ตอนที่296นักแสดงสาวผู้ถูกวิพากษ์วิจารณ์

ตอนที่296นักแสดงสาวผู้ถูกวิพากษ์วิจารณ์ ไม่จิดาภากำลังยั่วยวนจิรภาสแน่นอนเธอไม่มีทางทนกับความเหงาได้ ตนุภัทรตัดสินไปแล้วว่าจิดาภาคือผู้หญิงที่เลวโดยเนื้อแท้ อีกด้านหนึ่งตนุภัทรได้โพสต์ภาพรูปหนึ่งลงเพจปาปารัซซี่ของสตูดิโอซื่อสัตย์ภาพความจำขนาดใหญ่โดยเป็นรูปภาพของชายหญิงคู่หนึ่งกำลังจูบกำอย่างดูดดื่มและลึกซึ้งที่ลานจอดรถ... ในไม่ช้าก็มีคนจำพวกเขาได้ในทันที Rickหัวหน้าศิลปินของเค.เอฟและจาริณีศิลปินในสังกัดของเค.เอฟ ก่อนหน้านี้ไม่นานพวกเขายังมีข่าวลือรักๆใคร่ๆบนโซเชียลอยู่เลยเป็นข่าวที่ไม่ได้น่าแปลกใจอะไรเพราะพวกเขาต่างเป็นคนในบริษัทเดียวกันศิลปินที่ถูกถ่ายได้ว่ากำลังอยู่กับหัวหน้าศิลปินทุกคนย่อมคิดไปว่าเป็นปาปารัซซี่ที่คิดไปเอง...แต่ภาพที่คมชัดขนาดนี้จูบกันที่ลานจอดรถก่อนจะขึ้นรถไปพร้อมกัน... ทั้งสองที่กลับถึงโรงแรมแล้วยังคงไม่รู้ว่าเรื่องจะเป็นอย่างไรต่อไป สตูดิโอซื่อสัตย์ได้แนบลิงค์ข่าวในอดีตที่เธอเคยถูกแฟนเก่าทำร้ายไปด้วยพูดถึงเรื่องราวความรุนแรงของบ้านฝ่ายชายที่ทำร้ายใจของจาริณีกล่าวว่าในช่วงเวลาเพียงหนึ่งเดือนกว่าๆก็ได้ตัดขาดกับความรักเก่าและโผเขาสู่อ้อมกอดของหัวหน้าศิลปินเสียแล้ว “จาริณีกำลังถ่ายละครไม่ใช่หรือทำไมถึงได้...หรือว่าเพื่อให้ได้อยู่กับRickเค.เอฟจึงใส่ร้ายแฟนเก่าของเธอเพื่อที่เธอจะได้ไม่เป็นขี้ปากของชาวบ้านกัน” “อยากเห็นรูปลับตอนกลับโรงแรมของพวกเขา” “Rickเป็นหัวหน้าศิลปินของเค.เอฟนะคบกับศิลปินในสังกัดเฮ้ยเค.เอฟกำลังจะถูกทำลายด้วยน้ำมือของทั้งคู่” “Rickคงรักเธอจริงๆแหละผู้หญิงที่นอนกับคนอื่นมามากขนาดนั้นเขายังเอาลงเลย” “ไม่ต้องลงรูปนั้นแล้วมันไร้ยางอายมาก” เมื่อเค.เอฟได้รับรู้ข่าวจึงรีบส่งคนไปประชาสัมพันธ์ทันทีแต่เมื่อมีปัญหาเกิดขึ้นแต่เดิมจะต้องให้Rickที่ดำรงตำแหน่งหัวหน้าศิลปินของเค.เอฟเป็นคนจัดการแต่คราวนี้เขาคือหนึ่งในนั้นคำพูดของเขายังจะมีคนเชื่ออีกหรือ ไม่อย่างนั้นแผนกประชาสัมพันธ์ของเค.เอฟคงไร้ซึ่งความน่าเชื่อถือ ตฤณมองจิรภาสที่นิ่งเงียบและไม่พูดอะไรอยู่ข้างๆไม่รู้ว่าควรจะรายงานเช่นไรดี จิรภาสสังเกตเห็นชื่อสตูดิโอที่ปล่อยข่าวออกมาในทันทีซื่อสัตย์รึสายตาเขาเปล่งประกายเย็นยะเยือกดูเหมือนคนพวกนั้นจะไม่ต้องการมีที่ยืนในวงการนี้อีกต่อไปแล้วสินะ “ติดต่อshellyneoเปลี่ยนโรงแรมให้จิดาภาแล้วควบคุมสื่อกับความคิดต่างๆด้วย”จิรภาสชะงักนิ่งก่อนจะเอ่ย“เตรียมรายชื่อหัวหน้าศิลปินคนใหม่มาให้ชุดหนึ่งด้วย” “จะถอดถอนRickหรือครับ” “เรื่องนี้ฉันจัดการด้วยตัวเองจะดีกว่า”จิรภาสพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ“ไม่ว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นอย่างไรเขาก็ทำหน้าที่นี้ต่อไปไม่ได้” “แล้วสตูดิโอนี้ล่ะครับ” “รีบไปตรวจสอบข้อมูลทั้งหมดของตนุภัทรฉันจะสอนให้เขาได้รู้ซึ้งถึงคำว่าเสียใจ” ตฤณพยักหน้าหันหลังเตรียมจะออกไปแต่ในใจยังคงนึกกังวลเกี่ยวกับRickเขาต้องสูญเสียตำแหน่งเพราะการลงมือของสตูดิโอนั้นจริงๆหรือ “ท่านประธานครับความจริงแล้วRickมีความสามารถ...” จิรภาสเหลือบมองเขาแต่ไม่ได้พูดอะไร... ตฤณใจสั่นสะท้านและไม่พูดอะไรอีก หลังจากนั้นจิรภาสก็โทรหาจิดาภาแต่จิดาภายังคงไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นภายในประเทศทั้งวันเธอวิ่งวุ่นอยู่แต่กับงานโปรโมต “ตฤณเปลี่ยนโรงแรมให้คุณแล้วคุณกลับไปเก็บของสักครู่จะมีคนไปช่วยคุณขนกระเป๋าเดินทาง” “อะไรกันคะเกิดเรื่องอะไรขึ้น”จิดาภาที่พักดื่มน้ำอยู่เอ่ยถามขึ้น “เปลี่ยนโรงแรมก่อนเดี๋ยวผมจะโทรหาคุณตอนค่ำอีกครั้งหนึ่ง”เขากลัวว่าจะอธิบายไปในตอนนี้ได้ไม่ละเอียดพอและยิ่งจะทำให้จิดาภาเป็นกังวล เมื่อจิดาภาวางสายนึกคิดแล้วก็รู้สึกถึงความผิดปกติขึ้นมาจะต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาเป็นแน่ถึงได้ทำให้จิรภาสยอมทิ้งการถ่ายทำเรื่องส่วนความทรงจำและรีบมา จิดาภาทำได้เพียงติดต่อไปหาพี่นัฎเพื่อไถ่ถามว่ามีเรื่องอะไรที่เธอไม่รู้เกิดขึ้นใช่หรือไม่ “เธอยังไม่ได้รับข้อมูลอีกหรือ”พี่นัฎถามกลับเธอคิดว่าจิดาภาจะถูกนักข่าวคุกคามไปนานแล้วเพราะความสนิทสนมที่ใกล้ชิดของจิดาภาและจาริณีโทรศัพท์ของพี่นัฎเองก็ใกล้จะระเบิดเพราะนักข่าวแล้ว “ไม่ค่ะมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่” “ฉัน...ฉันไม่รู้ว่าควรพูดยังไงเธอดูข่าวเองเลยดีกว่า”พี่นัฎกล่าวด้วยความโกรธจัดวางสายจิดาภาและรีบส่งลิงค์ข่าวใหม่ให้ทันที เมื่อจิดาภาอ่านจบทั้งร่างพลันชะงักนิ่ง เมื่องานเสร็จสิ้นจึงรีบตรงไปยังโรงแรมของจาริณีทันทีในตอนที่จิดาภาไปถึงก็เห็นRickและจาริณีนั่งอยู่ในห้องด้วยกันอย่างเงียบงัน... “พวกเธอ...” “ฝากคุณดูแลเธอด้วยผมจะออกไปโทรศัพท์”เมื่อRickเห็นว่าจิดาภามาแล้วจึงรีบลุกขึ้นเพื่อออกไปทันที จิดาภารู้ว่าเขาจะต้องออกไปติดต่อกับบริษัทจึงพยักหน้ารับ“ค่ะฉันดูเองคุณรีบไปเถอะ” ณตอนนี้จาริณีดูสับสนและดูขาดสติ“ฉันจะทำอย่างไรดีฉันทำอะไรได้บ้างฉันไม่สามารถทนมองชีวิตเขาถูกฉันทำลายไปทั้งอย่างนี้ได้หรอก...” เธอปิดหน้าร้องไห้อย่างทรมาน จิดาภารีบตรงเข้าไปกอดเธอไว้“ไม่ไม่ใช่ความผิดของเธอเป็นฉันเองฉันไม่ควรให้Rickมา” “ไม่ใช่ความผิดของเธอพวกเราแค่รักกันไม่ได้ทำร้ายความรู้สึกใครด้วยซ้ำทำไมพวกเขาถึงไม่ปล่อยฉันไปกัน”น้ำตาของจาริณีไหลอย่างไรหนทางข่มกลั้น จิดาภาเพียงกอดเธอไว้อย่างเงียบๆลูบแผ่นหลังเธออย่างแผ่วเบา “ฉันเข้าใจการทำงานของท่านประธานจิรภาสดีเขาต้องปลดRickเป็นแน่และเขาจะไม่ให้ได้ทำงานที่เค.เอฟต่อใช่ไหม” “จิดาภาเธอช่วยฉันด้วยฉันไม่สามารถเห็นRickถูกทำลายเพราะฉันได้แค่แก้ไขเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดให้ฉันทิ้งอะไรฉันก็ยอมฉันทนเห็นเขาถูกทำร้ายไม่ได้” “เธอไม่จำเป็นต้องทิ้งอะไรทั้งนั้น” ดวงตาของจิดาภาแดงก่ำและจับจาริณีไว้มั่น“เธอแค่ดูตัวเองดีๆ แค่นั้นก็พอแล้ว” จาริณีไม่เคยเปลี่ยนไปเธอยังคงเสียสละเพื่อความรักอยู่เสมอ “ไม่...ฉันไม่อยากให้เขา...ถูกคนอื่นหัวเราะเยาะ...” Rickที่เพิ่งวางสายได้ยินเสียงร้องไห้ของจาริณีอยู่ที่หน้าประตูใจเขาเดือดขึ้นมาทันพลัน ในอดีตจาริณีที่เขารู้จักเป็นผู้หญิงที่สูงส่งและสง่างามไม่เคยยอมแพ้ให้กับเรื่องอะไรแม้แต่บาดแผลเมื่อหลายปีก่อนเธอก็ยังก้าวข้ามมันมาได้แต่ตอนนี้เธอกำลังร้องไห้ราวกับจะขาดใจเพียงเพราะกลัวว่าเขาจะโดนดูถูกเพียงเพราะชื่อเสียงของเขา... Rickตัดสินใจได้จึงเดินเข้าห้องไป หยุดยืนอยู่เบื้องหน้าของจาริณีโอบกอดเธอไว้จิดาภารู้ว่าพวกเขามีเรื่องที่ต้องการคุยกัน“ตฤณจะช่วยเปลี่ยนห้องพักให้ฉันห้องของพวกคุณก็จะถูกเปลี่ยนด้วยเช่นกันฉันจะไปจัดการเรื่องที่แผนกต้อนรับก่อน” Rickกอดจาริณีด้วยท่าทีเรียบนิ่งลูบแผ่นหลังเธออย่างแผ่วเบา“ร้องออกมาให้หมดและห้ามร้องไห้อีกผมปวดใจจวนจะเป็นบ้า”