已经是第一章了
บทที่ 93 เขาดีขึ้นแล้ว
แต่เขาพูดแต่อย่างเดียวนั่นก็คือชื่อของกันยา
หลังจากนั้นสองสัปดาห์สาครได้ย้ายไปที่ห้องธรรมดาแล้ว
หลังจากนั้นหนึ่งเดือนอาการของเขาดีขึ้นมากแต่แผลตามร่างกายของเขาทำให้เขาต้องพักอยู่ในโรงพยาบาลอีกช่วงเวลานึง
ในเช้าวันนี้สาครลืมตาแต่ไม่เจอกันยาอย่างเช่นเคย
เขาใจร้อนแล้วรีบมองไปรอบๆและเห็นกันยายืนอยู
已经是最新一章了
加载中
