บทที่ 5 ของขวัญวันเกิดชิ้นสุดท้าย

จบแล้ว เรื่องร่างกายของเธอจะถูกเห็นแล้วหรอ？ เธอตกใจมากจนสมองโล่งไปหมด มองดูให้ณัฐวุฒิเปิดมือตัวเองที่กำไว้แน่น แต่คิดไม่ถึงว่าเวลานี้ โทรศัพท์ของณัฐวุฒิก็ได้ดังขึ้น ณัฐวุฒิเกรงไปทั้งตัว ไม่สนว่าในมือของพรทิพย์จับอะไรไว้อีกเลย รีบรับสายโทรศัพท์ “ฮาโหล แพร เป็นอะไร” เพราะว่าในรถเงียบมาก ถึงแม้ว่าณัฐวุฒิไม่ได้เปิดลำโพง เสียงร้องไห้ของแพรก็ได้ส่งผ่านออกมาจากโทรศัพท์อย่างชัดเจน “พี่วุฒิ ฉันเจ็บท้อง ฉันกลัวมากเลย พี่มาหาฉันได้ไหม....” ณัฐวุฒิรีบปล่อยพรทิพย์ที่อยู่ข้างล่าง “แพร ไม่ต้องกลัว ฉันจะไปหาเธอตอนนี้เลย” พูดเสร็จ เขาก็รีบลุกไป ไม่ได้หันมามองพรทิพย์ที่อยู่ข้างๆอีก เหมือนว่าเธอเป็นแค่อุปกรณ์ที่เอาไว้ระบายอารมณ์เท่านั้น เรียกมาก็มาจะไปแล้วก็ไป และพรทิพย์ก็ถูกทิ้งไว้ที่รถคนเดียว มองแผนหลังของณัฐวุฒิหายออกไปนอกรถ เธอถึงได้ลุกขึ้นมานั่งอย่างลำบาก เธอก้มหัว ค่อยๆเปิดฝ่ามือ มองดูเลือดสดบนมือ ถึงแม้ว่าตัวจะเจ็บเหมือนถูกบด แต่พรทิพย์ก็ยิ้มแล้ว ดีจังเลยที่เธอยังไม่ถูกเห็น เป็นเรื่องที่ควรดีใจแท้ๆ แต่เธอกลับอดไม่ได้ที่จะน้ำตาไหล ทีละหยดทีละหยด หยดลงกลางฝ่ามือพอดี หลังจากหนึ่งเดือน โรงพยาบาล หมอเอาผลตรวจไว้ ใช้สีหน้าที่จริงจังมองพรทิพย์ที่อยู่ตรงหน้า “คุณพรทิพย์ คุณท้องแล้ว” พรทิพย์มองผลการตรวจตรงหน้า ดีใจมาก เธอคิดว่าตัวเองต้องหาวิธีเข้าใกล้ณัฐวุฒิอีกหลายครั้ง คิดไม่ถึงว่าครั้งนี้พระเจ้าก็ยังช่วยเธอ ครั้งเดียวก็ทำให้เธอท้องอีกครั้ง นี้ก็คือของขวัญชิ้นสุดท้ายที่เธอขอจากณัฐวุฒิ “คุณพรทิพย์”ไม่เหมือนกับพรทิพย์ที่ดีใจ หมอตรงหน้าของเธอกลับเครียด “ร่างกายของคุณในตอนนี้ไม่ดีมาก ผมไม่แนะนำให้คุณคลอดเด็กคนนี้” “โรคของฉันจะมีผลต่อลูกไหม？” “ไม่มีครับ แต่ว่า....” “ถ้าอย่างนั้นก็ไม่เป็นไร”พรทิพย์ยิ้ม ลูปหน้าท้องของตัวเองอย่างอ่อนโยน “ของแค่เด็กปลอดภัยแข็งแรง ก็พอแล้ว” นี้เป็นลูกคนที่สองของเธอกับณัฐวุฒิ และครั้งนี้ เธอจะต้องปกป้องเด็กคนนี้ไว้ดีๆ ทำการตรวจครรภ์ธรรมดาแล้ว พรทิพย์ก็ได้ออกมาจากห้องทำงานของหมออย่างเร็ว แต่คิดไม่ถึงว่าเธอพึ่งออกจากห้อง ก็ได้ยินเสียงที่แหลม “พรทิพย์？” พรทิพย์หันหัวกลับไป เห็นแพรที่ยืนอยู่ข้างหลัง เธอหันหลังกลับอยากไปจากที่นี้ แต่คิดไม่ถึงว่าแพรเร็วกว่า เธอได้แย่งผลการตรวจมาจากพรทิพย์ เห็นสาระบนนั้น สีหน้าของแพรก็เปลี่ยนไป “พรทิพย์ นี้เธอท้องอีกแล้วหรอ？” พรทิพย์แย่งผลตรวจกลับมาได้ “ใช่ ฉันท้องอีกแล้ว” เธอพูดอย่างเย็นชา เธอไม่ได้พูดอะไร ก็ได้จับพรทิพย์แล้วลากออกไปข้างนอก พรทิพย์ขัดขืนอย่างแรง “แพร เธอจะทำอะไร จะพาฉันไหน” “ไปไหน？”แพรหันกลับมา บนหน้าที่สวยก็บิดเบี้ยวไปหมด “ก็ต้องไปบอกพี่วุฒิแล้วให้เขาเอาเด็กชั่วในท้องแกออกไง แกอย่าลืมสิ มดลูกของ แกเป็นของฉัน แกอย่าคิดจะคลอดเด็ฏชั่วออกมาอีก” สีหน้าของพรทิพย์ซีดลงทันที ไม่ จะให้ณัฐวุฒิรู้ว่าเด็กคนนี้มีตัวตนไม่ได้ ไม่อย่างนั้นเขาต้องไม่ยอมให้เธอคลอดเด็กคนนี้ออกมาแน่ๆ พอคิดถึงตรงนี้ ในตาของพรทิพย์ลนลาน ตะโกนเสียงดัง “แพร ถ้าเธอกล้าบอกณัฐวุฒิ ฉันก็จะเอาความจริงเรื่องไตของเขาให้เขาเชื่อไหม”