已经是第一章了
บทที่ 146 โง่จริงๆ
บอดิ้การ์ดพวกนั้นกรูกันเข้ามา ไม่นานก็ยืนกันจนเต็มบ้าน
แต่เจมส์กลับไม่เดินเข้ามา เขายืนมองนฤมลแล้วแสยะยิ้ม ตาของเขาแดงก่ำ ทำให้คนที่ถูกมองนั้นหวาดกลัวจนถึงส่วนลึกของหัวใจ
"คุณ......เจมส์ เชิญเข้ามานั่งด้านในค่ะ" เสียงของนฤมลสั่นเทา
เจมส์แสยะยิ้ม แล้วก้าวเท้าเดินเข้ามา เขามองดูรอบๆ "หึ แ
已经是最新一章了
加载中
