บทที่ 1 เราหย่ากันเถอะ

ขณะที่เอมเฟ่กำลังลากกระเป๋าเดินทางกลับมานั้น เธอก็ร้องตะโกนบอกคนด้านใน "ฉันกลับมาแล้วค่ะ" ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ดีแก่ใจว่าจะไม่ได้คำตอบรับจากคนด้านใน และไม่มีใครคาดหวังในการกลับมาของเธอ แต่เธอก็เคยชินกับการพูดแบบน้ทุกครั้ง แม้ว่าเธอจะต้องรับบทเป็นคนที่ต้องโดดเดี่ยว แต่อย่างน้อยเธอก็อยากหลอกตนเอง ว่ามีคนกำลังรอเธอกลับมา หลังจากที่เธอลากกระเป๋าเข้าไปในบ้านนั้น เอมเฟ่รู้สึกเหนื่อยล้าไปทั้งตัว เธอไม่มีอารมณ์ที่จะมาเก็บข้าวของ ตอนนี้สิ่งที่เธออยากทำที่สุดคือการอาบน้ำและนอนหลับให้เต็มอิ่มสักงีบ แต่ขณะที่เธอกำลังเปิดตู้รองเท้าเพื่อที่จะเปลี่ยนเป็นรองเท้าใส่ในบ้านนั้น กลับพบว่ารองเท้าใส่ในบ้านของเธอหายไป และมีรองเท้าส้นสูงสีแดงคู่หนึ่งวางแทนที่มัน เวลานี้ ในห้องนอนก็มีเสียงของหญิงสาวดังขึ้น "เจมส์คะ ช่วยเบาหน่อยได้ไหม ฉันไม่ไหวแล้ว" ตอนที่ได้ยินเสียงครางของเธอนั้น เอมเฟ่รู้สึกเหมือนมีมีดนับร้อยเล่มกำลังแทงมาที่หัวใจของเธอ ตัวของเธอนั้นแข็งทื่อ ขาของเธออ่อนแรง แล้วทรุดตัวลงนั่งบนโซฟา ห้องรับแขกขนาดใหญ่ที่ตอนนี้มืดสนิท เอมเฟ่ยืนนิ่งไม่ขยับ จนเสียงครางจากด้านในห้องเบาลง เธอจึงกรอกตามองไปมา แล้วค่อยๆลุกขึ้นยืน ตอนนี้เธอเหมือนร่างที่ไร้วิญญาณ เธอค่อยๆเปิดกระเป๋าเดินทางของตนเองออกมา เธอหยิบของฝากที่ซื้อมาให้เจมส์ออกมาจากกระเป๋าเดินทาง หยิบออกมาทีละชิ้นๆ จากนั้นเม้มปากเอาไว้แน่น มือของเธอสั่นเทา เธอโยนทุกอย่างทิ้งลงไปในถึงขยะ เวลานี้ เจมส์ที่เปลือยครึ่งบน ใส่แค่กางเกงตัวหนึ่ง เปิดประตูห้องแล้วเดินออกมา ตอนที่เอมเฟ่เห็นภาพนั้น หน้าของเธอเรียบเฉยเพราะความเจ็บปวดที่ไม่สามารถอธิบายได้ เขาเดินผ่านเธอไป แล้วเปิดตู้เย็นเอาน้ำออกมาดื่ม "เจมส์ เราหย่ากันเถอะค่ะ！คุณเป็นอิสระแล้ว" เอมเฟ่คิดมาตลอดว่าชีวิตนี้ คำว่า"หย่า"คงไม่มีวันออกมาจากปากของเธอ แต่กลับไม่คิดว่าเวลานี้เธอจะพูดมันออกมาได้อย่างง่ายดาย แม้แต่ตัวเธอเองยังไม่อยากจะเชื่อ ว่าคำพูดคำนี้จะสามารถพูดออกมาได้ ห้องรับแขกขนาดใหญ่เงียบลงในทันที เอมเฟ่ยังคงมองนิ่งไปที่แผ่นหลังของเจมส์ เขาที่ได้ยินสิ่งที่เธอพูดนั้น มือที่กำลังหยิบน้ำออกมา สั่นเทาเล็กน้อย เจมส์พูดขึ้นโดยไม่แม้แต่จะมองหน้าเธอ "พูดเหมือนกับว่าเราเคยอยู่ด้วยกันอย่างนั้นแหละ" หุ่นของเจมส์นั้นดีมาก เพราะเขาออกกำลังกายมาโดยตลอด เขามีกล้ามเนื้อหน้าท้องที่ชัดเจน มีไหล่ที่กว้างและใหญ่มาก และเพราะแผ่นหลังนี้ของเขา ทำให้เอมเฟ่ตกหลุมรักเขาทันทีตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมปลาย น่าเสียดาย แผ่นหลังกว้างนี้ไม่ใช่ของเธอ และผู้หญิงที่จะอยู่ในอ้อมกอดของเขานั้นก็ไม่มีวันคือเธอ "ก็จริงค่ะ ตลอดเวลาสองปีมานี้ ฉันคงทำให้คุณเหนื่อยและลำบากมาก ตอนนี้คุณอิสระแล้วนะคะ ใบหย่าคุณส่งมาให้ฉันที่บริษัท ที่นี่คงไม่ใช่ที่ของฉัน ลาก่อนค่ะ คุณเจมส์！” เธอไม่อยากให้เจมส์เห็นน้ำตาที่ไหลลงมาของเธอ ดังนั้นเอมเฟ่จึงรีบหันหลังแล้วเดินออกไป เธอเช็ดคราบน้ำตาบนใบหน้า แล้วเดินไปหยิบกระเป๋าเดินทาง จากนั้นก็เดินออกไปจากบ้านหลังนี้ ในเมื่อจะหย่ากันแล้ว เธอก็ต้องแสดงให้เขาเห็นว่าเธอเป็นคนเข้มแข็ง จะไม่ยอมให้เขาดูถูกตนเองเด็ดขาด "หึ เธอคือสะใภ้ของตระกูลพนาภิรมย์ไม่ใช่หรอคะ? ทำไมพึ่งมาถึงก็ออกไปแล้วละคะ? คุณบอกว่าเธอจะไม่ว่าอะไรไม่ใช่หรอคะ ต่อให้เราแสดงสดต่อหน้าเธอก็ไม่เป็นอะไร? ดูท่าแล้ว คุณกำลังโกหกฉันนะคะ" หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน เอมเฟ่ไม่จำเป็นต้องหันหลังกลับไป ก็พอจะรู้ว่าภาพด้านหลังของตนนั้นเป็นอย่างไร ตอนแรกเอมเฟ่คิดจะเดินออกไปจากที่นี่ในทันที แต่ฟ้าไม่เป็นจริง จู่ๆกระเป๋าเดินทางของเธอก็เปิดอ้า ทำให้ของด้านในตกออกมา ที่เป็นแบบนี้เพราะเธอรีบลากกระเป๋าออกมา จนลืมรูดซิบกระเป๋าเดินทาง เอมเฟ่บอกกับตนเอง ว่าเธอต้องเข้มแข็ง ถึงแม้ว่าโลกจะโหดร้ายกับเธอแค่ไหน ขณะที่เธอกำลังเก็บของที่ตกอยู่นั้น มือหนาของใครบางคนบีบข้อมือของเธออย่างแรง เธอเงยหน้าขึ้นไปสบตากับเจมส์ แววตาของเจมส์ในตอนนี้ดูโกรธมาก "แปลกจริงๆ คุณยื้อผมมาตลอดสองปีไม่ยอมหย่า แล้วทำไมวันนี้จู่ๆถึงนึกอยากจะหย่าขึ้นมาได้ คงเพราะว่าคุณแอบไปมีคนอื่นรับหลังผมใช่ไหม ได้เอมเฟ่ คุณมันแน่มาก ผมจะทำให้คุณได้รับบทเรียนที่สาสม" เขาบีบข้อมือของเธอแรงจนทำให้เธอรู้สึกเจ็บไปทั้งข้อมือ เธอไม่เข้าใจว่าตนเองทำอะไรผิด จนเธอมองตายสายตาของเจมส์ ก็พึ่งเห็นของที่ตกลงมา มันคือถุงยางอนามัย นี่ไม่ใช่ของเธอ เอมเฟ่ส่ายหน้าปฏิเสธ "นี่ไม่ใช่ของฉัน ฉันเองก็ไม่รู้ว่ามันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ฉันไม่เคยทำอะไรลับหลังคุณ" ทำไมทุกอย่างถึงกลายเป็นแบบนี้ ทั้งๆที่เขาพาผู้หญิงมานอนที่บ้าน แต่ทำไมกลับเป็นเธอที่ต้องอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้น "คุณไม่รู้? แล้วมันจะตกมาจากกระเป๋ษเดินทางของคุณได้ยังไง อย่ามาตอแหล！ที่คุณทำแบบนี้ เพราะผมไม่กลับบ้านแค่นั้นหรอ? มันคงทำให้คุณรู้สึกเหงามากสินะ จนทนไม่ได้ต้องไปมีอะไรกับผู้ชายคนอื่น? นี่นะหรอ ความรักที่คุณบอกกับผม ทำตัวน่าสงสาร แล้วแอบไปยั่วผู้ชาย?"