บทที่ 4 เพื่อนที่ออกหน้าให้

ตอนที่ติงได้ยินเอมเฟ่บอกว่าเธอจะหย่ากับเจมส์ และเกือบจะโดนรถชน ติงบอกให้เอมเฟ่มาที่บ้านเธอภายในสิบนาที ไม่อย่างนั้นเธอจะไปบุกบ้านของเจมส์ เอมเฟ่เมื่อได้ยินสิ่งที่ติงพูดนั้น เธอก็รู้สึกดีใจ เพราะอย่างน้อยชีวิตของเธอก็ยังมีเพื่อนคนหนึ่ง ที่รักและเป็นห่วงเธอ สิบนาทีผ่านไป เอมเฟ่ที่สภาพในตอนนี้แทบจะดูไม่ได้ยืนอยู่ตรงหน้าบ้านติง ติงดึงตัวเอมเฟ่เข้ามากอด มองดูหน้าผากของเอมเฟ่ที่ตอนนี้ยังมีเลือดไหลซิบ เธอก่นด่าเจมส์นานกว่าครึ่งชั่วโมงและรีบทำแผลให้กับเพื่อนรัก ติงบ่นขณะทำแผลให้เธอ จนทำให้เอมเฟ่เกรงใจแฟนใหม่ของติง "ไม่ต้องเกรงใจ ทั้งแกและเขาต่างก็เป็นคนที่ฉันรัก เอมเฟ่ฉันจะบอกอะไรให้แกฟังนะ แกมันดีเกินไป ก็เลยถูกรังแกแบบนี้ ทำไมคนที่นอกใจอย่าเขาถึงโยนความผิดมาให้แกได้? ต่อให้ต้องหย่ากัน อย่างน้อยก็ควรจะแบ่งสมบัติคนละครึ่งสิ ทำไมแกต้องทิ้งทุกอย่างด้วย！” ติงเป็นผู้หญิงเก่งและแกร่ง เธอไม่ชอบความไม่ยุติธรรมที่สุด เธอเป็นคนเดียวที่จะออกโรงปกป้องเอมเฟ่อยู่เรื่อยมา เอมเฟ่ยังคงฝืนยิ้ม ตอนนี้เธอสั่นไปทั้งตัว แฟนใหม่ของติงชื่อน้ำ ทั้งสองรักกันตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน ถึงแม้ว่าน้ำจะดูเป็นผู้ชายนิ่งๆ แต่เขาเป็นผู้ชายที่อ่อนโยนมาก เขารีบบอกให้ติงหยุดพูด เพราะรู้ดีว่าคำพูดพวกนั้นทำร้ายจิตใจเอมเฟ่ ทางด้านติงเมื่อรูตัวก็รีบเงียบทันที "เอม ไม่เป็นไรนะ ผู้ชายเลวๆแบบนั้นทิ้งไปสะเถอะ แกต้องจำเอาไว้ แกเป็นคนทิ้งมัน ไม่ใช่มันเป็นคนทิ้งแก ถ้าเจอกันคราวหน้าแกต้องเชิดหน้าเข้าไว้ อย่าก้มหน้าก้มตาเวลาเจอกันเด็ดขาด เข้าใจไหม?" น้ำที่ได้ฟังคำปลอบใจของติงนั้น ถึงกับมองบน สิ่งที่เธอพูดมันยิ่งเป็นการทำร้ายจิตใจไม่ใช่หรอ? เป็นจริงตามนั้น เอมเฟ่ที่ตอนแรกยังกลั้นน้ำตาไว้ได้ สุดท้ายกลับร้องไห้โฮออกมา ติงรีบกอดเพื่อนเอาไว้ "แกไม่ต้องร้องไห้นะ ทำไมฉันยิ่งปลอบ แกก็ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิมล้ะ? พอได้แล้วๆ ฉันไม่พูดถึงมันแล้ว คิดว่าเขาเป็นแค่ฝันร้ายที่เข้ามาในชีวิต และแกกำลังจะตื่นจากฝันนั้น เอมเฟ่ยังคงร้องไห้ไม่หยุด เธอแอบรักเขามาสิบปี และแต่งงานกับเขามาสองปี อีกทั้งยังเคยท้องลูกของเขา.....แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันจบแล้ว สิ่งที่เธอพยายามรักษามาโดยตลอด แต่กลับไม่ใช่ของเธอตั้งแต่ต้น ตัวเอมเฟ่เองก็ยังไม่เข้าใจว่าตอนนี้ตนร้องไห้เพราะอะไร? เธอไม่รู้ว่าเพราะเสียดายเวลา หรือเพราความเจ็บปวดในหัวใจที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้? เอมเฟ่ร้องไห้อยู่นาน สุดท้ายก็เพลียแล้วนอนหลับไป ติงห่มผ้าให้กับเพื่อนรักของตน แล้วมองดูเอมเฟ่ด้วยความสงสาร เธอไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าผู้หญิงดีๆอย่างเอมเฟ่ ทำไมต้องตกหลุมรักผู้ชายอย่างเจมส์และยอมให้เขาทรมานด้วย? เจมส์ก็แค่เป็นเดือนมหาวิทยาลัย? และก็มีฐานะก็เท่านั้น? ไม่ เธอจะไม่ยอมให้เพื่อนรักโดนทิ้งเหมือนลูกหมาลูกแมว เธอจะต้องทวงความยุติธรรมให้เอมเฟ่ เพราะติงอยากทวงคืนความยุติธรรมให้เพื่อน หลังจากที่ผ่านมานานกว่าหนึ่งสัปดาห์ ทำให้ตอนนี้เอมเฟ่นั่งอยู่ตรงหน้าของเจมส์อีกครั้ง เอมเฟ่จับช้อนในแก้วกาแฟไว้แน่น ไม่กล้าสบตาเจมส์ ทั้งๆที่คนผิดคือเขา แต่เธอกลับไม่สามารถเชิดหน้ายืดอกคุยกับเขาได้ คนเป็นอย่างที่เขาว่ากันไว้ คนที่รักมากกว่าคนนั้นเจ็บที่สุด เจมส์มองดูผู้หญิงตรงหน้า ไม่เจอกันแค่สัปดาห์เดียว เธอดูผอมลงไป ตอนแรกนึกว่าเอมเฟ่จะมีแผน เขาจึงไม่ยอมเซ็นต์ใบหย่า แต่หลังจากที่ผ่านไปนานกว่าสัปดาห์ ผู้หญิงคนนี้กลับไม่ยอมกลับมาบ้านอีกเลย ถึงแม้ว่าตัวเขาเองจะกลับไปบ้านแค่ครั้งเดียว แต่ที่บ้านหลังนั้นเหมือนไม่มีคนอยู่มาหลายวัน "พูดมาสิ ว่าคุณต้องการอะไร?" เจมส์ขมวดคิ้วแล้วมองไปที่เอมเฟ่ เอมเฟ่ที่ไม่เข้าใจว่าเขาพูดถึงอะไร จึงเงยหน้าขึ้น "ฉัน......ฉันบอกไปแล้วไงค่ะ ว่าฉันต้องการจะหย่า แต่ว่า.....แต่ว่าคุณไม่ยอม....ส่งใบหย่ามาให้......" มองดูเธอที่พูดอ้ำอึ้งนั้น และใบหน้าที่ใสซื่อ เหมือนกับว่าเขาเป็นคนเข้าใจทุกอย่างผิดเอง น่าเสียดาย ที่เธอตบตาเขาไม่ได้！