บทที่ 9 เสียใจที่รู้จักนาย

ณ โรงพยาบาลกลางเมือง ห้อง ICU ฉันนั่งอยู่หน้าห้องด้วยความเศร้าโศกเสียใจ นครยืนอยู่ที่ไกลๆ แล้วสูบบุหรี่ มีแสงไฟผ่านนิ้วมือของเขา ฉันไม่เคยเห็นเขาสูบบุหรี่เลย พวกเราไม่มีใครมีคำพูดอะไรเลย ฉันไม่กล้าเงยหน้าขึ้น ฉันกลัวว่าห้อง ICU จะเปิดออก เพราะว่าเจ็ดปีก่อน ข้างหลังประตู สิ่