บทที่ 15 ฝันไปเถอะที่จะหย่า

“เจมส์……” เอมเฟ่พึ่งจะเอ่ยปาก ก็ถูกสายตาที่กำลังข่มขู่มองจนเธอไม่กล้าพูดต่อ “ที่……รัก! คุณสา…….ยังไงสาก็คือท่านประธานของบริษัทที่จัดอยู่ในลำดับต้นๆของประเทศ ทำไมที่รักถึงยอมให้คนอื่นรังแกแบบนี้? ทำไมถึงปกป้องตัวเองไม่เป็นขนาดนี้ ทำไมสาไว้วางใจให้ที่รัก……ใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกคนเดียวได้ยังไง?” เขาขึ้นเสียงสูง แล้วในคำพูดนั้นเต็มไปด้วยแรงที่ข่มขู่ เอมเฟ่ไม่รู้สึกศัรธาในวาจาและท่าทีของเขาตอนนี้เลยทีเดียว เขากำลังจะบอกเตือนเธอ วันนี้เขาเห็นสภาพแบบนี้ทำให้เขาไม่พอใจมาก ไม่พอใจจนเขาจะไม่เซ็นใบหย่าแน่นอน “ขอโทษนะ ที่……รัก!” เหมือนนอกจากคำว่าขอโทษ ต่อหน้าเจมส์ เอมเฟ่ก็พูดอะไรไม่ออกอีก และนึกว่าเจมส์จะพูดอะไรต่อ แต่นึกไม่ถึงวันนี้เขาจะเป็นคนดีแบบนี้ และท่าทีเหมือนจะอ่อนโยนกับเอมเฟ่มาก เขากอดไหล่เอมเฟ่ไว้ แล้วยิ้มอ่อนๆออกมา “ผมไม่อยากฟังคำขอโทษ คุณควรพูดว่าวันข้างหน้าคุณจะไม่ทำให้ผมเป็นห่วงขนาดนี้ พอเถอะ เราไปกัน แม่ยังรอเรากินข้าวอยู่” พูดจบก็กอดเอมเฟ่ไว้แน่นๆ แล้วเดินผ่านผู้หญิงที่ล้มอยู่บนพื้นอย่างเฉยชา แค่เดินออกจากประตูมา เอมเฟ่ก็หันข้าง จนทำให้มือของเจมส์ที่กอดไหล่ของเธอไว้ต้องหลุดออก “ทำไม คุณได้รับประโยชน์แล้วก็รีบถีบหัวส่งเลยนะเอมเฟ่” เจมส์ยิ้มอ่อนๆออกมาอย่างทนไม่ไหว “ฉันไม่ได้รู้สึกว่าคุณกำลังช่วยฉัน แต่กลับสร้างปัญหาให้ฉันมากกว่า คุณลืมไปแล้วหรอว่าเรากำลังทำเรื่องหย่ากันอยู่ คุณจะให้ฉันไปบอกเพื่อนร่วมงานฉันยังไงว่าเราหย่ากันแล้ว?” ตั้งแต่ที่เอมเฟ่ตัดสินใจจะหย่ากับเจมส์ เธอก็ได้เตรียมพร้อมสำหรับอนาคตที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียว ดังนั้นต่อให้เธอยังไม่ได้หย่า เธอก็ต้องทำตัวให้เป็นคนโสดที่อยู่ตัวคนเดียว เธอยังรู้สึกแอบดีใจด้วยซ้ำที่เจมส์ไม่บอกความสัมพันธ์ของพวกเขาให้คนอื่นรู้ หลังจากที่หย่ากันอย่างเงียบๆ เธอก็สามารถใช้ชีวิตเหมือนกัน ที่เป็นชีวิตที่ธรรมดาและเรียบง่าย แต่วันนี้เขาสร้างปัญหานี้ขึ้น เธอจะใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบสุขได้อย่างไร? ตอนที่เอมเฟ่กำลังเคร่งเครียดและโมโหกับการกระทำของเจมส์เมื่อกี้นี้ ทันใดนั้นคางของเธอก็ถูกเจมส์จับไว้แน่นๆ ตอนนี้หางตาของเจมส์เผยยิ้มอ่อนๆออกมา แต่ยิ้มอ่อนๆนั้นกลับเต็มไปด้วยความโกรธเคือง “จะพูดแต่เรื่องหย่า หย่าแล้วก็หย่าใช่ไหม! ผมจะบอกอะไรคุณนะ เอมเฟ่! การหย่าที่ผมไม่เห็นด้วย คุณอย่าคิดว่าชาตินี้คุณจะได้หย่า! ดูๆแล้ววันนี้ผมจะถูกเวลาจริงๆ ไม่งั้นก็คงไม่รู้ว่าคุณกำลังแอบคิดเผื่ออนาคตของตัวเองแบบนี้” แค่อนาคตไม่มีผม เจมส์ไม่ได้พูดออกมา แต่มือของเขาออกแรงโดยไม่รู้ตัว ทำให้เธอรู้ว่าเขากำลังโมโหเป็นไฟ ความรู้สึกที่เจ็บปวดบนใบหน้าของเธอทำให้เธอกลับสู่ความเป็นจริง ทำไมเธอต้องแอบหลงเชื่อสีหน้าที่เจมส์แสดงออกมาเมื่อกี้ จนทำให้เธอลืมบทบาทตัวเองกำลังเล่นอยู่ เธอลืมไปว่าเธอไม่มีสิทธิ์พูดคำว่าไม่! “ใช่ ฉันอยู่แล้ว” นัยน์ตาที่กำลังโกรธเคืองดูเหมือนจะนิ่งเฉยและไม่รู้สึกอะไรขึ้นมา และตามด้วยคำพูดที่เชื่อฟังที่เปล่งออกจากปากของเธอ ทำให้เจมส์ยิ้งโมโหมากขึ้น ครั้งแรกที่เขาสังเกตเห็น จริงๆถึงแม้ว่าเอมเฟ่จะมีนิสัยที่เป็นคนอ่อนโยน แต่จริงๆแล้วความหัวดื้อของเธอก็ฝังอยู่ในสายเลือด และไม่มีใครสามารถเปลี่ยนความคิดของเธอง่ายๆ เขาไม่ได้พูดอะไรใดๆแล้วกระชากมือของเอมเฟ่และเดินไปตรงที่ลานจอดรถ จากนั้นก็ยัดตัวเธอเข้าไปตรงข้างที่นั่งคนขับ ตลอดทางทั้งสองก็เงียบกริบไม่คุยอะไรกันเลย จู่ๆเจมส์ก็เปลี่ยนใจไปรับเธอ ก็เพราะจะให้โอกาสที่เธอคิดจะกลับใจ ยังไงเขารู้ว่าแม่ของเขานั้นปากร้ายมากๆ เขารู้ดี แต่นึกไม่ถึงเอมเฟ่กลับไม่คิดจะเอ่ยปากพูด เธอมองไปข้างนอกด้วยสายตาที่เหมือนคนไร้วิญญาณ สีหน้าที่ไม่สบอารมณ์ใดๆ ทำให้ดูไม่ออกว่าเธอคิดอะไรอยู่ เจมส์เกลียดความรู้สึกที่มองเธอไม่ออก แต่ก่อนเธอเป็นคนที่เดาง่าย แค่พริบตาเดียวเขาก็สามารถเดาออกว่าเธอคิดอะไรอยู่ แค่บางครั้งที่เขาถามถึงเธอ เธอก็ยังรู้สึกเขินอายจนมุดหัวไปที่อื่น แล้วเม้มปากแสดงความดีใจออกมาอย่างอดกลั้นไม่ได้ หรือว่าแค่เขาพูดคำว่าไม่กลับบ้าน ในลำโพงก็ฟังออกเลยว่าเธอกำลังถอนหายใจเบาๆเหมือนให้ความรู้สึกผิดหวัง แต่วันนี้ ตั้งแต่ที่เธอบอกว่าเธอขอหย่า เจมส์เหมือนเริ่มดูไม่ออกว่าความในใจของเธอเป็นยังไง ทำให้เจมส์ที่ชอบควบคุมเธอรู้สึกเคร่งเครียดจนสับสนวุ่นวายไปหมด ได้ ไหนๆก็ไม่เอ่ยปากพูด งั้นก็จะให้เธอได้ลิ้มรสความสุขที่ได้รับประธานอาหารมื้อค่ำนี้ เจมส์เลยเหยียบคันเร่งเต็มแรง จากนั้นก็ขับเคลื่อนรถเข้าไปในความมืดโดยเร็ว เอมเฟ่รู้ดีว่านกไม่เพียงแต่รังเกียจการเกิดมาของเธอ และยังรู้สึกรังเกียจเธอที่เธอแท้งลุก แม้กระทั่งเธอยังคิดว่าเธอแกล้งท้องเพราะอยากจะแต่งเข้าตระกูลของเธอ เพราะเหตุนี้เธอจึงไม่เคยมีสีหน้าที่ดีๆให้เอมเฟ่ดู ความบ้านพักตากอากาศในใหม่มโหฬารแบบนั้น แม้แต่คนใช้ยังไม่เคยมองเธอว่าเธอเป็นสะใภ้ของตระกูลนั้น ครั้งนี้เจมส์พาเธอกลับบ้านไปกินข้าว ก็คงอยากจะดูพวกเขารังแกเธอ หรือว่าแต่ก่อนเธอคิดหาวิธีที่จะเอาไว้แม่สามีที่ไม่ชอบเธอ แต่ตอนนี้……เธอรู้สึกผ่อนคลายมากๆ ถึงแม้เธอได้เตรียมใจมาตั้งนาน แต่พอเข้าไปถึงที่ห้องรับแขก และเมื่อเห็นผู้หญิงคนนั้น เอมเฟ่ที่ไม่ทำสีหน้าสบอารมร์ใดๆ กลับรู้สึกสับสนวุ่นวายขึ้นมาทันที เจมส์ที่กำลังแอบมองเธออยู่ จู่ๆก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมา