บทที่ 249 ปีกไก่น้ำแดง ที่ฉันชอบกินตั้งแต่เด็ก

6:45 นน. พนักงานร้องตะโกนเมื่อถึงสถานี เอมมิกาไปล้างหน้าแปรงฟัน แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น สายที่โทรเข้ามาคือ พชร “เอมมิกา คุณจะถึงกรุงเทพรึยัง?” “อื้ม” “ตอนนี้ผมอยู่ที่สถานีแล้วนะ ผมรออยู่ตรงประตูทางออก” เอมมิกาถึงกับถอนหายใจ พชรเป็นเพียงลูกจ้างของภัคร ไหนจะต้องมาคอยรับนิส