บทที่ 7 เกลียดเขาได้สักที

วันนี้เอมเฟ่สวมใส่เสื้อชุดกระโปรงที่คอลึกหน่อยๆ เพราะว่าเธอไม่มีเสื้อผ้าให้เปลี่ยน เลยต้องยืมเสื้อของติงติงใส่ แต่ทุกชุดของติงติงเป็นแต่ชุดที่เซ็กซี่มากๆ มีแค่ชุดนี้ที่ไม่โป๊ที่สุด ดังนั้นต่อให้เธอใส่ไม่ชินมากแค่ไหน เอมเฟ่ก็ต้องใส่มันโดยเหตุจำเป็น เพราะว่าปกติเธอแค่สวมใส่เสื้อยืด ดังนั้นตอนที่เธอเก็บของอย่างเร่งรีบแบบนี้ เธอไม่ได้สังเกตเห็นตอนที่ตัวเองก้มลง จะทำให้เขาเห็นร่องหน้าอกของเธอ นี่เป็นครั้งแรกที่เจมส์สังเกตเห็นผู้หญิงที่มีรูปร่างที่ไม่มีหุ่นทรงสวยงามใดๆตอนมองจากภายนอก แต่หุ่นของเธอกลับแอบซ่อนไว้ข้างใน ถึงแม้เขาจะมีอะไรกับเธอไปหลายครั้ง แต่ทุกคร้งก็คือตอนที่เขาเมาอย่างไม่รูเรื่อง ฉะนั้นจึงไม่เคยมองเธอแม้แต่นิดเดียว หรือว่านัยน์ตาของเจมส์แผร่รังสีอันเร้าร้อนออกมา จึงทำให้เอมเฟ่รู้สึกไม่ปกติ เลยเงยหน้าขึ้นแล้วแอบมองเขา แต่สังเกตเห็นเจมส์กำลังจ้องมองหน้าอกของเธออย่างไม่ละสายตาไปที่ไหนเลย จานั้นใบหน้าที่แดงระเรื่อของเธอก็เอามือขึ้นมาปิดหน้าอกของเธอไว้ ปฏิกิริยาที่มาจากข้างในจิตใจกำลังจะหลบเลี่ยงและปฏิเสธเขาอยู่ ทำให้เจมส์รู้สึกโมโหจนลุกเป็นไฟ ทำตัวบริสุทธิ์อยู่ได้ ตอนนั้นที่ปีนขึ้นเตียงของเขา ทำไมไม่รักนวลสงวนตัวแบบนี้? เอมเฟ่ก็เหมือนจะสังเกตเห็นว่าเขากำลังโกรธจนหน้าเขียว ตอนนี้เวลานี้เธอไม่เหมาะที่จะอยู่ที่นี่อีกต่อไป ดังนั้นต่อให้ของของเธอจะยุ่งเหยิงมาแค่ไหน เธอก็หิ้วถุงขึ้นมาแล้วเดินไปตรงประตู แต่ว่า…..เจมส์กลับขวางประตูไว้ “งั้น……วันนี้ฉันยังไม่เก็บของให้เสร็จ รอให้วันไหนคุณไม่อยู่ฉันค่อยมา ไม่รบกวนคุณแล้ว” พอเห็นเจมส์ไม่มีทีท่าว่าจะหลีกทาง เธอจึงต้องเอ่ยปากพูดขึ้น “ผมบอกให้คุณไปได้หรือยัง?” สุดท้ายเจมส์ไม่เพียงแต่ไม่หลีกทาง แต่กลับค่อยๆเดินมาหาเอมเฟ่ ทำให้เธอตกใจและหวาดกลัวมากๆ เธอจึงค่อยๆเดินถอยหลังไป จนกว่าถอยไปจนถึงขอบเตียง เธอจึงไม่หยุดไม่ได้ “ฉันรู้ว่าคุณไม่อยากเห็นหน้าฉัน ฉันได้โทรมาที่นี่ก่อนมาแล้ว แต่ไม่มีคนรับสาย ฉันเลยนึกว่าคุณไม่อยู่ ดังนั้นเลยมาเก็บของ ขอโทษ ขอโทษจริงๆ” เธอก็นึกว่าเป็นเพราะตัวเองมาโง่ตรงหน้าเจมส์แบบนี้ เลยทำให้เขาโทษเธอ จึงพยายามจะขอโทษไป แต่กลับนึกไม่ถึง ตอนนี้เสียงของเธอกำลังจบ ทั้งเรือนร่างของเธอก็ถูกเจมส์กดทับลงบนเตียง “โอ้ย!” เอมเฟ่ร้องขึ้นอย่างตกใจ เหมือนทุกอย่างที่เขาเมาก็มักจะน่ากลัวแบบนี้ ทั้งเรือนร่างของเธอจึงสั่นงันงกไม่หยุด เจมส์ก็รู้สึกว่าว่าร่างที่อยู่ข้างล่างของเขากำลังดิ้นรนอย่างหมดหวังและหมดแรง เขาน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอ? “รีบไปขนาดนี้ ล่างข้างมีคนรออยู่หรือไง? อย่าลืมว่ายังไม่เซ็นชื่อ เรายังเป็นสามีภรรยากัน ต่อให้จะหาผัวใหม่ก็ต้องรอให้ทำเรื่องหย่าให้เสร็จก่อน” เอมเฟ่ส่ายหัวด้วยความตกใจและหวาดกลัว นัยน์ตาที่เหมือนนกที่กลัวจะโดนยิงกำลังมองเจมส์อยู่ “ไม่มีก็ดี ไหนๆก็ยังเป็นสามีภรรยากัน งั้นตอนนี้ผมอยากเอากับคุณ คุณก็ต้องไม่มีความคิดเห็นใดๆนะ” น้ำเสียงที่เย็นชาและบาดใจนั้นโหดร้ายกว่าตอนที่เขาเมาอีกประมาณร้อยเท่า หางตาของเอมเฟ่จึงค่อยๆหลั่งน้ำตาออกมา ทำไมเขาถึง…..เขาถึงทำแบบนี้ได้ หลังจากที่เขาทำร้ายเธอ ยังจะทำแบบนี้กับเธอ แล้วยังจะขอเธอแบบนี้ เขาเห็นเธอเป็นตัวอะไรกันแน่! “อย่านะ……อย่านะ……ฉันขอร้องเถอะ……” ทุกคนต่างมีขีดจำกัดของตัวเอง และขีดจำกัดของเอมเฟ่ก็คือศักดิ์ศรี เธอสามารถปล่อยชีวิตการแต่งงานครั้งนี้ไปได้ แต่ยอมลืมความรักที่ผ่านมาที่เธอมีให้เขา แต่เธอไม่อยากจะเกลียดเจมส์จริงๆ เพราะว่าถ้าเป็นแบบนั้น สิบปีที่เธอได้ทุ่มเทมา ก็เหมือนที่สิ่งที่น่าโศกเศร้าที่สุด ดังนั้นเอมเฟ่เริ่มที่จะดิ้นรนแล้วต่อต้านเขา แต่เธอก็ทำให้เจมส์อยากจะที่ครอบครองเธอมากขึ้น เพราะว่าเธอเจ็บ เขาจึงจะดีใจ ดังนั้นต่อให้เอมเฟ่ดิ้นไม่หยุด เจมส์ยังจะฉีกกระโปรงของเธอให้ขาด เมื่อกระโปรงเสียๆของเธอไม่สามารถบดบังเรือนร่างที่ขาวผุดผ่องของเธอ เจมส์จึงเอาผ้าขนหนูที่พันตัวเองออก “อย่านะ……เจมส์ คุณหยุดเดี๋ยวนี้ คุณทำแบบนี้กับคุณไม่ได้ ที่นี่ให้ฉันรู้สึกขยักแขยง ขยักแขยง! ขอร้องเถอะ เจมส์! แต่เธอดิ้นแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ และอวัยวะบางอย่างของเจมส์กำลังเข้าไปใจร่างกายของเอมเฟ่ เธอก็ร้องทุกข์ออกมาอย่างทรมาน เขาใช้จุดที่เมื่อวานได้ทำกับผู้หญิงคนอื่น มารังแกเธออีกครั้งได้ยังไง ต่อให้เขาไม่รักเธอ แต่ก็ไม่ควรเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของเธอแบบนี้ ได้ยินเอมเฟ่บอกว่าขยักแขยง เจมส์จึงรู้เหตุผลที่เธอต่อต้านเขา ถึงแม้เขาจะตกแต่งและเปลี่ยนทั้งหมดในห้อง แต่เขาก็ไม่คิดจะอธิบายกับเธอ ความสุขของเขาก็คือการที่เห็นเธอทุกข์ทรมาน ไม่ใช่หรอ? ดังนั้นไม่มีแม้แต่บทรักที่อ่อนโยน เขาจึงเขาตัวเขาเข้าไปในตัวเธออย่างรวดเร็ว แค่ถึงขั้นที่เธอไม่มีแรงแม้แต่จะขยับใดๆ เอมเฟ่จึงไม่ร้องและไม่ขอร้องใดๆอีกต่อไป น้ำตายังคงไหลพราก จากนั้นก็เงยหน้ามองเพดานด้วยนัยน์ตาที่ดูว่างเปล่า จากนั้นก็พูดขึ้นอย่างแผ่วเบา “เจมส์ ฉันเกลียดคุณ” เกลียดหรอ? ก็ดี เธอไม่รักเขาแล้วก็ดี เกลียดเขาเข้าแล้วก็ดี เหมือนที่เขาได้เกลียดเธอมาตลอด เจมส์รู้สึกเคร่งเครียดในใจอย่างทนไม่ได้ เขาใช้แรงและใช้ความโหดเหี้ยมทั้งหมดที่มีกระแทกเข้าไปในร่างกายของเธอ ไหนๆก็เกลียดแล้ว……งั้นก็เกลียดให้เยอะๆหน่อย และเกลียดให้นานๆหน่อย ทางที่ดีที่สุดก็คือการเกลียดจนลืมไม่ลงตลอดชีวิต!