ตอนที่297พึ่งพากันและกัน

ตอนที่297พึ่งพากันและกัน “ผมเป็นหัวหน้าศิลปินของเค.เอฟมาหลายปีเรื่องนี้ยังพอควบคุมได้คุณเชื่อใจผมนะ” จาริณีเงยหน้าพร้อมน้ำตาที่เอ่อคลอ ใจของRickราวกับถูกเข็มนับพันทิ่มแทงเขาพยักหน้าอย่างอ่อนโยน“เรื่องนี้จะจบลงโดยเร็ว” “จริงหรือคะ” “แน่นอนแต่ผมคงไม่ได้ดำรงตำแหน่งหัวหน้าศิลปินอีกต่อไปแล้ว”Rickดึงมือของเธอพร้อมนั่งลงที่เตียงโอบไหล่ของเธอไว้ด้วยความปวดใจ เมื่อได้ยินเรื่องนี้จาริณีราวกับพังทลายพลังในร่างต่างแห้งเหือด “แต่ว่า...” “ท่านประธานได้มองคำสั่งใหม่มาแล้วผมถูกย้ายไปเป็นผู้อบรมของแผนกประชาสัมพันธ์วางแผนรับมือให้กับศิลปินตอนนี้ผมได้เป็นรองประธานของเค.เอฟแล้วนะครับ” จาริณีคิดไม่ถึงว่าเรื่องราวจะกลายเป็นเช่นนี้จึงอดที่จะดีใจกับRickไม่ได้“จริงหรือคะ” “ผมเคยหลอกคุณด้วยหรือ”Rickถอนหายใจพร้อมลูบกระหม่อมของเธอและเกลี่ยน้ำตาให้อย่างระมัดระวัง“ดังนั้นคุณผู้หญิงห้ามร้องไห้แล้วนะครับ” จาริณีรีบพยักหน้า“ค่ะฉันจะไม่ร้องแล้ว” “ตอนนี้พวกเราต้องเปลี่ยนโรงแรมเพื่อไปพักผ่อนก่อนเพื่อให้จิดาภาได้ทำงานอย่างสบายใจแล้วพวกเราจะขึ้นเที่ยวบินแรกของเช้าวันพรุ่งนี้กลับประเทศในทันที” Rickคุกเข่าลงพร้อมสวมรองเท้าให้กับเธอ“และต่อจากนี้พวกเราจะเลิกกันไม่ได้แล้วนะคุณเข้าใจใช่ไหมทั้งชีวิตนี้ผมจะไม่ปล่อยคุณไป” ริมฝีปากของจาริณีแย้มยิ้ม“ต่อให้คุณปล่อยฉันไปฉันก็ไม่ไปค่ะ” นัยน์ตาของRickเองก็เริ่มเอ่อคลอ“ณีคุณคือผู้หญิงที่กล้าหาญที่สุดที่ผมเคยพบเจอไม่ว่าจะพบเจอกับอะไรคุณมักจะเผชิญหน้าอย่างกล้าหาญครั้งนี้ก็เช่นกันเพียงแต่ตอนนี้คุณมีผม” จาริณีพยักหน้าอย่างหนักแน่นและยื่นมือไปกุมมือของRickไว้ เธอเชื่อว่าฟ้าหลังฝนมักจะสดใสเสมอ จิดาภาก็ผ่านพ้นเรื่องพวกนี้มาอย่างช้าๆเช่นกันไม่ใช่หรือ หลังจากที่จิดาภาจัดการเรื่องเอกสารเสร็จเมื่อรู้แผนของพวกเขาจึงรีบโทรหาจิรภาสทันทีแต่ยังไม่ทันได้เอ่ยปากปลายสายก็เอ่ยขึ้นเสียก่อน“จองตั๋วใหม่ให้คุณแล้วครับพรุ่งนี้เช้าคุณก็กลับประเทศมาพร้อมพวกเขาเลยส่วนทางด้านshellyneoผมได้ติดต่อไปเรียบร้อยแล้ว” “จิรภาส” เขารู้จักนิสัยของเธอดีไม่ว่าจะเพื่อพี่นัฎภพธรหรือแม้แต่จาริณีเพียงแค่เป็นเพื่อนของเธอเธอจะเสียสละเพื่อปกป้องพวกเขาเป็นแน่ ดังนั้นจิรภาสจึงต้องจัดการทุกอย่างให้เสร็จโดยเร็วเพราะเขารู้ว่าจิดาภาไม่ยอมอยู่เฉยเป็นแน่ “ฉันไม่ต้องการเห็นคำว่าสตูดิโอซื่อสัตย์อีกแล้วค่ะ” “ครับพรุ่งนี้ผมจะไปรับคุณที่สนามบินเมื่อถึงเวลาจะลงรายละเอียดอีกที” “ค่ะเจอกันพรุ่งนี้”ในเวลาแบบนี้ต้องเกาะกลุ่มกันไว้ ท้ายที่สุดทั้งสามก็นั่งเครื่องบินลำเดียวกลับประเทศไปพร้อมกันจิดาภาจะอยู่ข้างๆจาริณีเพื่อเป็นกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดของเธอ ..... “ปัจจุบันเที่ยวบินของนักแสดงชื่อดังจาริณีและหัวหน้าศิลปินของเค.เอฟRickก็ได้มาถึงแล้วอย่างที่พวกเรารู้กันในช่วงนี้จาริณีได้มีการถ่ายทำโฆษณาที่ต่างประเทศตารางงานยุ่งเหยิงเป็นอย่างมากและการกลับประเทศในครั้งนี้ย่อมเป็นเรื่องภาพจูบที่ลานจอดรถเป็นแน่พวกเขาเลือกที่จะกลับมาพร้อมกันนี่เป็นสัญญาณว่าพวกเขากำลังจะเปิดตัวใช่หรือไม่” “ทางด้านเค.เอฟยังไม่ออกมาแถลงการณ์ให้ชัดเจนตอนนี้นักข่าวต่างก็มารอกันที่สนามบินเพื่อรอสัมภาษณ์กัน” จิดาภาเมื่อลงจากเครื่องแล้วไม่ได้เดินไปพร้อมกับRickและจาริณีแต่ออกไปพร้อมกับคนธรรมดาคนอื่นๆแทนนักข่าวต่างให้ความสนใจกับพวกเขาจึงไม่มีใครได้สังเกตว่าจิดาภาเองก็กลับมาเช่นกัน เธอขึ้นรถของจิรภาสที่จอดรออยู่ด้านนอกและตรงออกไปทันที แล้วใช้โทรทัศน์ภายในรถรับชมข่าวใหม่ของสนามบิน สภาพสนามบินในตอนนี้เธอเองก็เคยผ่านมา หลังจากนั้นไปประมาณสิบนาทีRickก็ได้โอบจาริณีเดินออกมาจากช่องผู้โดยสารขาออกแต่นักข่าวทุกคนต่างรับรู้ถึงตัวตนของพวกเขาอยู่ก่อนแล้วจึงปรี่เขาไปล้อมรอบทันพลัน จาริณีได้รับการปกป้องอย่างหนาแน่นจากRickถึงแม้สถานการณ์จะคับขันขนาดไหนRickก็ไม่ปล่อยมือจากเธอ นักข่าวต่างถ่ายรูปพวกเขาอย่างบ้าคลั่งและจ่อไมโครโฟนเข้าไป “พวกคุณคบกันตั้งแต่เมื่อไหร่คะ” “ในฐานะหัวหน้าศิลปินของเค.เอฟคุณเคยประกาศเรื่องทำนองนี้เยอะมากวันนี้คุณก็เปิดตัวด้วยใช่ไหม” “จาริณีเคยประสบกับเหตุการณ์ไม่สู้ดีคุณไม่ใส่ใจในเรื่องนั้นเลยหรือครับ” นักข่าวยิ่งถามคำถามก็ยิ่งแย่พวกเขาคอยแต่จะถามเรื่องที่กระทบกับจาริณีไม่หยุด “จาริณีตอนนี้คุณยังติดต่อกับแฟนหนุ่มอยู่หรือไม่” “ทำไมพวกคุณถึงอยู่ด้วยกันได้เป็นการจัดฉากของบริษัทหรือเป็นความต้องการส่วนตัวกันแน่” “ตอนนี้ทั้งโซเชียลกำลังรุมประณามจาริณีคุณRickมีความเห็นว่าอย่างไรบ้าง” เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้Rickก็หยุดเท้าและคว้าไมโครโฟนมาตัวหนึ่งสายตาคมกริบมองกวาดไปรอบๆ“ขอโทษมาสำหรับคำพูดของพวกคุณเมื่อครู่ด้วยคุณถือดีอะไรมาปฏิบัติต่อผู้หญิงที่ได้รับบาดเจ็บเช่นนี้กันผมรักเธอดังนั้นเลยอยากอยู่กับเธอไม่เกี่ยวกับการโฆษณาอะไรทั้งนั้นจบไหมหากพวกคุณยังคุกคามชีวิตของเธอผมจะเอาผิดพวกคุณตามมาตรการทางกฎหมายให้ถึงที่สุด” “สำหรับพวกคุณเรื่องในอดีตของเธอคงเป็นแค่ข่าวแต่สำหรับผมมันคือบาดแผลของเธอและบาดแผลของผมเช่นกันหากยังมีใครนำเรื่องนี้มาเขียนบทความอีกผมไม่เอาไว้แน่” “และในฐานะหัวหน้าศิลปินของเค.เอฟผมได้พูดเรื่องนี้ต่อหน้าที่สาธารณะมาหลายต่อหลายครั้งมากแล้วเป็นผู้สื่อข่าวก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองได้พูดไว้ด้วยการกระทำของพวกคุณในตอนนี้คืออะไรปลุกกระแสโซเชียลรึพวกคุณไม่เคยประสบเหตุการณ์แย่ๆเลยหรือไรเป็นเพราะจาริณีคือบุคคลสาธารณะจึงต้องยอมรับสายตาดูแคลนจากพวกคุณรึ” “ผมจะเตือนพวกคุณเป็นครั้งสุดท้ายอยู่ให้ห่างจากว่าที่ภรรยาของผม” ในตอนที่Rickพูดเช่นนี้มือของเขาก็ยื่นมาเกาะกุมมือของจาริณีไว้ จาริณีมองใบหน้าด้านข้างของเขาน้ำตาไหลอย่างห้ามไม่อยู่... เธอไม่เคยนึกฝันว่าพวกเขาจะได้มีวันให้สัมภาษณ์นักข่าวเช่นนี้เธอถูกแผ่นหลังของเขาปกป้องไว้ทุกคำของเขาสั่นคลอนใจของจาริณี หลังจากนั้นRickยังคงโอบกอดจาริณีไว้และพาเธอผ่าวงล้อมของนักข่าวมาไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรเขาจะไม่ยอมให้บรรดานักข่าวมาทำร้ายเธอได้แม้แต่ปลายนิ้ว เค.เอฟได้เตรียมรถรอไว้ที่ด้านนอกแล้วบอดี้การ์ดที่คอยอยู่เมื่อเห็นRickและจาริณีออกมาก็รีบเปิดประตูและพาพวกเขาออกไปจากสนามบินทันที เหล่านักข่าวยังคิดจะตามไปแต่แฟนคลับและผู้คนมากมายที่สนับสนุนพวกเขาต่างใช้รถของตัวเองมาขวางทางเพื่อหยุดยั้งเหล่านักข่าวไว้ ถึงแม้โซเชียลจะช่วยเปิดหูเปิดตาแต่ความยุติธรรมบนโลกโซเชียลก็ยังเป็นสิ่งที่ทุกคนยึดถือ ทำไมถึงเจตนามุ่งร้ายทำไมถึงพยายามเปิดเผยเรื่องส่วนตัวของผู้หญิงคนนี้กันจาริณีเป็นผู้เสียหายทำไมนักข่าวถึงต้องตามไล่ล่าเธอด้วย เธอแค่กำลังไล่ตามความสุขของตัวเองอยู่ก็เท่านั้น