ตอนที่302เขาไม่เคยดื่มจนเมา

ตอนที่302เขาไม่เคยดื่มจนเมา บาดแผลที่ต้องเก็บซ่อนเอาไว้ไม่ให้เห็นมีเพียงศิลปินด้วยกันเท่านั้นที่จะเข้าใจ จาริณีที่หลบอยู่ในอ้อมกอดRickก็น้ำตาไหลอย่างห้ามไม่อยู่... ตนุภัทรที่ยืนอยู่ท่ามกลางพนักงานเขาสวมหมวกสีดำเมื่อได้ฟังคำพูดของRickเขาก็กดปีกหมวกลงใจของเขาว้าวุ่นจนไม่สามารถสงบลงได้ “พูดได้ดี” “ขออวยพรให้พวกเธอมีความสุขตลอดไป”ทุกคนต่างลุกขึ้นยืนปรบมือให้กับคู่บ่าวสาว ทันใดนั้นก็มีคนสังเกตเห็นจิรภาสและจิดาภาจับมือกันเข้ามาในงาน “บอสมาแล้ว” “จิดาภาก็ด้วย...” ร่างโปร่งของจิรภาสเดินเข้ามาในงานอย่างเชื่องช้าบรรยากาศสูงส่งราวกับราชาปกคลุมทั้งร่างข้างกายเกี่ยวควงจิดาภามาด้วยกันร่างระหงในชุดเดรสสั้นสีเงินรับกับผมดำยาวเงางามจนทำให้ผู้คนต่างตกตะลึง ตอนแรกจิรภาสจะเดินไปทักทายRickเสียก่อนแต่เมื่อเห็นสภาพงานและบรรยากาศคิ้วขมวดนิ่วจึงพาจิดาภาไปนั่งที่นั่งของแขกรับเชิญแทน “ท่านประธานจิรภาสRickเพิ่งบอกว่าเขาคือผู้ชายที่หล่อที่สุดในเค.เอฟ”มีคนจงใจเอ่ยหยอกเย้าขึ้นมา จิรภาสนั่งลงพร้อมกับจิดาภาก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ“ในสายตาจาริณีนายหล่อที่สุดกับสายตาของผู้อื่นอาจจะไม่ก็ได้...” “ฮ่าฮ่า...” ทุกคนต่างปรบมือให้แต่เดิมคนของเค.เอฟนั้นมีอารมณ์ขันนัก จากคำพูดของจิรภาสจึงตัดสินได้ว่าวันนี้เขาค่อนข้างอารมณ์ดีทีเดียว “คนโสดในหมู่คนระดับสูงของเค.เอฟก็เหลือแค่ท่านประธานจิรภาสแล้วใช่หรือไม่” “ท่านประธานจะจัดงานแต่งงานกับจิดาภาที่ไหนดีจัดที่นี่ดีหรือไม่พวกเรายังอยากกลับมาอีกครั้ง” เพราะเป็นวันที่ดีบรรดาศิลปินจึงกล้าหยอกเล่นกับจิรภาส จิรภาสหันไปมองจิดาภาแต่จิดาภานั้นเพียงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่หลบสายตาของเขาไปดังนั้นจิรภาสจึงกล่าวได้เพียง“ครั้งหน้าจะให้เซ็นสัญญากับแบรนด์ของออสเตรเลียแล้วกันคุณจะได้มาอีก” “ท่านประธาน...” ทุกคนต่างหัวเราะครืน บรรยากาศเต็มไปด้วยความสนุกสนานและตนุภัทรที่คอยจับภาพในงานอยู่ตลอดเมื่อได้เห็นภาพของความสุขและมิตรภาพตรงหน้าเขามองใบหน้าเปื้อนยิ้มของจิดาภาทันใดนั้นถึงได้รู้สึกขึ้นมาว่าตัวเขาในอดีตได้เข้าใจผิดไปมาก “จิดาภาท่านประธานตอนอยู่ที่บ้านใบหน้าก็เย็นชาแบบนี้หรือ”ทันใดนั้นก็มีคนอาจหาญถามคำถามนี้ขึ้นมา จิรภาสหันกลับไปมองในทันทีเขาจะจดจำหน้าคนใจกล้านั้นไว้ให้มั่น เมื่อจิดาภาถูกถามจึงเงยหน้าขึ้นและทำท่านึกคิด“ฉันไม่เคยเห็นนะคะ...ไม่แน่หากให้เขาดื่มมากๆอาจจะยิ้มง่ายกว่านี้” “ยากมากใครๆก็รู้ว่าท่านประธานคอแข็งขนาดไหน” จิรภาสหน้านิ่วคิ้วขมวดกุมมือของจิดาภาไว้แน่นและเอ่ยเสียงเข้ม“หากพวกเขามามอมผมคืนนี้คุณได้อยู่กับผมทั้งคืนแน่” “ฉันอยากรู้นี่คะว่าท่านประธานคอแข็งจริงหรือไม่”จิดาภากะพริบตาปริบ “ได้...เช่นนั้นคุณนับให้ดีๆแล้วกันว่าคืนนี้ผมจะดื่มได้กี่แก้ว”จิรภาสเอ่ยอย่างเจ้าเล่ห์ จิดาภาพยักหน้าพร้อมนึกย้อนไปเธอเหมือนจะไม่เคยเห็นตอนจิรภาสเมาเลยแต่อย่างไรช่วงนี้ก็เป็นช่วงเวลาพักผ่อนในวันที่ดีเช่นนี้แค่สนุกไปกับมันก็พอ งานฉลองดำเนินไปจนถึงเที่ยงคืนจิดาภาพยุงร่างของจิรภาสกลับมาที่ห้องดวงตาของเขายังปกติท่าทางก็ไม่ได้แปลกไปตรงไหนไม่ได้พูดมากอะไรราวกับไม่ได้ดื่มเลยแม้แต่น้อย จิดาภาพยุงเขาจนมาถึงเตียงเธอได้คาดเดาเรื่องนี้เอาไว้ก่อนแล้วไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ไหนจิรภาสก็จะไม่ทำให้ตัวเองดูย่ำแย่แน่นอน จิดาภาช่วยเขาถอดเสื้อคลุมเตรียมจะเข้าไปเติมน้ำใส่อ่างแต่เพียงหันหลังให้แขนก็ถูกเขาดึงไปในทันที ทั้งร่างพลิกกลับจนล้มตัวลงนอนบนเตียงเดียวกับจิรภาส กลิ่นโคโลญและกลิ่นไวน์จากตัวของเขาตีขึ้นมา.. “อาบน้ำก่อนค่ะ” จิรภาสกอดเอวของเธอไว้มุมปากกดโค้งขึ้น“ได้นับหรือไม่ผมดื่มไปเท่าไหร่” “นับไปนับมาจนลืมหมดแล้วค่ะแต่ดื่มไปเยอะอยู่นะคะทุกคนเมาเพราะคุณกันหมด” จิรภาสทัดผมไว้หลังหูให้กับเธอสายตาดูล้ำลึกจนสุดหยั่ง“เพราะผมฝึกมาเยอะจึงไม่เมาง่ายๆ...” หนึ่งประโยคนั้นทำจิดาภาเงียบไป ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกขึ้นมาได้ในโลกของจิรภาสต้องพบเจอกับความท้าทายอยู่ตลอดกว่าจะก้าวมาถึงในวันนี้ต่อให้เขาอยากดื่มจนเมาก็คงไม่มีทางแล้ว จิดาภาไม่ได้คิดต่อและหันมากอดจิรภาสไว้“ไปอาบน้ำค่ะจะได้พักผ่อนกัน” “ถึงจะไม่เมาแต่ตอนนี้ผมไม่มีแรงเลยดูเหมือนว่าจะต้องการคนช่วยอาบน้ำซะแล้ว...” “ได้ค่ะ...”จิดาภาดึงร่างของเขาแต่แรงของเขายังคงมีมากเกินไป จิรภาสฉีกยิ้มก่อนจะขยับเข้าไปใกล้เธอ“ผมนึกวิธีชาร์จแบตได้วิธีหนึ่งห้องที่โรแมนติกเช่นนี้อย่าทำให้มันเสียเปล่าเลย” ..... เช้าถัดมาคือพิธีแต่งงาน เพราะผู้อาวุโสของทั้งสองไม่สามารถมาได้ดังนั้นพิธีการจึงถูกจัดขึ้นอย่างง่ายๆ ตรัณสวมชุดสุภาพพอดีตัวสบายๆถือดอกไม้ไว้อย่างรู้ความแต่เขาไม่ได้เปิดเผยตัวตนต่อหน้าผู้คนบางเรื่องยิ่งมีคนรู้น้อยสำหรับเด็กน้อยแล้วมันยิ่งดี จาริณีมองตัวเองที่สวมผ้าคลุมสีขาวในกระจกด้วยความตื่นตะลึง “ได้สวมสุดอย่างนี้แล้วจริงๆหรือเป็นความรู้สึกอย่างนี้นี่เอง” “เจ้าสาวคนใหม่สวยมาก” “เธอเองก็จะมีวันแบบนี้ในเร็วๆวันเช่นกัน”จาริณีกุมมือของจิดาภา จิดาภาพยักหน้าพร้อมยิ้มรับก่อนจะเข้าไปช่วยช่างแต่งหน้าจัดชายกระโปรงให้กับจาริณี“เมื่อแต่งงานไปแล้วต้องทำตนเป็นภรรยาที่ดีห้ามออกไปทะเลาะกับคนอื่นอีกแล้วนะ” จาริณีที่อยู่หลังผ้าคลุมดวงตาที่ถูกระบายไว้อย่างสวยงามเริ่มมีน้ำใสๆเอ่อคลอ“อือฉันจะเรียนรู้การเป็นภรรยาที่ดี” และเป็นแม่ที่ดีด้วย ดวงตาของจิดาภาเองก็เปียกชื้นทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นพิธีกรตะโกนเสียงดัง“เจ้าสาวเตรียมพร้อมแล้วหรือยังครับพิธีจะเริ่มแล้ว” จาริณีไม่ได้หาเพื่อนเจ้าสาวคนอื่นข้างกายของเธอมีเพียงจิดาภาเพียงคนเดียว พวกเธอสบตากันก่อนที่จิดาภาจะเดินไปปลดล็อกประตูอย่างเชื่องช้าก่อนที่ประตูจะถูกเจ้าบ่าวและแขกเปิดออกอย่างรวดเร็ว Rickสวมชุดสูทในมือมีช่อดอกกุหลาบเขาคุกเข่าลงตรงหน้าของจาริณี“ณีผมมารับคุณแล้วครับ” จาริณีรับช่อดอกกุหลาบมาจากมือของเขาพยุงเขาลุกขึ้นยืนทั้งสองคนอยู่ท่ามกลางเสียงปรบมือและคำอวยพรของผู้คนมากมายกอดกันอย่างแนบแน่นและพวกเขาก็พากันเดินไปยังสถานที่จัดงานที่อยู่ด้านนอก ทุกอย่างช่างโรแมนติก.. ถึงแม้จะเป็นพิธีการง่ายๆแต่จาริณีก็หาผู้ชายที่เห็นคุณค่าในตัวเธอมากที่สุดจนเจอ ชุดแต่งงานของเธอมาจากmarrywangห้องเสื้อชั้นสูงมูลค่าของมันนับล้านเจ้าหญิงของประเทศอังกฤษเองก็เคยได้สวมชุดแต่งงานของห้องเสื้อนี้ แหวนเพชรสุดคลาสสิกของเธอมาจากT＆Hซึ่งมีเพชรสิบกะรัต ความรักของเขาที่มีต่อเธอนั้นเหนือกว่าทุกสิ่ง...