บทที่ 3 ฉันหลอกนาย

หลังจากครึ่งชั่วโมง ห้องทำงานของหมอ “คุณพรทิพย์”หมอดันแว่นแล้วพูด “ ในตาของหมอเกิดความสงสาร “หลังจากที่ไตซ้ายบริจาคออกไปแล้ว ไตขวาที่เหลือก็ทำงานหนักเกินไป จนล้มเหลวแล้ว” ร่างของพรทิพย์กระตุก ไตซ้ายขาดหาย ไตขวาล้มเหลว ก็หมายความว่า เธอไม่มีไตดีๆที่สามารถทำงานได้อีกแล้ว？ “หมอ”เสียงของเธอสั่น “นั้นหมายความว่าอะไร？” “ก็หมายความว่า คุณมีเวลาอีกไม่นานแล้ว” สีหน้าของพรทิพย์ซีดลงทันที กำหมัดโดยไม่รู้ตัว เธอเปิดปากพูดอย่างยากลำบาก “ถ้าอย่างนั้นหมอ ฉันยังเหลือเวลาอีกเท่าไหร่？” “น่าจะประมานหนึ่งปี” เส้นประสาทที่ตึงของพรทิพย์ก็ได้หย่อนลง เธอยิ้มแล้ว “แค่นั้นก็พอแล้ว” หลังจากสิบนาที พรทิพย์เอาผลตรวจของตัวองออกมาจากห้องทำงานของหมอ ข้างนอกเป็นณัฐวุฒิที่รอนานจนไม่ไหวแล้ว เห็นว่าพรทิพย์ออกมา เขาพูดอย่างเย็นชา “พรทิพย์ ไหนละหลักฐานที่เธอบริจาคไตซ้ายให้ฉัน？” พรทิพย์จับผลตรวจในมือไว้แน่น ข้างในเขียนไว้อย่างชัดเจนว่าไตซ้ายของเธอหายไป แต่พรทิพย์กลับไม่ได้เอาผลตรวจออกมา ตรงกันข้าม เธอแค่เงยหน้า ยิ้มให้ณัฐวุฒิอย่างเบิกบาน “ไม่มีหลักฐาน” เธอพูดเบาและเร็ว “ณัฐวุฒิ ฉันหลอกนาย ไตในตัวของนาย ฉันไม่ได้เป็นคนให้นายจริงๆ” ใต้ตาของณัฐวุฒิไปกำลังลุก “พรทิพย์เธอแกล้งฉัน”เขาได้จับคางของผู้หญิงตรงหน้าไว้แล้วตะคอก แต่พรทิพย์กลับแค่มองเขาไว้ แล้วยิ้มอย่างไม่เป็นอะไร “ใช่ ฉันหลอกนาย ณัฐวุฒินายไม่ใช่บอกว่าไม่ได้รักฉันตั้งนายแล้วไม่ใช่หรอ แล้วทำไมถึงเชื่อคำพูดของฉันอย่างง่ายดายแบบนี้ละ” “พรทิพย์ ฉันเตือนเธอเป็นครั้งสุดท้าย”เขากัดฟันแล้วสะบัดคางของผู้หญิงทิ้ง “รักษามดลูกของเธอให้ดีแล้วเอาให้แพร อย่าคิดเล่นตุกติก ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน” ทิ้งคำขู่ที่เย็นชาไว้ เหมือนกับว่าถ้าเขายังมองพรทิพย์เขาก็จะอ้วกอย่างนั้นเลย ไม่หันหัวกลับแล้วเดินจากไป พรทิพย์ถูกทิ้งให้อยู่กับที่ มองแผ่นหลังของผู้ชาย จนกว่าแผ่นหลังนั้นเดินไปจนสุดทางเดิน เธอถึงจะก้มหัวลง ไอออกมาอย่างหนัก “แค่ก แค่ก แค่ก แค่ก” เธอไอหนักมาก ทั้งร่างแทบจะม้วนเป็นวงกลม อุส่าไอจบแล้ว ก้มหัวเธอก็ได้เห็นเลือดสีแดงอย่างตกใจ เธอยิ้ม ยิ้มอย่างเศร้ารันทดและไม่มีแรง จะตายแล้วจริงๆใช่ไหม ถ้าอย่างนั้น ก็ให้ณัฐวุฒิเกลียดเธอเถอะ แบบนี้พอถึงวันที่เธอจากไปจริงๆ เขาก็จะสามารถยิ้มรับได้ หลังจากสามวัน ก็เป็นวันเกิดของแพร ณัฐวุฒิจัดงานวันเกิดอลังการที่โรงแรมแห่งหนึ่ง คนดังในเมือง S มากันเกือบหมด แพรควงแขนของณัฐวุฒิแล้วยืนอยู่ท่ามกลางผู้คน ฟังคำอวยพรและยินดีจากคนรอบกาย ยิ้มอย่างหวาน และในเวลานี้ จู่ๆกลุ่มคนก็ได้แยกออก เห็นร่างที่เซ็กซี่เดินมาช้าๆ ดูออกผู้หญิงตรงหน้าเป็นใคร แพรหน้าซีดเลยทีเดียว พรทิพย์ใส่กระโปรงยาวสีแชมเปญ สวยมากจนทำให้ตกใจ เธอจับแก้วเหล้าไว้ ยิ้มให้กับแพร “น้อง แก้วนี้ฉันชนกับเธอ สุขสันวันเกิดนะ” แต่แพรกลับไม่ได้ไปรับแก้วเหล้านั้น ตรงกันข้าม เธอแค่ดึงแขนเสื้อของณัฐวุฒิไว้ พูดอย่างเบาเหมือนกำลังขอความช่วยเหลือ “พี่วุฒิ” สายตานั้น เหมือนกวางที่ตกใจ ทำให้คนเอ็นดู ณัฐวุฒิจับมือของเธอไว้อย่างถนุถนอม แต่พอตอนเขาเงยหน้ามองพรทิพย์ สายตากลับเย็นชาเหมือนเดิม “พรทิพย์ ร่างกายของแพรอ่อนแอดื่มเหล้าไม่ได้”เขาเปิดปากพูดอย่างเย็นชา “เหล้าแก้วนี้ฉันดื่มแทนเธอเอง” พูดเสร็จเขาก็รับไวน์แดงมาจากมือของพรทิพย์ ดื่มหมดทีเดียว