บทที่ 17 การดูถูกที่ไม่จบ   1/    
已经是第一章了
บทที่ 17 การดูถูกที่ไม่จบ
"พอได้แล้วครับแม่ ว่าแต่เมื่อไหร่จะเริ่มกินข้าวได้สักที ผมหิวแล้ว" คำพูดของเจมส์เหมือนคำประกาสิทธิ์ แม้ว่านกในตอนนี้อยากจะต่อว่าเอมเฟ่แค่ไหน แต่เมื่อได้ยินคำพูดของลูกชายว่าหิวนั้น เธอเองก็ไม่พูดอะไรต่อ ทำเพียงถลึงตามองแรงไปที่เอมเฟ่ แล้วรีบสั่งให้พ่อครัวยกอาหารมาเสริฟ เธอเดินไปหาลินดาอย่างสนิทช
已经是最新一章了
加载中