บทที่ 2 คนบ้านนอก

รถแท็กซี่ส่งเธอไปถึงที่หมู่บ้านคนรวย บ้านในนี้ทุกหลังเป็นราคาหลายพันล้านทั้งนั้น ยามหน้าประตูก็เข้มงวด แต่เธอโทรเข้าไปในนั้นรถแท็กซี่ก็เข้าไปโดยง่ายดายเหมือนกัน “ลุงคะรบกวนรอแป๊บนึงนะคะจะออกมาเร็วๆค่ะ’ ที่นี่หารถยากมาก ถ้าเธอเอาเงินเสร็จก็จะรีบไปที่โรงพยาบาล “ได้!” เด็กผู้หญิงรีบไปกดกริ่งบ้าน แป๊บเดียวก็มีคนใช้มาเปิดประตู “คุณหนู......”คนใช้เห็นหน้าเธอแล้วยิ้มแต่พอเห็นเสื้อผ้าเธอสีหน้าก็เปลี่ยนไปเลย “มาหาคุณท่าน?” “อื่ม!” “เธอรอก่อนฉันต้องไปคุยกับคุณท่านก่อน”คนใช้ไม่พูดจาดีๆกับเธอเลย “ฉันโทรหาเขาแล้ว” คนใช้ขมวดคิ้วน้ำเสียงก็ไม่ค่อยดี “เข้ามาซิ!” เธอรีบเข้าไป วิลล่าหลังนี้ใหญ่มากการตกแต่งก็เป็นแนวยุโรปแค่ดูก็รู้ว่าราคาแพงหลักล้านแน่ๆ รุจนั่งอ่านหนังสือพิมพ์บนโซฟาอยู่พอเห็นเธอเดินเข้ามาก็วางหนังสือลงช้าๆ “เรื่องทำเสร็จยัง?”ผู้หญิงที่นั่งข้างรุจรีบถาม “อื่ม เข้าไปแล้ว” “ไม่โดนจับได้ใช่ไหม?” “ไม่โดน!’ “ดีมากเลยค่ะคุณท่าน!”ผู้หญิงคนนั้นสวยมากผิวดีจนไม่มีริ้วรอยเลยสักเส้น รุจวางหนังสือพิมพ์ลงแล้วยิ้มที่มุมปาก “ทีนี้คุณชายฟอสกี้ก็จะสู่ขอแอนนาของพวกเราแล้วแน่นอน!” “ใช่ ถ้าแอนนาของพวกเราเข้าไปอยู่ในบ้านตระกูลฟอสกี้ ตระกูลพวกเราก็จะยกอีกระดับขึ้นต่อไปลูกชายของพวกเราก็จะได้มีอนาคตที่ดี!” “อื่ม!”รุจก็หัวเราะ “ตระกูลฟอสกี้ ต้องอยู่ในกำมือพวกเรา!” “เงินของฉันเตรียมเสร็จยัง?”เด็กผู้หญิงพูดแทรก นี่ก็คือเหตุผลที่รุจแต่งงาน ตอนที่แม่ของเธอพึ่งคลอดพวกเธอได้ไม่นานเขาก็ไปมีรักใหม่และอีกไม่นานก็มีลูกชายอีกคนให้เขา และแอนนาใช้ชีวิตกับผู้หญิงคนนี้ตั้งแต่เด็กเห็นผู้หญิงคนนี้เป็นแม่แท้ๆของเธอตั้งนานแล้ว แอนนาไม่ดีกับขอทานยังดีกับเธอและแม่เลย รุจขมวดคิ้วแล้วมองไปทางผู้หญิงตรงหน้าที่มีหน้าตาเหมือนกับแอนนา “เธอดูเธอสิสภาพอะไรเนี่ย?แต่งตัวอย่างกับคนจน!” ของของแอนจี้ที่อยู่ข้างๆเริ่มกำแน่นๆตัวแข็งตึงแต่ก็ตรง “คุณท่านอย่างโมโห นี่คือลูกที่ผู้หญิงคนนั้นเลี้ยง คุณคิดว่าจะเทียบเท่ากับแอนนาที่ฉันเลี้ยงดูได้หรอ?เฮอะลูกที่คนบ้านนอกเลี้ยงก็แบบนี้แหละ!” “คนบ้านนอก?”เธอพูดคำนี้แล้วยิ้มอย่างประชดประชัน “เมื่อวานใครเป็นคนขอร้องให้คนบ้านนอกช่วย?” หมัดของเธอที่กำแน่นๆเริ่มปล่อยลง เธอรู้ว่าไม่จำเป็นต้องโกรธเพราะคนแบบนี้ “นี่ก็คือการสั่งสอนของแม่เธอเหรอ?เถียงกับผู้ใหญ่?เธอเห็นฉันเป็นพ่อเธอบ้างไหม?”อยู่ดีๆรุจก็ตาโตค้างและพูดด้วยเสียงที่ดังมาก พ่อ? เฮอะ！ เขาเคยทำหน้าที่พ่อบ้างไหม? “สายตาของเธอหมายความว่าไง?”รุจยืนขึ้นมาเดินไปตรงหน้าเธอแล้วยกมือขึ้น “ตบเลย เพราะเธอก็ไม่เคยเห็นฉันเป็นลูกสาวอยู่แล้ว!”เธอมองไปทางเขาสายตาเย็นชาเหมือนมองดูคนแปลกหน้าอยู่ รุจโดนเธอมองจนทำตัวไม่ถูกมือที่ยกขึ้นมาจะตบก็ไม่ใช่เรื่องจะลดมือลงก็ไม่ใช่ “พอแล้วๆ เอาไป!”พิมพ์เอาเช็คในกระเป๋าให้เธอ “ไปๆๆๆรีบไปซะ!’ แอนจี้มองไปทางตัวเลขบนเช็ค สองแสน ตั้งแต่เล็กจนโตพ่อคนนี้ไม่เคยให้เงินเธอสักสลึงเลยแม้แต่น้อย แต่ตอนนี้เพื่อที่จะให้เธอไปแทนพี่สาวที่เสียความบริสุทธิ์ไปก็เลยให้เงินมาสองแสน เฮอะความบริสุทธิ์นี้ราคาแพงจริงๆ! แอนจี้ยิ้มที่มุมปากยิ้มนี้ทำให้ความรักของเธอที่ให้หายไปหมดสิ้น เธอเอาเช็คใส่กระป๋าแล้วหันหลังเดินไปทางด้านนอก “หยุด!”อยู่ดีๆรุจก็พูด เธอหยุดเดินแต่ไม่ได้หันหลังไป “เอาเงินแล้วกลับไปที่บ้านนอกไปอย่ามาที่วอสก้าอีกต่อไป!”เสียงอันเยือกเย็นของรุจดังขึ้น พิมพ์อึ้งไปเลยและรีบพูดตามว่า “ใช่ อย่ามาที่เมืองวอสก้าอีก วอสก้าต้องการคนเดียวคือแอนนา!” มือของแอนจี้ที่จับกระเป๋าอยู่เริ่มกำแน่น พวกเขากลัวเหรอ? กลัวเธอมาทำร้ายเหรอ? เป็นพ่อที่ดีจริงๆ แม่เลี้ยงที่ดีจริงๆ!