ตอนที่301จิดาภาเป็นผู้หญิงที่เก่งกาจจริงๆ

ตอนที่301จิดาภาเป็นผู้หญิงที่เก่งกาจจริงๆ เช้าถัดมาRickและจาริณีได้ขึ้นเครื่องไปยังออสเตรเลียส่วนจิดาภาและจิรภาสคงจะตามไปถึงตอนสองทุ่ม เนื่องจากแขกที่ได้รับเชิญต่างเป็นคนวงในRickจึงอนุญาตให้นักข่าวเข้าร่วมด้วยแต่Rickได้แจ้งเจตจำนงไว้แต่เนิ่นๆแล้วสามารถรายงานข่าวได้เพียงส่วนที่เกี่ยวกับงานแต่งงานเท่านั้นและขอให้แสดงความเคารพต่อสถานที่โดยห้ามเขียนข่าวงานแต่งของเขาในแง่ก่อให้เกิดความเสียหายเด็ดขาด นักข่าวต่างรับปากแต่โดยดีเป็นโอกาสที่ดีที่ได้เข้ามาสัมภาษณ์งานแต่งของเขาใครจะไปกล้าทำลายตัวเองกัน บริษัทรับจัดงานแต่งเดินทางมาถึงออสเตรเลียพร้อมกับผู้สื่อข่าวทางเขารับผิดชอบในการจัดหาช่างภาพและช่างแต่งหน้าสำหรับงานนี้... หน้าที่นี้จิดาภาได้ขอให้พี่นัฎมอบมันให้ตนุภัทรเป็นคนทำเขาสวมชุดของพนักงานบริษัทรับจัดงานแต่งและถือกล้องไว้ในมือเขางงตาแตกทันทีที่ได้รับหน้าที่มา งานของเขาคือการตามถ่ายจาริณี และตอนนี้เขาได้มาถึงสถานที่จัดงานที่ออสเตรเลียจนหมดหนทางจะหนีได้ “เป็นอะไรไปไปช่วยทางนั้นสิ”ผู้รับผิดชอบกระตุ้นสติตนุภัทร “ผม...”ตนุภัทรจับกล้องในมือไว้มึนงงจนพูดอะไรไม่ออก ผู้รับผิดชอบเมื่อเห็นท่าทีของเขาก็ได้แต่ส่ายหน้า“ไม่ว่านายจะผ่านอะไรมาแต่ครั้งนี้คืองานมงคลของพวกเขาไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรก็ควรวางลงใช่หรือไม่ทั้งอย่างนั้นจาริณียังยินยอมให้นายถ่ายโดยไม่ต้องอยู่อย่างหลบๆซ่อนๆอีกด้วย” “นี่ไม่ใช่ทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับนายหรือ” ตนุภัทรเงียบโดยพลันเมื่อนึกขึ้นถึงคนสองคนได้จึงเอ่ยถามขึ้น“จิดาภากับจิรภาสก็มาร่วมด้วยหรือ” “แน่นอนสิจิดาภาเป็นเพื่อนคนสนิทของจาริณีนี่” ตนุภัทรเข้าใจแล้วว่าเหตุใดถึงมีคนมาช่วยเขาในยามที่สิ้นหวังกันความเจ็บปวดในใจของเขาปะทุขึ้นมา... เป็นจิดาภาที่ช่วยเขาเป็นจิรภาส ผู้รับผิดชอบถอนหายใจตบบ่าเขาเบาๆ“ในตอนที่ทุกคนรุมเกลียดชังนายเป็นจิดาภาและจาริณีที่ช่วยดึงนายขึ้นมามอบหน้าที่การงานให้นายให้นายได้ลุกขึ้นยืนและเงยหน้าได้โดยไม่สนความเกลียดชังในอดีตเลย” “ในอดีตนายคุกคามความเป็นส่วนตัวของพวกเธอจนทำให้คนเข้าใจพวกเธอผิดตอนนี้ทุกอย่างก็สงบสุขแล้วนายยังจะทำความผิดซ้ำๆอีกหรือ” “ถึงแม้จะมีเรื่องสกปรกภายในวงการมีดาราหลายคนที่ใช้ชีวิตไม่ได้สะอาดเหมือนกับใบหน้าที่งดงามแต่จิดาภาและจาริณีไม่ใช่คนเหล่านั้น” คำพูดของผู้รับผิดชอบราวกับตบหน้าเขาจนตนุภัทรก้มหน้าหลบด้วยความละอายใจจนอยากจะมุดดินหายไปให้รู้แล้วรู้รอด เมื่อก่อนเขาทำอะไรลงไป “หากนายไม่ต้องการทำงานต่อจะไปก็ได้” ในหัวของตนุภัทรมีเพียงชื่อของจิดาภาผู้หญิงคนนั้นเก่งกาจมากจริงๆมอบทางเลือกที่ยากจะปฏิเสธให้แก่เขาผู้หญิงที่เขาเคยคิดไปว่าเป็นผู้หญิงชั้นเลวคนหนึ่ง ในตอนนี้เขารู้สึกตัวแล้วในใจเขาตอนนี้มีเพียงความชื่นชมให้แก่จิดาภา... บนโลกใบนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่จิรภาสจะหลงรักเธอ ดังนั้นตนุภัทรจึงหยิบกล้องขึ้นมาอีกครั้งและกล่าวกับผู้รับผิดชอบอย่างหนักแน่น“ผมจะถ่ายรูปเจ้าสาวให้สวยที่สุดครับ” “ดีแล้วไปรวมตัวกับทุกคนที่ทางนั้นเถอะ” เรื่องราวของตนุภัทรได้รับการแก้ไขแล้วแต่คนที่คอยบงการเขาอยู่เบื้องหลังคนที่ต้องการหุบเค.เอฟยังคงไม่รามือ ฤดูกาลนี้คือช่วงที่ออสเตรเลียจะสวยงามที่สุด... งานแต่งงานถูกจัดขึ้นที่ด้านหน้าของปราสาทสามารถได้ยินเสียงคลื่นที่ดังมาจากใต้หน้าผาและยังสามารถเห็นดวงดาวบนท้องฟ้ายามค่ำคืนได้อีกด้วยการเลือกมาจัดงานแต่งที่นี่เห็นได้ชัดว่าเจ้าบ่าวเป็นคนที่โรแมนติกขนาดไหน นักข่าวทุกคนที่ได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมต่างต้องเซ็นสัญญารักษาความลับหนึ่งฉบับหากลงข่าวตามอำเภอใจก็จะถูกRickดำเนินการตามกฎหมายทันที แสงอาทิตย์ส่องประกายกับยอดปราสาทที่เก่าแก่หลังนี้สนามหญ้าต่างมีม้านั่งสีน้ำเงินประดับอยู่พื้นหลังเป็นท้องฟ้าและผืนทะเลทุ่งหญ้าต่างถูกปกคลุมไปด้วยกลีบกุหลาบพร้อมทั้งยังมีบอลลูนที่พร้อมบินได้ทุกเมื่ออีกด้วย... ทำนองเพลงของงานแต่งงานที่ไพเราะดังขึ้นRickสวมชุดสูทสีดำทั้งร่างหน้าอกถูกปักด้วยดอกกุหลาบแดงในมือของจาริณีมีช่อดอกไม้สวมชุดเดรสกระโปรงยาวสีน้ำเงินเดินควงแขนมากับRickพวกเขาช่างดูเหมาะสมกัน... ในตอนที่Rickและจาริณีกำลังทักทายแขกรับเชิญจิดาภากับจิรภาสยังคงมาไม่ถึงงาน “ตอนนี้ท่านประธานยังไม่มาไม่มาเล่นกับพวกเราหน่อยล่ะโดยให้เจ้าบ่าวบอกความในใจที่มีต่อเจ้าสาวของเขา”มีคนตะโกนขึ้นมาหลังจากนั้นก็มีอีกหลายคนที่เห็นด้วยพูดเสริมและผิวปากขึ้นมา จาริณียิ้มอย่างประหม่าและซ่อนตัวอยู่ในอ้อมกอดของRick Rickที่เห็นท่าทีเช่นนั้นก็หัวเราะ“นั่นมัน...” “แต่งงานก็แล้วยังไม่กล้าอีกรึนี่นายกลัวภรรยาหรือไง” เมื่อRickถูกทุกคนรบเร้าก็เริ่มต้านทานไม่ไหว“เรื่องของพวกเราพวกเรารู้กันเองก็พอแล้วไม่ต้องเล่าหรอกกระมัง” แก้มของจาริณีขึ้นสีแดงระเรื่อเธอรู้ว่าทุกคนคงไม่ปล่อยพวกเธอไปง่ายๆจึงดึงมือของRickไว้“ถ้าทุกคนอยากรู้กันขนาดนี้คุณก็เล่าเถอะค่ะ” “ฮ่าฮ่าเจ้าสาวรับปากแล้วนายพูดออกมาได้เลย” “ก็ได้...”Rickรับไมโครโฟนมาจากพิธีกรเขาสูดลมหายใจหนึ่งเฮือก“ผมสนใจเธอมานานแล้วครับเจ้าสาวของผมจาริณีตอนนั้นผมเพิ่งจะเข้าไปในเค.เอฟเท่านั้นในความทรงจำของผมเธอเป็นผู้หญิงแรงๆเป็นผู้หญิงกล้าได้กล้าเสียเธอกล้าหาญมาก...” “แต่ผมไม่เคยไล่ตามเธอเข้าใกล้เธอและไม่เคยสนใจความรู้สึกของตัวเองที่มีให้แก่เธอเลยจนกระทั่งเธอได้รับบาดเจ็บจนปิดกั้นตัวเองไปและไม่กล้าพบเจอใครในตอนนั้นผมถึงได้รู้ว่าตัวเองตื่นตระหนกขนาดไหนผมไม่ต้องการเห็นน้ำตาเพราะความเจ็บปวดของเธอ” “อยู่ในวงการนี้มานานผู้คนต่างเปลี่ยนไปไวจนเป็นเรื่องที่คุ้นชินไปแต่จาริณีทำให้ผมได้รู้เพียงผมยอมก้าวเข้าไปมันไม่มีคำว่าสายเธอไม่เพียงเป็นผู้หญิงที่ผมหวงแหนแต่ยังเป็นผู้หญิงที่ผมชื่นชมมากๆเธอเหมือนนกฟินิกซ์เป็นคนที่น่าทึ่งมากจริงๆ” “ไม่ว่าตัวผมจะอยู่ที่ไหนเพียงผมคิดถึงเธอผมก็มีแรงจะทำงานต่อดังนั้นผมจึงอยากแต่งกับเธออยากรักเธอไปทั้งชีวิต” ทุกคนที่แต่เดิมต่างโห่ร้องเพื่อเย้าแหย่บ่าวสาวแต่เมื่อได้ยินRickแสดงถึงความรักที่บริสุทธิ์ดวงตาของคนหลายๆคนต่างเปียกชื้น เพราะคนในวงการบันเทิงอย่างพวกเขามันยากมากที่จะได้ยินและรับรู้ความรู้สึกในแบบที่Rickมี และมีดาราสาวเบื้องล่างเวทีต่างร้องไห้กันอย่างเงียบๆด้วยความซาบซึ้งใจ