已经是第一章了
บทที่ 2 หน้าที่ที่ยิ่งใหญ่
ในห้องรับแขกที่กว้างขวาง คุณพลอยปาดน้ำตา หันหน้าไปทางอารญา ร้องให้มาเกือบจะครึ่งชั่วโมงแล้ว
“ญา ลูกก็รู้ว่าบริษัทของพ่อเขากำลังเจอปัญหา ทำให้ติดหนี้เยอะมาก ถ้าเรายังไม่รีบหาเงินมาคืน บริษัทจะล้มละลาย พ่อของลูกก็จะติดคุก ”
“ต้องการให้ฉันทำอะไร?”
เธอถามด้วยความชัดเจน เธอไม่อยากเสียเวลามานั่งฟังเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้
คุณพลอยมองไปทางคุณพงพัน เขารีบพูดออกมา “ตอนนี้มีทางเดียวที่จะช่วยพ่อได้ ก็คือลูกต้องแต่งงานกับคุณประกร ทายาทคนเดียวของตระกูลอัคระกูล แต่ว่า...”
เขาหยุดชะงักไปสักพัก
“ชื่อเสียงของเขาไม่ค่อยดี แต่นั่นเป็นแค่ข่าวลือ พ่อเคยเจอเขาที่ห้าง เขาเป็นผู้ชายที่ดี มีความรับผิดชอบ และหน้าตาดีมาก”
ถึงแม้ควรจะชินแล้ว แต่เธอก็ยังรู้สึกเจ็บที่หัวใจ เมื่อตะกี้ยังพูดกันอยู่ว่าคนนั้นเย็นชา พอมาตอนนี้กลายเป็นคนที่ดีมีความรับผิดชอบ ถึงเธอจะเป็นลูกของเขา แต่เขาไม่เหมาะสมกับการเป็นพ่อเลย
“เขาเคยหย่าถึงหกครั้งใช่ไหมคะ?”
เธอถามด้วยสีหน้าเฉยชา การอยู่กับคนบ้านนี้มานาน ทำให้เธอปลงกับทุกๆเรื่อง
“ใช่”
คุณพลอยสะอึ้น และกุมมือเธอไว้ “นี่คือสิ่งที่ฉันรู้สึกผิดมาตลอด ฉันเป็นแม่เลี้ยงที่ไม่ดี ถ้าไม่ใช่เพราะรินินยังเด็ก ฉันจะให้เธอทำหน้าที่นี้ได้ไง”
เหอะ เธอหัวเราะในใจ เด็กกว่าเธอแค่สามวันเอง ตอนนั้นแม่ของเธอกับคุณพลอยท้องพร้อมกัน คนหนึ่งท้องเดือนมีนาคม อีกคนเดือนเมษายน คนที่ท้องเดือนเมษายนคลอดก่อนกำหนด เลยคลอดก่อนคนที่ท้องเดือนมีนาคม จริงๆแล้วเธอควรจะเป็นลูกคนรอง แต่กลับกลายเป็นลูกคนโต
พูดถึงลูกคนโต ไม่เคยมีแม้แต่วันเดียวที่เธอถูกปฏิบัติเหมือนลูกคนโต
“อืม ได้”
“เธอตกลงหรอ?”
สองคนนี้สีหน้ายิ้มแย้ม ไม่คิดว่าเธอจะตอบตกลงได้เร็วขนาดนี้ ตอนแรกคิดว่าเธอจะไม่ยอม เลยจะแบ่งค่าสินสอดให้ด้วยซ้ำ
“ใช่ พวกท่านเลี้ยงดูฉันมา ตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่ฉันจะตอบแทน”
“ดูสิ สมกับเป็นครูจริงๆเลย รู้เหตุรู้ผล ถ้ารินินได้ครึ่งของเธอ ฉันคงจะดีใจมาก”
ไม่ต้องหรอก ตอนนี้ก็ดีใจได้แล้ว
........
วันรุ่งขึ้น หน้าบ้านตระกูลวระกูล มีคนยืนส่งเธอเป็นแถว
วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ตระกูลอัคระกูลคัดเลือกลูกสะใภ้ เธอแต่งหน้าแต่งตัวมาอย่างดี เหมือนกับดอกที่กำลังบาน สวย สง่า ไม่มีที่เปรียบ
“เมื่อกี้ที่พูดไปไม่ได้ลืมใช่ไหม?”
“ค่ะ”
“ดีแล้ว เรารอข่าวดีจากเธอนะ”
สิ่งที่คุณพลอยพูดก็คือ ไม่ว่ายังไง ก็ต้องทำให้ตนเองถูกเลือกให้ได้ เธอจะทำให้ตนเองถูกเลือกแน่นอน ด้วยวิธีของเธอเอง
รถกำลังจะขับออกไป คุณพลอยยังคงกังวลเล็กน้อย กลัวเธอจะทำหน้าที่อันยิ่งใหญ่นี้ไม่สำเร็จ เลยพูดต่อว่า “ญา จำไว้สามข้อ ต้องใช้มารยาที่แม่เธอมายั่วพ่อเธอในตอนนั้น ต้องจำไว้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวกับความเป็นอยู่ของตระกูลเรา และข้อสุดท้ายคือต้องสำเร็จเท่านั้น ไม่สำเร็จ ไม่ล้มเลิก”
คำสุดท้าย เธอตะโกนออกมา
เล็บของเธอถูกบีบจนแทงเข้าไปในมือ แต่บนใบหน้าของเธอนั้นนิ่งราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
已经是最新一章了
加载中
