บทที่ 37 ความจริง (2)

หลังจากที่ตำรวจแยกกันเป็นสองแถว ฉันก็มองเห็นเงาของคนๆหนึ่งจากที่ไกลๆ ถึงแม้จะไม่ค่อยชัด แต่ก็มั่นคง สง่างามและเต็มไปด้วยความมั่นใจ ดวงตาของฉันจู่ๆก็เบลอไปโดยที่ไม่รู้ตัว รูปร่างแบบนี้ เหมือนเป็นพ่อของฉันเลย แต่น่าเสียดาย… พอตอนที่ยิ่งเดินก็ยิ่งใกล้เข้ามา ฉันก็มองเห็นได้อย่างชัดเจนว่