บทที่ 130 ความอดทนของคนมีขีดจำกัด

เอมมิกานั่งลง โยนของทุกอย่างเข้าไปในกระเป๋าแล้วรูดซิป และยกกระเป๋าที่เต็มไปด้วยของที่แม่ของเธอทิ้งไว้ให้ ซาร่ามองการกระทำที่ไม่กลัวตายของเอมมิกา ในใจรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก และไม่กล้าแสดงออกมา เอมมิกาบอกขอโทษบอกขอโทษเธอไป แต่เธอกลับไม่รู้สึกว่ามันมาจากใจเลย อีกอย่าง เคนเข้ามาในบ้า