已经是第一章了
บทที่ 8 เธอไม่เข้าใจ
“โอ๊ย เจ็บ!”
ตะวันพูดมั่วแอนจี้ก็เลยไปเคาะที่หัวของเธอหนึ่งที
“รู้ว่าเจ็บก็อย่าพูดมั่ว!”แอนจี้จิกตาไปที่เธอถึงจะเปิดประตูเข้าไป
บุษย์กำลังนอนอยู่และบนโต๊ะก็เต็มไปด้วยผลไม้
“ทำไมเธอเอาผลไม้มาอีกแล้ว ครั้งที่แล้วที่เอามายังกินไม่หมดเลย!”แอนจี้เก็บของที่ซื้อมาแล้วมาเก็บผลไม้ต่อ
ตะวันอาเก้าอี้นั่งแล้วพูดว่า “บ้านฉันเปิดร้านผลไม้ไม่เอาตังเธอจะกินมากแค่ไหนก็ได้”
“แต่นั่นก็คือเงินที่พ่อแม่เธอหามา อย่าสิ้นเปลืองเดี๋ยวฉันเอาตังให้”
ตะวันรีบลุกขึ้นมาอย่างไม่พอใจ “แอนจี้เธอหมายความว่าไง เธอดูถูกฉันเหรอ?”
แอนจี้รีบเข้าไปปิดปากของเธอ “พูดเบาๆหน่อยไม่เห็นเหรอว่าแม่ฉันนอนอยู่”
ตะวันเบะปาก ไม่พอใจ
แอนจี้รีบปลอบใจเธอ “เธอก็รู้ว่าฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้น ฉันแค่รู้สึกว่าหาเงินไม่ได้ง่ายและที่ยิ่งกว่านั้นคือตลอดทั้งปีนี้เธอช่วยฉันตลอดเลย......”
“หยุด ดูตาฉันแล้วรับรู้เอง!”ตะวันเหลือกตาขาวให้เธอ
แอนจี้ไม่รู้ทำไง ชั่งเฮอะรอผ่านไปสองวันเธอซื้อของไปเยี่ยมพ่อแม่ของเธอก็ได้
“เฮ้ย เธอออกมา ฉันมีอะไรจะพูดกับเธอ”ตะวันเห็นในห้องมีคนไม่สะดวกที่จะพูด
แอนจี้มองไปทางเธออย่างน่าสงสัย
“ออกมาก็ได้แล้วไง”
พูดจบเธอก็จูงมือของแอนจี้เปิดประตูแล้วเดินออกไป
“มีอะไร?”
ตะวันรีบจูงเธอมาข้างหน้าต่าง “เธอคนนั้นหมั้นแล้วเธอรู้ยัง?”
“อืม”
“เธอรู้?”
แอนจี้เห็นเธอทำหน้าตกใจก็เลยหัวเราะ “คนรวยแห่งเมืองวอสก้าแต่งงานไม่อยากรู้ก็คงไม่ได้”
“มันก็ถูก......”ตะวันขมวดคิ้ว “พวกเขาจะเชิญเธอไหม?”
แอนจี้ยักไหล่ “เธอว่าไงหละ?”
ตะวันเบะปาก “ทำไมพวกเขาต้องใช้ชีวิตอย่างมีความสุขแต่เธอ......”
“ตะวัน!”แอนจี้รีบพูดแทรก “เธอไม่ต้องเครียดแทนฉัน ฉันไม่คิดว่าตัวเองไม่ดีเลยสักนิด!”
ตะวันกัดริมฝีปาก เธอรู้สำหรับแอนจี้แล้วแค่น้าบุษย์สบายดีเธอก็มีความสุขมากที่สุดแล้ว
“อ๋อใช่แล้ว เมื่อกี้ฉันไปจ่ายเงินทางนั้นบอกว่าเธอจ่ายครบแล้ว เธอไปเอาเงินมาจากไหน?”
แอนจี้ชะงักแล้วพูดมาว่า “ฉันไปยืมกับเขามา”
“อ้า เธอบอกว่าเขาไม่ให้เธอไปหาไม่ใช่เหรอ?”ตะวันเป็นห่วงเธอทันที “เขาได้ทำอะไรเธอไหม?”
หัวใจของแอนจี้เหมือนจะหยุดเต้นไปเลย
“อย่ามาอีกแล้วฉันไม่อยากเจอเธอ”
“หย่ากันแล้วจะเป็นตายร้ายดียังไงแล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน?”
“ได้ข่าวว่าแม่เธอสุขภาพไม่ค่อยดี เงินก็จะใช้หมดแล้ว?สองแสน ช่วยพี่เธอหน่อย!”
เอาเงินแล้วกลับไปบ้านนอกซะ
มือของแอนจี้เริ่มกำแน่น
เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมพ่อคนนี้ถึงแค้นเธอมากขนาดนี้?
“จี้ๆ......จี้ๆ......”ตะวันเห็นสีหน้าเธอไม่ค่อยดีก็เลยถาม
แอนจี้รีบมองไปทางตะวัน “มีอะไร?”
“เธอเป็นไรไหม?”ตะวันขมวดคิ้วแล้วถาม
“ไม่เป็นไร”เธอยิ้มบานใส่ตะวันไม่อยากให้เธอเป็นห่วง
“อืมเธอมีอะไรก็บอกฉันนะ สิ่งที่ช่วยได้ฉันจะช่วยแน่นอน อ๋อสัปดาห์หน้าน้าก็จะผ่าตัดแล้วใช่ไหม?”
แอนจี้พยักหน้า “อืมฉันรอเวลานี้มานานมากแล้ว!”
ตะวันไปจับที่มือของเธอแล้วปลอบใจเธอ “น้าจะไม่เป็นอะไรแน่นอน วันที่น้าผ่าตัดฉันมาอยู่เป็นเพื่อนเธอ!”
“โอเค!”แอนจี้ไปกอดเธอแล้วเอาหน้าของตัวเองไปวางไว้บนไหล่ของเธอ
เธอเหนื่อยแล้วจริงๆ
已经是最新一章了
加载中
