บทที่ 13 คู่ต่อสู่ที่โหด

"คุณแม่คะ กำไลนี้หนูไม่สามารถรับไว้ได้" อารญากล่าวปฏิเสธและแอบแฝงความขอบคุณ แต่ไม่ใช่เพราะว่ากลัวสายตาคู่นั้นของประกร แต่เธอคิดว่ามันมีค่าเกินไปแล้ว ถึงแม้จะมีเลือดของปีศาจร้ายอยู่ แต่ก็ยังมีความดีของนางฟ้าอยู่ "ทำไมถึงไม่เอาล่ะ?" คุณนายพูดเบาลง เธอนึกว่าคำพูดของลูกชายเมื่อกี้ จะทำร้ายจิตใจของลูกสะใภ้ "หนูพึ่งเข้าบ้านไม่นาน ประสบการณ์ความรู้อะไรก็ยังไม่มาก คุณแม่ใส่ไว้ก่อนเถอะค่ะ ถ้าวันหลังหนูรู้สึกว่าหนูมีสิทธิ์รับแล้ว ตอนนั้นคุณแม่ค่อยให้หนูก็ยังไม่สายไปค่ะ" พอประกรได้ยิน ในใจเขาก็ค่อยโล่งหน่อย สำหรับคำตอบนี้ของเธอ เขาพอใจมาก "อะไรมีไม่มีประสบการณ์ ในเมื่อฉันเลือกหนูแล้ว หนูก็จะเป็นลูกสะใภ้ของฉันตลอดชีวิต ถึงแม้ว่า....." เธอมองไปทางลูกชายตัวเอง แล้วพูดอย่างไม่พอใจว่า : "หนูทนกับชีวิตแต่งงานแบบนี้ไม่ได้ หนูจะจากไป ฉันก็จะไม่โทษหนู กำไลนี้หนูจะเอาไปด้วยก็ดี จะเหลือไว้ก็ได้ แล้วแต่หนูเลย" หลังจากคุณนายพูดจบก็สวมกำไลลงที่มือของลูกสะใภ้ ตอนแรกอารญามีความเกรงใจ แต่พอเห็นความแน่วแน่ในสายตาของแม่ยายแล้ว ก็เลยไม่สามารถปฏิเสธได้ เธอรู้ถึงความในใจของแม่ยาย เธออยากให้กำไลนี้สวมอยู่ในมือของอารญาตลอดชีวิต อารญาสวมกำไลนี้ขึ้นไปชั้นบน แล้วนั่งในห้องนอนตัวเอง ในใจกำลังรอการรบจากบางคนที่จะมาถามโทษ ไม่ได้ผิดจากที่คาดคิดจริงๆ ยังไม่ถึงสามนาที ประตูห้องก็ถูกเคาะดังสนั่น "อารญา เธอออกมานี่!" ช่างน่ากลัวจริงๆ ครั้งแรกที่ได้ยินประกรเรียกชื่อเธอ อารญารู้สึกขนลุกขึ้นมาเลย เธอค่อยๆเปิดประตู : "มีอะไร?" รู้อยู่แล้วยังถาม "เอามา" "อะไร?" รู้อยู่แล้วก็ยังถามอีก ประกรไม่อยากพูดไร้สาระกับเธอ เขาจับไปที่ข้อมือของเออย่างแรง : "เธอจะเอาออกมาเอง หรือว่าจะให้ฉันลงมือ?" "นี่เป็นของที่แม่ยายให้ฉัน" "ฉันคงต้องลงมือเองสินะ" ในตอนที่เขาอยากจะยื่นมือนำกำไลออกมา อารญาก็พูดขึ้นว่า : "ถ้านายยังเป็นแบบนี้อีก ฉันก็จะพูดเรื่องที่นายพนันกับฉันให้ทั้งบ้านรู้" ประกรส่งสายตาที่อันตรายออกมา : "เธอกล้าขู่ฉันหรอ?" "ฉันก็ถูกบีบบังคับ ไม่มีทางเลืกแล้วเหมือกัน" เขาหันหลัง90องศา แล้วกกดเธอไว้ที่ข้างผนัง พูดกัดฟันว่า : "ฉันอาจจะเลือกผิด เลือกทางที่โง่ๆแบบนี้ตั้งแต่แรกแล้ว" "คงจะเป็นเพราะนายเลือกคู่ต่อสู่ที่โหดตั้งแรกแล้วต่างหาก เธอกลับกล้าต่อปากกับเขา มีชีวิตอยู่จนเบื่อแล้วจริงๆ แต่ประกรกลับหัวเราขึ้น การหัวเราะนี้ เหมือนมีหนามแห่งความเหน็บหนาวอยู่ "ได้ ไม่เอาก็ไม่เอา แต่ว่าวันหยุดนี้ เธอไม่ต้องมาเสียใจทีหลังล่ะ" "นายจะเบี้ยวนัดหรอ?" "ฉันไม่เบี้ยวหรอก ฉันจะไปบ้านเธอตามที่นัดกันไว้ แต่จะทำตัวยังไงต่อหน้าคนที่บ้านเธอ งั้นก็คงขึ้นอยู่กับฉันสินะ?" ได้คืบจะเอาศอกจริงๆ แต่แค่นิดหน่อยก็จับจุดอ่อนของเธอได้แล้ว อารญาคิดพิจราณา แล้วพูดว่า "ถ้าฉันนำกำไลให้นาย นายก็จะทำตัวดีๆใช่ไหม?" "สามารถพิจารณาได้ๆ"