บทที่6 ลาก่อน ตลอดกาล!

“ ลาก่อน ลาตลอดกาล! “ ภัทรภรมองทศวรรษด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชาและแน่วแน่ เธอเอาผ้าม้านที่สมชายคลุมตัวเธอมามัดตรงเอว ยืนหลังตรงแล้วจากไปโดยไม่หันกลับมามอง ในห้องทำงานกว้างใหญ่ที่มีคนอยู่สิบๆกว่าคน แต่กลับเงียบจนเหมือนไม่มีคนอยู่ ทุกคนอึ้งและตกใจกับคำพูดคำสุดท้ายของภัทรภร ผู้หญิงที่ชอบมาให้ท่าประธานวรรษในห้องทำงานเพื่อเงินคนนี้ เป็นภรรยาที่แต่งงานกับประธานวรรษมา5ปีแล้วงั้นเหรอ? แล้วที่เธอต้องการเงิน ก็เพราะจะเอาไปรักษาอาการป่วยของลูกของเธอกับประธานวรรษเหรอ? คนที่รักประธานวรรษสุดหัวใจ รักจนถึงขั้นทนกับความเสียใจ ทรมานและความอับอาย การตัดสินใจสุดท้ายของเธอไม่คิดเลยว่าจะเย็นชาขนาดนี้ ทั้งๆที่ไม่กี่นาทีที่แล้ว เธอเป็นผู้หญิงที่น่าขยะแขยงในสายตาของทุกคน ตอนนี้เธอกลับดูเป็นนางฟ้า ศักดิ์ศรีของความภาคภูมิใจของเธอไม่ได้ถูกทิ้งไป แต่กลับฝังอยู่ในใจของทุกคน แต่ทศวรรษ ทุกคนคิดว่าทศวรรษและหฤทัยทำเกินไป ได้ยินผ่านหูมาว่า ประธานคนก่อนของบริษัทวรรณศรีถูกแม่ของหฤทัยฆ่าตาย ความแค้นของคนรุ่นก่อนทำไมต้องมาลงที่คนรุ่นนี้ แล้วยังเป็นภรรยาของตัวเองอีกด้วย “ ที่แท้ เธอเป็นภรรยาของคุณนี่เอง...ไม่สิ ภรรยาเก่า ” สมชายได้สติกลับมา แล้วมองทศวรรษด้วยสายตาน่ารังเกียจ “ ขนาดกับภรรยาตัวเองคุณยังทำแบบนี้กับเธอ ยังเรียกตัวเองว่าลูกผู้ชายอยู่เหรอ? ยังกล้าเรียกตัวเองว่าคนอยู่อีกเหรอ? บริษัทแบบนี้ ฉันไม่อยากอยู่ต่อแม้แต่วินาทีเดียว! “ “ ชาย ฉันจะไปกับนาย! “ เสียงของเด็กฝึกงานที่มาพร้อมสมชายดังขึ้น “ ใครจะไปอีกไหม? ไสหัวไปให้หมด! ” ทศวรรษต่อยเข้าที่กำแพงอย่างแรง มือของเขาเป็นแผลเลือดไหล ทำไมกัน ทั้งๆที่เขาได้แก้แค้นภัทรภร แต่ทำไมในใจของเขายังไม่สงบ ทำไมเขาไม่ดีใจเลยสักนิด ใจของเขาเหมือนมีก้อนหินทับอยู่ เขารู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออก ภัทรภรบอกว่า ที่ต้องการเงินเพราะจะเอาไปรักษาลูก เด็กที่ชื่อหยางหยางอะไรนั่น? “ วรรษ...มือของคุณมีเลือดไหล กลับเข้าไปในห้องทำงานนะ ฉันจะทำแผลให้คุณ! “ หฤทัยสีหน้ากังวล เธอพยุงตัวทศวรรษเข้าห้องทำงานแล้วพูดขึ้นว่า “ พี่นี่จริงๆเลยนะ จะไปแล้วแท้ๆยังจะพูดแบบนั้นอีก ฉันว่านะที่พี่พูดแบบนั้นก็เพราะตั้งใจยุยงเด็กฝึกงานคนนั้น พี่นี่อ่อยผู้ชายเก่งจริงๆเลยนะ อะไรคือลูกสาวเป็นโรค? ถ้าลูกสาวเธอเป็นโรคจริงๆ คุณปู่ของคุณจะไม่รู้เลยเหรอ? จะปล่อยให้พี่กับลูกสาวอยู่ข้างนอกเหรอ? จะโกหกทั้งทีก็ไม่หาข้ออ้างที่ดีกว่านี้นะ...” ทศวรรษกำหมัดแน่น จริงสิ คุณปู่ดีกับภัทรภรมาก ขนาดรู้ว่าแม่ของเธอเป็นคนทำให้พ่อตายยังบังคับให้ฉันแต่งงานกับเธอ แล้วท่านจะไม่รู้ได้ยังไงว่าหลานสาวตัวเองป่วย? แล้วถ้าหากหยางหยางป่วยจริงๆ ภัทรภรไปขอเงินกับคุณปู่ไม่ดีกว่าเหรอ? ทำไมต้องมาขอเขา เขาเกือบหลงกลภัทรภรแล้ว! ช่างเป็นผู้หญิงที่ไม่มียางอายอะไรขนาดนี้ ถึงขนาดนี้แล้วยังจะโกหกอีก พอคิดถึงตรงนี้แววตาของทศวรรษก็เต็มไปด้วยความโกรธ เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรออก “ หัวหน้าจ้าว เดี๋ยวภัทรภรจะออกไปทางประตู คุณช่วยไปดักรอแล้วจับเธอเข้าคุกด้วย เธอยอมรับแล้วว่าอุบัติเหตุเมื่อห้าปีที่แล้วเธอเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมด! “