เขาสามารถเดาได้ว่าใครถืออะไรไว้บ้าง เสียงข้อความเข้า พชร "คนสวย ต้องปรนิบัติท่านประธานให้ดีนะ ถ้าท่านประธานพอใจ พรุ่งนี้ผมแนะนำลูกค้าให้" "แนะนำให้ 10 คน" เอมมิกาอมยิ้มตอบกลับไป พชรคิดแล้วคิดอีก ในใจรู้สึกแปลกๆ สิบคน? หนึ่งปีเอมมิกาต้องการผู้ชายคนเลยหรอ "ได้ ไม่มีปัญหา" พชรตอบกลับไป เอมมิกาดีใจมาก เลยมีกำลังไง เธอมองไปโต๊ะตรงข้ามสาวผมสั้นกำลังป้อนองุ่นให้กับแฟนหนุ่ม หันกลับมามองจานผลไม้ตัวเอง เธอกินจนเกลี้ยงคนเดียว เธอรู้สึกประหม่า มองไปทางภัคร ภัครสังเกตุว่าเอมมิกากำลังมองเขาอยู่ มองไปยังจานของเธอ เริ้มขมวดคิ้ว บอกกับพนักงาน "เอาผลไม้มาเยอะหน่อย เธออยากกินอะไรบอกเด็กเสริฟ์เลนนะ" ประโยคสุดท้ายเขาบอกกับเอมมิกา เอมมิกาพยักหน้า คนเย็นขาอย่างภัคร ถูกเลี้ยงมาดจริงๆ แค่ยกมือยังดูมีสง่า ทั้งๆที่ไม่ชอบเธอแต่ก็ยังให้พนักงานเตรียมผลไม้ให้ เอมมิกาเห็นว่าภัครจะสูบบุหรี่ รีบหยิบไฟแช๊คขึ้นมา จุดไฟ ภัครมองไปทางเอมมิกา เอมมิกาส่งยิ้มให้ เขาคิดสักพัก ไม่ได้ปฏิเสธอะไร ก้มหัวลงแล้วจุดบุหรี่ นี่เป็นครั้งแรกที่เอมมิกาอยู่ใกลักับปากของผู้ชายขนาดนี้ นี่ขนาดยังไม่ได้ทาลิป ปากยังแดงระเรื่อ ท่าทางตอนสูบบุหรี่ก็ช่างน่าดึงดูด เต็มไปด้วยเสน่ห์ ดูเป็นผู้ใหญ่แต่ก็เซ็กซี่ในเวลาเดียวกัน ครั้งที่แล้วภัครขึ้นเทรนด์ในทวิตเตอร์เลยว่าเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงอยากแต่งงานด้วยที่สุด ท่าดูแต่ภายนอก มันก็เป็นเรื่องจริงอย่างที่เขาว่ากัน "เฮียรองครับ แฟนของพี่คนนี้เจอที่ไหนครับ" ภาคภูมิถาม "ภัครของฉันจะหาได้ยังไง ฉันเป็นคนมาหาเค้าเอง" เอมมิกาตอบคำถามแทนภัคร ภัครหัวเราะ "งั้นเธอก็เก่งมากเลย ที่ทำให้พี่ชายฉันชอบ" เอมมิการู้สึกหน่วงๆ ชอบบ้านอะไรล้ะ ถ้าไม่ใช่รีบต้องการคน คนอย่างเอมมิกาคงถูกออกจากเกมส์นี้ไปตั้งนานแล้ว "ฉันก็ใช้กำลังไปเยอะเหมือนกันนะ" เธอกลัวภาคภูมิจะถามลึกลงไปอีก โน้มหน้าไปทางภัคร "ที่รักคะ บุหรี่ของคุณใกล้จะหมดแล้ว ฉันออกไปซื้อให้นะ ฉันซื้อหอยเชลล์ให้คุณด้วยชุดนึงเนอะ ฉันรู้ว่ามีขายที่ไหน หอยเชลล์ร้านนั้นอร่อยมากเลยนะคะ" เธอเคยอ่านบทสัมภาษณ์เจอว่าภัครชอบกินหอยเชลล์ ภัครอึ้งไปสักพัก มองไปทางเอมมิกา เอมมิการอคำตอบจากเขา เขาหยิบเงินให้เอมมิกาหนึ่งฟ่อน "ซื้อให้พวกเขาทุกคนด้วย ให้พชรไปซื้อกับเธอ ส่วนที่เหลือเธอเก็บไว้ใช้เองนะ" เอมมิกา "......"