บทที่ 11 จูบกัน

เขาใช้สายตาที่ไม่คาดคิดมองเธอ เหมือนกับว่าคนตรงหน้านี้เป็นคนบ้า "ยังไง? กล้าไม่กล้า?" ทุกๆก้าวของอารญาถูกบังคับขมเหงให้เข้าใกล้ ทำให้ท่าของอารยาแสดงออกเลยว่ากำลังถูกโจมตี ในขณะนั้น ประกรพูดออกมาเบาๆว่า : "ทำไมถึงจะไม่กล้า" หลังจากพูดจบเขาก็เดินตรงไปทางประตู แต่อารยาดึงมือเขาไว้แล้วถามว่า : "นายไปไหน?" "ลงไปข้างล่าง" จากนั้น ก็สะบัดมือของเธอทิ้งอย่างแรง "เกมยังไม่ทันเริ่มเลยหรอ?" "กว่าจะถึงวันหยุดอีกตั้งสามวัน เธอไม่ต้องรีบอ่อยฉันหรอก" จากนั้นเขาก็เดินออกจากห้องไป ฝันร้ายในค่ำคืนที่ยาวนานนี้ จู่ๆอารยาก็ตะโกนออกมาว่า : "เฮ้ย ที่อยู่บนเตียงนายนั่นคืออะไรเนี่ย?" เขาหันไปดู แต่ในวินาทีต่อมานี้ เธอก็หันไปทางมองหน้าของเขา แล้วเงยหัวเบาๆ จากนั้นปากของทั้งสองก็จูบกัน มีวินาทีหนึ่งที่ในหัวสมองของประกรโล่งไปหมด เหมือนไม่ได้ตกใจอะไร เขาก็แค่ยัยโง่ที่แม้แต่ทิศเหนือทิศใต้ก็ยังแยกไม่ออก ริมฝีปากที่นุ่มนวลมาก เหมือนในความทรงจำที่กระบองเพรชเติบโตในทะเลทราย นุ่มนวลราวกับลมที่พัดมาก็ละลายไปหมด ริมฝีปากของเธอขยับเล็กน้อย ทำให้คิดถึงความเงียบเหงาในฤดูใบไม้ร่วงที่มีใบไม้พัดผ่าน เธอดูดริมฝีปากของเขาไว้ มือก็ค่อยๆลูบไหลไปตามปลายผมของเขา การกระทำของเธอนุ่มนวลมาก นุ่มนวลจนทำให้ประกรรู้สึกว่าตัวเองกำลังอยู่ในฝัน เธอเหมือนกับกินรีที่อยู่ในฝัน ข้างหลังของเธอมีปีกที่เป็นขนสีขาวอยู่ ค่อยๆทดสอบ ค่อยๆปล่อยตัว แล้วก็ทดสอบอีก จากนั้นก็ค่อยๆลื่นไหลกันไปเรื่อยๆ เหมือนกับสนามแม่เหล็กที่ค่อยๆดึงดูดเข้าหากัน เหมือนกับกลีบดอกไม้ที่อยู่รวมกันอย่างแน่น ความรู้สึกนั้นทำให้ประกรหลงใหล ทำให้เขาเคลิ้มตามแล้วค่อยๆปิดตาโดยไม่รู้ตัว ในทุ่งองุ่นที่ไม่มีวันสิ้นสุด แสงอาทิตย์สีทองค่อยๆลับขอบฟ้า และชายหญิงที่กำลังจูบกันใต้ต้นองุ่น ไม่รู้ว่ามีลมพัดผ่านมาจากไหน ทำให้ประกรดึงสติกลับมา เขาผลักอารญาออกอย่างแรง และพูดเตือนเธออย่างแรง ว่า "ไม่ต้องทำเรื่องบ้าๆพวกนี้อีกแล้ว ถ้าเอยังทำเรื่องที่เหมือนกับวันนี้อีก ฉันจะทิ้งเธอไปอย่างไม่ลังเล" "ยังมีอีก ไม่ต้องมาอวดฉลาดของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ต้องรู้ด้วยว่า อะไรแบบนี้ถ้าเล่นหลายรอบแล้ว จะทำให้ไม่มีค่าได้" อารญาเงยหน้าขึ้นมองเขา : "การกระทำที่ฉันทำ ฉันไม่ได้ตัดสินใจเอง แต่เพราะผ่านความเห็นจากนายแล้ว เพราะงั้น ฉันเชื่อว่านายจะทำตามคำพูด" ความเปลี่ยนแปลงที่กางเกงของประกร ทำให้เขาไม่สามารถปิดบังได้ "ออกไป" เขาโกรธจนตะโกนออกมา อาราญาก็หายไปในสายตาของเขา ถ้าพูดในมุมของคนฉลาดอย่างเธอแล้ว เรื่องบางเรื่องทำที่พอเหมาะก็พอแล้ว ถึงแม้จะไปถึงเป้าหมายแล้ว แต่ก็ไม่ควรเลยเถิดเกินไป ประกรเข้าไปในห้องอาบน้ำ เปิดน้ำเย็น และใส่เสื้อในสภาพที่ทรุดโทรม ถ้าเทียบกับการกระทำที่ยัยผู้หญิงคนนั้นทำแล้วก็ สิ่งที่เขาไม่สามารถทนได้ก็คือ เขาเองกลับมีความตอบสนอง ในเมื่อมีการตอบสนองกับผู้หญิงที่ตัวเองเกลียดแล้ว..... ถ้าพูดกับผู้ชายปกติแล้ว ก็ถือเป็นเรื่องธรรมดา แต่ถ้าพูดกับผู้ชายที่ไม่ปกติแล้ว เรื่องนี้ก็คงไม่ธรรมดา