ตอนที่ 327 คนโง่

ตอนที่ 327 คนโง่ “ญภา เขานอกใจเหรอ?” เพ็ญนีติ์จิบเบาๆ ถามอย่างระมัดระวัง ต้องเป็นณัฏฐพลแน่ๆ ที่ทำให้ญภาไม่มีความสุข “ฮ่าฮ่า ไม่รู้สิ หัวใจของผู้ชายก็เหมือนเข็มในก้นมหาสมุทร พวกเราต้องอยู่ห่างจากพวกเขา เข้าใจมั้ย? เธอต้องอยู่ห่างจากปุริม ส่วนฉันก็ต้องอยู่ห่างจากณัฏฐพล” แล้วแก้วไวน์ของญภาก็มาถึงริมฝีปากของเธอ ‘อึกอึกอึก’ เธอดื่มเหล้าจนหมดแก้วเหมือนดื่มน้ำ แก้วแล้วแก้วเล่า จนเพ็ญนีติ์ไม่รู้จะเกลี้ยกล่อมอย่างไรดี มันเป็นเรื่องของความรู้สึก เธอเป็นคนนอกที่ไม่รู้ความจริง ถ้าพูดอะไรผิดไปจะเป็นการทำร้ายคนอื่น ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะเงียบ หลายครั้งที่อยากจะเอ่ยปากถามถึงปุริมแต่เธอต้องหยุดไว้เพราะญภาดื่มเหล้ามากจนเกินควร ทันใดนั้นมือข้างหนึ่งก็ยื่นออกมาจากด้านหลังของเพ็ญนีติ์แล้วคว้าแก้วไวน์ในมือของญภาไว้ “ญภา คุณจะให้ผมทำยังไงกันแน่?” ณัฏฐพล เขาคือความทั้งหมดในการตามหาตัวปุริมที่เพ็ญนีติ์มีในตอนนี้ เขามาแล้ว “ออกไปให้พ้น” ญภาสะบัดมือออกอย่างแรง แต่เปล่าประโยชน์มือของชายคนนั้นจับมือของญภาแน่นราวกับแม่เหล็กดูด สะบัดยังไงก็ไม่หลุด “กลับบ้าน...” “ฮ่าฮ่า บ้านไหน? ฉันไม่มีบ้าน” “คุณ...” ณัฏฐพลโกรธมาก ไม่ทันสังเกตว่าเพ็ญนีติ์อยู่ด้วย เขาออกแรงดึงญภาให้ลุกขึ้นยืน จากนั้นญภาก็ถูกบังคับให้พิงอยู่ในวงแขนของเขา ญภาที่ดื่มมากเกินไปโบกมือไม่หยุด “โอ๊ย คุณออกไปให้พ้น คุณมันน่ารังเกียจ ฉันไม่อยากกลับไปกับคุณ ฉันไม่มีบ้าน...” เสียงของเธอสูงขึ้นเรื่อยๆ ทันใดนั้นเธอก็แผดเสียงตะโกนว่า “ฉันไม่มีบ้าน คุณไม่ใช่สามีของฉัน คุณหลอกฉัน หลอกฉันทุกอย่าง ณัฏฐพล คุณมันจอมหลอกลวง” คำพูดเหล่านี้ของญภาทำให้เพ็ญนีติ์นึกถึงปุริม เพื่อนซี้สองคนนี้บางครั้งก็คาดเดาไม่ได้จริงๆ ผู้หญิงนั้นทนไม่ได้ที่จะเห็นผู้หญิงด้วยกันถูกเอาเปรียบ เมื่อเห็นณัฏฐพลจะใช้กำลัง และผู้คนรอบข้างเพียงแค่มองอยู่ไกลๆ ไม่ได้คิดจะเข้ามาช่วยเหลือเลย ไม่ได้การ เธอต้องช่วยญภา พวกเธอเป็นผู้หญิง พวกเธอมีสิทธิ์ในการเลือกชีวิตของตัวเอง “หัวหน้าณัฏฐพลคะ ญภาไม่เต็มใจออกไปกับคุณ คุณไม่สามารถบังคับเธอได้ มิฉะนั้นคุณก็กำลังลิดรอนเสรีภาพของเธอ” มือใหญ่ที่โอบเอวของญภาอยู่สั่นเทา ดวงตาของณัฏฐพลค่อยๆ จับจ้องที่เพ็ญนีติ์ “คุณเพ็ญนีติ์ คุณรู้มั้ยว่าเธอทำอะไรไว้? สิ่งที่เธอทำมันร้ายแรงกว่าการที่ผมโกหกเธอเสียอีก” “ณัฏฐพล คุณออกไปให้พ้น นั่นมันเรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวข้องกับคุณ” “อะไรที่บอกว่าไม่เกี่ยวข้องกับผม ญภา คุณพูดกับผมให้รู้เรื่อง เด็กที่คุณเอาออกเขาก็เป็นของผมด้วย คุณมีสิทธิ์อะไรที่เอาเด็กออกโดยไม่บอกกับผมสักคำ? ในสายตาคุณยังมีผมอยู่หรือเปล่า? คุณจะให้ผมอธิบายกับพ่อแม่ของผมยังไง? พวกเขาต้องการหลานไม่ใช่เหรอ? ทำไมคุณถึงไม่ยอมอุ้มท้องล่ะ?” “ฮ่าฮ่า คุณไม่เชื่อฉัน คุณไม่เชื่อฉัน คุณออกไป คุณออกไป ฉันไม่อยากเห็นคุณอีกแล้ว” ญภาพยายามโบกมืออย่างสุดชีวิต เธอออกแรงมาก เสียใจมาก ‘เพล้ง’ เสียงดังชัดเจน แก้วไวน์ใบนั้นตกลงมาจากการยื้อยุดนี้ เหล้าสีอำพันปะปนกับเศษแก้วกระจัดกระจายเต็มโต๊ะ ดวงตาของญภาเหมือนมีม่านหมอกปกคลุม เธอชำเลืองมองณัฏฐพล จากนั้นจึงก้มหน้าลงอย่างช้าๆ ปากก็บ่นพึมพำ “เด็กผู้หญิง ฮ่าฮ่า เด็กผู้หญิงสมควรตายแล้ว ก็เหมือนกับฉันนั่นแหละ...” เธอพูดช้าๆ ขาดเป็นห้วงๆ ไม่ปะติดปะต่อกัน ทันใดนั้นมือข้างหนึ่งก็ตกลงบนโต๊ะอย่างรวดเร็ว ขณะที่เพ็ญนีติ์ยังไม่ทันได้ตอบสนอง มือเล็กๆ ขาวสะอาดได้หยิบเศษแก้วไวน์ชิ้นหนึ่งขึ้นมา ในเวลานี้ปลายแหลมของเศษแก้วได้จ่ออยู่ที่ลำคอของเธอ “ณัฏฐพล คุณถอยออกไป ถ้าไม่อย่างนั้น ฉันจะตายไปพร้อมกับลูกสาวของฉัน ฉันจะไปสวรรค์กับเธอ สวรรค์นั้นสวยงามมาก สวรรค์...” “ญภา...” ณัฏฐพลกลัวลนลานขึ้นมาทันที เขาไม่ค่อยเข้าใจว่าญภากำลังพูดอะไร แต่จากการปะติดปะต่อคำพูดของญภามันชัดเจนว่าญภารักเด็กคนนั้น ลูกสาว ลูกของพวกเขาคือลูกสาวเหรอ? เขาไม่รู้อะไรเลย เพียงมองจากสายตาที่ตัดเยื่อใยของญภาก็รู้สึกหวาดผวา เขารู้ว่าถ้ามือของญภาออกแรงเพียงเล็กน้อย ถึงเธอไม่ตายแต่ก็จะเสียเลือดมาก ผู้หญิงคนนี้สามารถทำอะไรก็ได้ เขาจึงไม่กล้าวู่วามทำอะไร เขาสามารถเผชิญหน้ากับภยันตรายต่างๆ ได้โดยไม่หวั่นใดๆ แต่ทุกครั้งที่เขาเผชิญหน้ากับญภา เขากลับไม่มีทางออก ผู้หญิงคนนี้คือตัวซวยของเขา มือกำลังสั่นเทา ทั้งร่างกายก็กำลังสั่นเทา “ญภา คุณวางลงก่อน ผมจะไม่แตะต้องคุณ คุณวางใจได้ คุณรีบวางลงก่อน” คำว่าวางใจของเขาดูเหมือนจะหมายถึงลำคอของเธอ สิ่งที่เขากลัวที่สุดคือการได้เห็นภาพนองเลือดต่อหน้าต่อตาเขา ไม่นะ ไม่นะ แต่ญภาดูเหมือนจะไม่ได้ยิน เธอเริ่มออกแรงที่นิ้วมือจริงๆ ทันใดนั้นบนลำคอขาวบริสุทธิ์ก็มีเลือดซึมออกมาทันที สีแดงสดนั้นทำให้เขาอกสั่นขวัญแขวน แม้ว่าเขาจะเคยเห็นภาพเลือดไหลเป็นสายน้ำมาหลายต่อหลายครั้งแล้ว แต่ในเวลานี้เขากลับรู้สึกว่าหัวใจของเขากำลังจะหยุดเต้น เขาสามารถคว้ามีดและปืนด้วยมือเปล่า แต่ตอนนี้เขาไม่มีความกล้าพอที่จะคว้าเศษแก้วออกมาจากมือของญภา