ตอนที่ 318 เจ็บปวดใจเพราะเขา

ตอนที่ 318 เจ็บปวดใจเพราะเขา ปัณฑาไม่ไปไหน เธอผลักประตูเปิดออกด้วยความโมโห ภายในห้องเล็กๆ เพ็ญนีติ์มองมาที่เธอขณะที่ยังเปียกโชกไปทั้งตัวด้วยความงุนงง “ต่ำช้า เป็นผู้หญิงที่ยั่วยวนผู้ชายได้เก่งจริงๆ ยั่วยวนพี่ปุริมของฉันยังไม่พอ ตอนนี้มายั่วยวนนภนต์อีก” ปัณฑาพูดจาสะเปะสะปะ รู้สึกว่าที่ตัวเองถูกรุกรานเป็นเพราะเพ็ญนีติ์ทั้งหมด นภนต์ถึงได้พูดกับเธออย่างโหดร้ายแบบนี้ ถ้าไม่เช่นนั้นเขาจะไม่มีวันทำแบบนี้ บางทีเธออาจจะยังอ่อนแออยู่ หัวใจที่เปราะบางดั่งกระจกแก้วใส คำพูดของปัณฑาทำให้น้ำตาของเธอหลั่งไหลออกมาอีก ตอนนี้เธอเป็นเหมือนคนขี้แย ไม่มีอะไรดีสักอย่าง “ฉันขอโทษ” “ฉันไม่ต้องให้พี่พูดขอโทษ เพ็ญนีติ์ ถ้าพี่ไม่ได้ตั้งใจยั่วยวนนภนต์จริงๆ งั้นก็ไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้” ปัณฑาตวาด สายตาจ้องเขม็งไปที่เพ็ญนีติ์ “ฮ่าฮ่า ได้” สายตาของเธอล่องลอย ตรงหน้าเต็มไปด้วยหมอกควัน มองไม่เห็นอะไรชัดเจน ทำได้เพียงอาศัยจากเสียงจึงสามารถยืนยันได้ว่าคนที่อยู่ตรงหน้าคือปัณฑา “โครม” มีเงาร่างวิ่งผ่านไปตรงหน้า จากนั้นก็เป็นเสียงอะไรบางอย่างตกกระทบพื้นอย่างหนัก “ปัณฑา คุณออกไปเดี๋ยวนี้ เพ็ญนีติ์ไม่สบาย คุณรู้มั้ย? ในเวลาแบบนี้คุณยังขับไล่เธอออกไปงั้นเหรอ? เธอไม่ได้ยั่วยวนผม แต่ผมชอบเธอ ผมไม่ได้ชอบคุณ” นภนต์โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง มองปัณฑาอีกครั้งอย่างขัดหูขัดขา ผู้หญิงแบบนี้เขาไม่ชอบเลยจริงๆ เพ็ญนีติ์รีบเช็ดน้ำตาและเห็นสถานการณ์ตรงหน้าได้อย่างชัดเจน เธอรู้สึกเสียใจจริงๆ โซเซเข้าไปหาปัณฑาเพื่อจะประคองเธอขึ้นมา แต่ปัณฑากลับสะบัดมือเพ็ญนีติ์ออกอย่างแรง “เอามือสกปรกของพี่ออกไป อย่ามาแตะต้องตัวฉัน” “เพ็ญนีติ์แท้งลูก พี่ปุริมของคุณไม่สนใจเธอ ผมจะดูแลเธอไม่ได้งั้นหรือ?” นภนต์ทนไม่ไหว ประโยคเดียวทำให้ปัณฑาชะงักและหน้าเจื่อนไปทันที ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้นี่เอง ถ้าหากเป็นแบบนี้จริงๆ เมื่อครู่เธอก็ทำไม่ถูก “ขอโทษนะเพ็ญนีติ์ ฉันไม่รู้” มือของเพ็ญนีติ์แตะที่แขนของปัณฑาอีกครั้ง “ลุกขึ้นเถอะ ไม่ใช่ความผิดของเธอ ฉันไม่ดีเอง ฉันกลับมาทำให้เธอเข้าใจผิด” “ออกไป” นภนต์หายใจถี่ มองปัณฑาราวกับว่าเขาต้องการจะฆ่าเธอ เพ็ญนีติ์เป็นทุกข์พออยู่แล้ว แต่ปัณฑายังกล้าเข้ามาเพิ่มปัญหาให้อีก ตอนนี้เขาอยากจะฆ่าเธอจริงๆ แต่มือที่ยกขึ้นกลับเหวี่ยงลงไปไม่ได้ เหมือนมีความรู้สึกหนึ่ง ทั้งผิดหวังและเสียใจ... ปัณฑาถอยออกไปด้วยหัวใจที่หดหู่และก้มหน้าอยู่ตลอดเวลา เธอไม่กล้ามองนภนต์ ราวกับว่าสายตาของเขาสามารถฆ่าเธอได้ เมื่อภายในห้องสงบลงอีกครั้ง เพ็ญนีติ์ก็เดินเข้าไปหานภนต์ เธอมองเข้าไปที่ดวงตาของเขา “ความจริง ฉันรู้ว่าปัณฑานั้นดีมาก อย่างน้อยเธอมีเรื่องอะไรในใจก็จะพูดออกมาตรงๆ ไม่ปิดบังไว้ ทำให้คนอื่นสังเกตเห็นและช่วยแก้ไขความเข้าใจผิดให้เธอได้ทันเวลา ดีกว่าคนที่แอบทำร้ายคนอื่นข้างหลังมากมาย นภนต์ ต้องรักและทะนุถนอมความสุขเอาไว้ คราวหน้าอย่าทำร้ายเธออีก รีบไปดูเถอะ ปลอบเสียหน่อย นี่สิถึงจะเป็นสุภาพบุรุษที่แท้ริง” “ผม...” นภนต์เกร็งลำคอ ที่แท้เพ็ญนีติ์ตระหนักมานานแล้วว่าเขากับปัณฑานั้นเป็นคู่กัน เธอผลักเขาออกไป “เดี๋ยวฉันก็ไม่เป็นอะไรแล้ว ฉันหิวแล้ว ฉันอยากกินโจ๊ก” รอยยิ้มซึมซับอยู่ในดวงตาของเธอ ไม่ว่าผู้ชายคนนั้นจะเป็นเช่นไร ตอนนี้เธอต้องแข็งแรง เพียงเพราะบนโลกนี้ยังมีคนที่ดีกับเธออย่างเช่นนภนต์ แล้วเธอก็ยังมีลูกสาวอีกสองคน คิดถึงอ้อยกับส้มจังเลย คิดมากๆ คิดถึงมากๆ นภนต์ออกไปแล้ว เธอเก็บกวาดห้องเล็ก ตอนที่ถือน้ำออกไปนั้น ปัณฑายืนอยู่บนทางเดิน เมื่อเห็นเธอถือน้ำออกมาก็รีบเข้ามาหา “พี่เพ็ญนีติ์ ส่งให้ฉันเร็ว พี่อย่าถือน้ำเลย ฉันเอง ฉันเอง” เพียงพริบตาเดียวเธอก็คว้าไปทันทีแล้วเอาไปเททิ้ง ก่อนจะกลับมาดึงเพ็ญนีติ์ “รีบไปที่ห้องของเราสองคนเถอะ โจ๊กต้มเสร็จแล้ว ฉันเป็นคนทำเอง ใส่ไข่เยี่ยวม้ากับหมูเส้นด้วย แถมยังใส่มัสตาร์ดและเกลืออีกเล็กน้อย แม่ของฉันบอกว่าใส่เกลือนิดหน่อยไม่เป็นไร อยู่ไฟหลังแท้งลูกไม่เหมือนกับอยู่ไฟหลังคลอด ไม่ต้องให้นมเด็กก็ไม่ต้องกลัว” เพียงเวลาไม่นานเธอก็ขอคำปรึกษาจากแม่ของเธอและยังทำโจ๊กให้เธออีก “ปัณฑา ขอบใจนะ” ปัณฑารู้สึกละอายใจเล็กน้อย “พี่เพ็ญนีติ์ พี่ไม่ต้องเกรงใจ เมื่อก่อนฉันพูดจาไม่รู้อะไรผิดอะไรถูก ฉันเป็นคนผิดต่อพี่ แม่ฉันบอกให้ฉันดูแลพี่ดีๆ ตอนพี่อยู่ไฟให้ฉันคอยปรนนิบัติ ถ้าพี่เลิกอยู่ไฟแล้วซูบผอม แม่จะต้องถามฉันแน่ๆ” เพ็ญนีติ์หัวเราะ มันเป็นเรื่องหยอกล้อระหว่างสองแม่ลูก เธอเองก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เธอกลับไปที่ห้องและนอนลง ตอนนี้หน้าที่ของเธอคือกินแล้วก็นอน นอนแล้วก็กิน ยังมีการเลิกยาที่เจ็บปวดที่สุดอีกด้วย ผ่านครั้งแรกไปแล้ว แต่เธอก็รู้ว่ายังมีหนทางอีกยาวไกล ปัณฑาถือโจ๊กเข้ามา เธอเพิ่มส่วนผสมที่เธอบอกไว้เข้าไปจริงๆ ดังคาด มันมีกลิ่นหอมฉุยและอร่อย แต่เธอกลับกินไม่ลง แม้ว่าจะหิวแต่เธอก็กินไม่ลง กินแค่ถ้วยเดียวก็ไม่ยอมกินอีกแล้ว ปัณฑาไม่ยอมแพ้ “เจ็บมือเหรอ? ให้ฉันป้อนพี่ไหม?” เธอหัวเราะเล็กน้อย “มันกินไม่ลงจริงๆ เธอไปทำงานต่อเถอะ ไม่ต้องสนใจฉัน เดี๋ยวฉันจะนอนแล้ว” ปัณฑาจึงต้องออกไปข้างนอก ก่อนจะปิดประตูยังบอกอีกว่า “นภนต์บอกว่าถ้าพี่โกรธฉันเขาจะไม่สนใจฉันแล้ว เพ็ญนีติ์ พี่คงจะไม่โกรธฉันใช่ไหม” “ไม่หรอก” เธอไม่เคยโกรธปัณฑาเลย ผู้หญิงที่อยู่ในความรักก็มักจะเป็นแบบนี้แหละ เธอเข้าใจดีเพราะเธอก็เคยผ่านความรักมาก่อน และตอนนี้เธอก็กำลังทุกข์ทรมานจากความรัก ความรักคือการทรมานของคน แต่มันก็ยังเป็นสิ่งที่ทุกคนปรารถนา เธอรู้สึกเบื่อเล็กน้อย อ่านหนังสือก็ไม่ได้ ดูโทรทัศน์ก็ไม่ได้ ทำได้เพียงหลับตา แต่หลังจากนอนหลับไปครู่หนึ่งเธอก็ตื่นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ในความฝัน เธอมักจะฝันถึงปุริม ฝันเห็นเขาโอบกอดเพ็ญภัทร์เดินไปจากเธอ ไกลออกไปเรื่อยๆ ตอนนี้ เขายังอยู่ในห้องของเพ็ญภัทร์หรือเปล่า? เธอมองดูเบอร์โทรนั้นอยู่นานแสนนาน ตอนที่นิ้วมือของเธอกดลงไปนั้น หัวใจของเธอก็เต้นระส่ำอย่างรุนแรง