บทที่ 10 เธออ่อยฉันหรอ

บรรยากาศแปลกๆ อารญาไม่กล้าหันหลัง เธอกลัวเขาโมโห เวลาผ่านไปสักพัก ก็มีเสียงพูดขึ้นมาว่า “ตามฉันมา” เธอเดินตามเขาไปที่ห้อง เข้าไปในห้อง เขาถอดเสื้อออก โยนไปที่เตียง หันมาพูดกับเธอ “เธอสงสัยในตัวฉันมากเลยหรอ?” อารญาสูดอากาศเข้าลึก ตอบตามตรง “ก็นิดหน่อย” “ทำไมต้องสงสัยในตัวฉัน?” เขาขมวดคิ้ว “หลงรักฉันหรอ?” “เปล่า” ประกรพูดด้วยเสียงเย็นชา “เปล่าก็ดี อย่าหาว่าไม่เตือนนะ การหลงรักฉันก็เหมือนหลงรักซาตาน ถ้าเธอทนความทุกรมานในนรกได้ ก็เชิญสงสัยไปเรื่อยๆละกัน” “มีความสงสัยเป็นเรื่องธรรมดา ทุกคนล้วนมีความสงสัยได้ นี่ไม่ได้แปลว่าหลงรัก อีกอย่าง เรื่องในอนาคตนายจะไปล่วงรู้ได้ยังไง นายอาจเป็นฝ่ายหลงรักฉันก็ได้” “ฉันหลงรักเธอ?” ประกรเหมือนได้ยินเรื่องที่น่าตลกที่สุดในโลก “เจอกันครั้งแรกฉันก็รู้แล้วว่าเธอมีความมั่นใจสูง แต่มันสูงเกินไปหรือเปล่า? เธอคิดว่าเธอเป็นนางฟ้าหรอ?” อารญาตอบกลับ “ฉันไม่ใช่นางฟ้า แต่ไม่มีกฎข้อไหนบอกว่าซาตานต้องหลงรักนางฟ้าเท่านั้น ซาตานหลงรักซาตานกันเองก็มีความเป็นไปได้นะ” เธอมีใบหน้าที่สวยอย่างนางฟ้า แต่ในใจของเธอแล้วเป็นซาตานที่ชั่วร้ายมาก ประกรมองมาทางเธอเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นมา เธอมองที่โทรศัพท์แล้วเดินเข้าไปในห้องลับ “ฮัลโหล?” “ญา ทำไมวันนี้ไม่กลับบ้านล่ะ ฉันกับพ่อเธอรอมาทั้งวันเลยนะ” คุณพลอยพูดด้วยเสียงประชด “จัดงานแต่งเร่งรีบไปหน่อย เลยไม่ได้ลางาน ” “อย่างงี้นี่เอง ก็เลยเลื่อนสินะ คงไม่ใช่ว่าไม่กลับใช่ไหม” นี่มายั่วโมโหกันชัดๆ คุณพลอยมั่นใจว่าเธอต้องไม่มีความสุขในชีวิตคู่แน่ “แน่นนอนค่ะ วันอาทิตย์นี้กลับ ฉันกับเขาจะกลับบ้านพร้อมกันค่ะ” เธอพูดด้วยเสียงเน้นย้ำ เธอกับเขากลับบ้านพร้อมกัน เธอไม่มีทางให้ผู้หญิงโหดเหี้ยมคนนี้สมหวังหรอก พอวางสาย เธอก็ถอนหายใจยาว แล้วเปิดประตูเดินออกไป “เรามาพนันกันไหม?” ประกรที่ยืนอยู่ตรงหน้าต่างถามด้วยความไม่เข้าใจ “พนัน? พนันอะไร?” “นายไม่ชอบผู้หญิงใช่ไหม?” “ใช่” “เพราะไม่ชอบ เลยไม่รู้สึกอะไรเวลาอยู่ใกล้ใช่ไหม?” “ใช่ ทำไม?” “เราพนันเรื่องนี้” เฮอะๆ ประกรยิ้มที่มุมปาก “อย่าบอกนะว่า เธอจะถอดเสื้อแล้วมาอ่อยฉัน?” “ฉันไม่ได้ต่ำขนาดนั้น” “ถ้างั้นเธอจะทำอะไร?” “นายไม่ต้องสนว่าฉันจะทำอะไร? นายกล้าพนันไหม?” “เธอคิดว่าเธอจะชนะหรอ?” “ใช่ ฉันมั่นใจว่าฉันจะชนะ” ประกรพูดด้วยความสนใจ “เธอนี่มันมีความมั่นใจในตนเองสูงมากขนาดนี้เลยหรอ?” อารญาไม่โต้ตอบ “พนันได้ แต่เธอต้องรู้ไว้ ฉันไม่เล่นกับเธอแค่ขำๆหรอกนะ ถ้าเธอแพ้....” “ถ้าฉันแพ้ ฉันจะไปเอง” “แล้วถ้าเกิดชนะ เธอจะทำอะไร?” ประกรเข้าใจ เธอไม่เล่นขำๆหรอก เธอต้องหวังอะไรอยู่แล้วแหละ “ถ้าฉันชนะ....” เธอพูดตรงๆเลย “วันอาทิตย์นี้กลับบ้านกับฉัน”