บทที่11 เสียชีวิตแล้ว

พรทิพย์หัวตื้อไปหมด พอเธอได้สติ เธอก็ร้องลั่น “ แพร! เธอทำแบบนี้ได้ยังไง! เธอไม่กลัวฉันบอกความจริงเรื่องไตเมื่อหลายปีที่แล้วกับพี่วุฒิหรือไง! “ “ ความจริง? “แพรหัวเราะออกมา เธอใช้มือแตะหน้าของพรทิพย์แล้วทำหน้าได้ใจ “ ตอนนี้เรื่องที่ผ่านมาจะสำคัญอะไร? เธอคิดว่าหลังจากที่เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์หลายต่อหลายครั้ง วุฒิจะยังเชื่อสิ่งที่เธอพูดยู่ไหม? “ พรทิพย์จ้องมองเธอไม่ละสายตาราวกับจะคิดบางอย่างได้ “ เดี๋ยวนะ เรื่องอุบัติเหตุ เป็นแผนของเธอเหรอ? “ “ ใช่สิ ไม่งั้นจะทำให้พงศ์เชื่อได้ยังไงว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ร้ายกาจและอันตรายแค่ไหน? “ แพรยิ้ม “ อ้อ! ไม่สิ ถ้าจะให้พูดจริงๆละก็ ฉันไม่ได้วางแผนให้เกิดอุบัติเหตุ แต่ฉันวางแผนจะเหมือนเกิดอุบัติเหตุตางหาก เพื่อให้พี่พงศ์ชื่อว่าฉันเกิดอุบัติเหตุจริงๆ “ เมื่อพูดจบเธอก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ที่ใบหูของพรทิพย์ พูดเสียงเบาว่า “ ที่จริงฉันไม่ได้เกิดอุบัติเหตุ แล้วก็ไม่ได้บาดเจ็บอะไร เพราะฉะนั้นเลือดของเธอ ฉันโยนทิ้งถังขยะไปแล้วล่ะ “ ในหัวของพรทิพย์ตื้อไปหมด เธอเลือดขึ้นหน้า “ ฉันจะฆ่าแก! “ เธอร้องลั่น อยากจะเข้าไปฉีกเนื้อของแพร แต่พยาบาลที่อยู่รอบๆก็เข้ามาล็อคตัวเธอไว้ ทำให้เธอขยับตัวไม่ได้ “ แกเนี่ยนะจะฆ่าฉัน? “ แพรหัวเราะ เธอเดินเข้าไปใกล้พรทิพย์และมองเธอด้วยสายตาเหยียดหยาม “ ถ้าให้ฉันพูด คนที่สมควรตายจริงๆ คือสายเลือดชั่วๆในท้องของเธอตางหาก! “ เธอเงยหน้าขึ้นแล้วมองไปยังหมอที่ยืนอยู่ใกล้ๆ พูดอย่างเย็นชาว่า “ พวกแกรีบพาตัวยัยนี่ไปที่ห้องทำแท้ง จากนั้นปลูกถ่ายมดลูกให้ฉัน “ “ ไม่! “ พรทิพย์ได้ยินคำว่าทำแท้ง สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที เธอร้องลั่นและพยายามขัดขืน แต่หมอที่ยืนอยู่ด้านหลังเธอก็ฉีดยาสลบใส่เธอ ฤทธิ์ยาออกอย่างรวดเร็ว ภาพแพรที่กำลังยืนยิ้มค่อยๆเลือนราง อย่า... อย่าทำร้ายลูกของฉัน... เธอร้องอ้อนวอนในใจ แต่ก็ต้านฤทธิ์ยาไม่ไหวแล้วสลบไป... อีกด้านหนึ่ง บริษัท.. ห้องทำงานประธาน ณัฐวุฒิก้มมองเอกสารในโทรศัพท์ แต่ก็อ่านไม่เข้าหัว ในหัวของเขามีแต่ภาพของเหตุการณ์ในห้องผ่าตัด ตอนที่พรทิพย์ถูกเอาเลือดไป สีหน้าของเธอซีดขาว หัวใจของเขาหนักและอึดอัดราวกับมีคนมากดไว้ เขาปิดหน้าจอทิ้งอย่างหงุดหงิด ณัฐวุฒิ แกพลาดไปจริงๆใช่ไหม? ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าผู้หญิงคนนั้นได้รับผลที่ตัวเองก่อไว้ แล้วทำไมเขาก็ยังเป็นห่วงเธอ? ถึงจะมีความคิดแบบนั้น แต่ร่างกายของเขาเองก็ขยับไปตามธรรมชาติ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาเลขา พร้อมออกคำสั่งว่า “ ให้ทางโรงพยาบาลส่งข้อมูลการตรวจร่างกายของพรทิพย์มา “ ถึงแม้ว่าเมื่อวานเขาจะถามหมอแน่ใจแล้วว่า การที่พรทิพย์ให้เลือดในปริมาณนั้น ไม่มีผลเสียต่อร่างกายที่แข็งแรงของวัยรุ่น แต่เขาก็ทนไม่ได้จนต้องตรวจสอบอีกครั้ง เลขาของเขาทำงานรวดเร็ว ข้อมูลการตรวจร่างกายของพรทิพย์ส่งมาถึงเขาอย่างรวดเร็ว ณัฐวุฒิไม่ได้ยื่นมือรับมาอ่าน เขาถามอย่างเย็นชาว่า “ ร่างกายของเธอเป็นยังไงบ้าง เสียเลือดมากเกินไปหรือเปล่า? “ “ ดูจากผลการตรวจ คุณพรทิพย์ไม่ได้เสียเลือดมากเกินไปครับ แต่...” เมื่อเขาได้ยินประโยคแรกของเลขา เขาก็รู้สึกโล่งอก แต่พอเห็นเลขาทำเหมือนมีเรื่องอะไร เขาก็ขมวดคิ้วทันที “ แต่ว่าอะไร? “ เลขาลังเลไปครู่หนึ่ง แล้วเขาก็ตอบตามสิ่งที่เห็น “นอกเหนือจากการผลตรวจเลือดแล้ว ทางโรงพยาบาลยังส่งภาพมาอีกครับ คุณพรทิพย์ไม่มีไตข้างขวาครับ “ ตึง! ปากกาที่อยู่ในมือของณัฐวุฒิหล่นลงพื้น เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างรวดเร็ว แล้วเดินไปกระชากเนคไทของเลขาไว้ “ ว่าไงนะ? “ เสียงของเขาสั่น “ เธอไม่มีไตข้างขวา? “ “ ชะ...ใช่ครับ “ เลขาตกใจกับปฎิกิริยาของณัฐวุฒิ เขาจึงตอบตะกุกตะกัก ณัฐวุฒิหน้าซีด พรทิพย์ไม่มีไตข้างขวา ถ้าอย่างงั้นไตที่อยู่ในร่างกายของเขาก็... ณัฐวุฒิยังไม่ทันได้คิดอะไรต่อ โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น