已经是第一章了
ตอนที่ 330 เขาไม่อยากพบเธอเหรอ
ตอนที่ 330 เขาไม่อยากพบเธอเหรอ
เธอผลักประตูชั้นดาดฟ้าออก ลมพัดเข้ามาอย่างช้าๆ เป่าให้ผมของเธอปลิวไหวอยู่กลางอากาศ เธอยื่นมือออกไปสัมผัสกับอากาศ ความรู้สึกสดชื่นนั้นทำให้เธอรู้สึกว่าโลกใบนี้ยังคงสวยงามอยู่
เมื่อนึกถึงณัฏฐพล มุมปากของเธอก็เผยรอยยิ้มออกมา
เธอก็แค่อยากรู้ข่าวคราวของเขาเท่านั้น ถ้าหากไม่สามารถพบได้จริงๆ เช่นนั้นก็ขอให้เธอได้ติดต่อกับเขา แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว
“เพ็ญนีติ์ เธออย่าคิดสั้นนะ เธออย่าโง่ไปหน่อยเลยน่า เพื่อผู้ชายคนนั้นมันไม่คุ้มเลย”
เพ็ญนีติ์ไม่ได้มองย้อนกลับไป เธอวิ่งเข้าไปยังช่องลมแล้วกระซิบว่า “เธอไปบอกเขา แค่โทรศัพท์หาฉันหรือส่งข้อความหาฉัน หรือจะเป็นอีเมลก็ได้ ให้ฉันได้รู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่ก็พอ”
“ตกลง เพ็ญนีติ์ เธอยืนอยู่ตรงนั้นอย่าขยับนะ ฉันจะให้ณัฏฐพลไปบอกเขา” ญภาตะโกนออกมาแล้วกดโทรศัพท์มือถือในมือ
เธอรอคอยอย่างเงียบๆ ภาพทิวทัศน์ของเมืองดรัลปรากฏแก่สายตา หัวใจของเธอสงบมาก
เธอฟังการสนทนาของญภาและณัฏฐพล เธอรู้ว่าเธอมีความหวังแล้ว
ญภารีบวางสายอย่างรวดเร็วตามคาด “เพ็ญนีติ์ เขาบอกอีกสองวันเขาจะติดต่อมาหาเธอ แต่มีเงื่อนไขว่าเธอต้องไม่ทำเรื่องโง่ๆ อีก”
“ตกลง” เธอหันกลับมาในทันที ในสายตามีแต่รอยยิ้ม นั่นก็เพียงพอแล้ว เพียงพอแล้ว
“เพ็ญนีติ์ เธอ...” ตอนนี้กลายเป็นญภาที่งุนงง รอยยิ้มบนใบหน้าของเพ็ญนีติ์ได้บ่งบอกถึงความพึงพอใจ
“ไปกันเถอะ พวกเรากลับไปจัดการกับบาดแผลของเธอก่อน” เพ็ญนีติ์เห็นบาดแผลบนลำคอของญภายังไม่ได้รับการดูแลเลย แม้แต่รอยเลือดที่แข็งตัวก็ยังเหมือนเมื่อคืน
ญภาเกาศีรษะ “เพ็ญนีติ์ พอตื่นขึ้นมาเธอก็ทำให้ฉันตกใจแทบแย่ เออใช่ เมื่อคืนเธอเป็นคนเปลี่ยนชุดนอนให้ฉันเหรอ?”
เธอยิ้มและพยักหน้า แต่เธอก็ไม่หักทอน ตอนนี้พวกเขามีความรับผิดชอบต่อกิจการของตนเอง เป็นเรื่องยากสำหรับเจ้าหน้าที่ที่ซื่อสัตย์ในการทำงานบ้าน แต่เธอเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ
เธอยิ้มและพยักหน้า และไม่เปิดเผยเรื่องณัฏฐพล ตอนนี้เรื่องของพวกเขาทั้งสองก็ให้พวกเขาเป็นคนแก้ปัญหาเองแล้วกัน แม้แต่เจ้าหน้าที่ที่ซื่อตรงยังยากที่จะไกล่เกลี่ยเรื่องราวภายในครอบครัวของคนอื่น และเธอก็เป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งเท่านั้น
เมื่อส่งญภาให้กับศัลยแพทย์แล้ว เพ็ญนีติ์ก็นั่งรออยู่ที่ด้านนอก สายตาของเธอจับจ้องอยู่กับมือถือตลอดเวลา เธอกำลังรอโทรศัพท์หรือข้อความของเขา
แต่ว่า มือถือในมือยังคงสงบเงียบ เงียบอย่างแปลกประหลาด
ญภาออกมาแล้ว แต่มือถือในมือของเธอยังคงไม่ปฏิกิริยาใดๆ เธอกวาดตามองไปที่ญภาอย่างหงอยเหงา “หมอว่ายังไงบ้าง?”
“ไม่เป็นอะไร มันจะไม่เป็นแผลเป็น แต่ถึงจะเป็นฉันก็ไม่กลัวหรอก ญภาไม่กลัวว่าจะไม่มีใครต้องการ”
อายุน้อยนี่ดีจัง ญภาเด็กกว่าเธอสามปีและยังไม่มีลูก แต่ญภาดูอายุน้อยกว่าเธอมากเหมือนกับคนที่อยู่คนละยุคสมัย “เธอไม่กลัวก็ดีแล้ว” เธอก้มหน้ามองดูนาฬิกา “ฉันต้องกลับแล้ว ไม่งั้นอ้อยกับส้มจะคิดถึง”
“ไปเถอะๆ มีลูกสาวนี่ดีจังเลย” ญภาพูดแล้วน้ำตาก็เอ่อขึ้นมาอีก ทำให้เพ็ญนีติ์ยังผละไปไม่ได้
“เรื่องลูกสาวของเธอตกลงมันเป็นยังไงกัน?” เธอถามด้วยเสียงอันเบา รู้สึกยังไม่สบายใจ
“ฉันท้อง แม่ของเขาพาฉันไปตรวจที่โรงพยาบาล เธอแอบถามหมอ พอรู้ว่าเป็นลูกสาวก็บอกให้ฉันเอาออก เธอบอกว่าตระกูลจันทยศต้องการเด็กผู้ชายไม่ใช่เด็กผู้หญิง รอให้คลอดผู้ชายก่อนแล้วคอยคลอดผู้หญิง ดังนั้นจึงให้ฉันกินยาทำแท้ง”
“ที่เธอพูดเป็นความจริงเหรอ?” คิดไม่ถึงเลยว่าครอบครัวของณัฏฐพลจะโหดร้ายแบบนี้ สามารถทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้อย่างคาดไม่ถึง
ญภาพยักหน้าหงึกๆ “ลูกสาวของฉันทั้งคนนะ ความจริงฉันต้องการลูกมาก แต่มันไม่มีแล้ว เขากลับบอกว่าฉันเป็นคนเอาออกเอง ไม่ใช่นะ ไม่ใช่นะ ขนาดลูกของตัวเองฉันยังไม่สามารถเป็นเจ้าของได้เลย มันน่าเสียใจจริงๆ ที่อยู่กับเขา”
ในที่สุดก็ยอมเปิดปากพูดแล้ว คำพูดนี้เมื่อพูดออกมาแล้วก็ไม่สามารถย้อนคืนได้ แต่ทุกประโยคได้นำพาความหวั่นไหวมาสู่เพ็ญนีติ์ ไม่มีใครทนรับความอยุติธรรมเช่นนี้ได้ “ญภา อย่าคิดมาก บางทีเขาอาจจะเสียใจเรื่องลูก เขาเองก็ไม่รู้ว่าแม่ของเขาเป็นคนแบบนั้น”
“เฮ้อ เลิกพูดถึงมันดีกว่า เธอรีบกลับไปหาอ้อยกับส้มเถอะ อีกไม่กี่วันพอฉันอารมณ์ดีฉันก็จะไปเยี่ยมเจ้าหญิงน้อยทั้งสองด้วย ต้องโตขึ้นอีกแล้วแน่ๆ คิดๆ แล้วก็น่ารัก”
เมื่อลาจากญภาแล้วเธอก็กระโดดขึ้นรถประจำทาง สิ่งแรกที่เพ็ญนีติ์ทำคือโทรหาณัฏฐพล ทางด้านนั้น ทันทีที่โทรศัพท์ดังเขาก็รับสายทันที “เพ็ญนีติ์ เธอเป็นอะไรไปอีกเหรอ?”
เสียงที่ร้อนรนทำให้เธออยากหัวเราะ ต้องพยายามกลั้นจึงไม่มีเสียงหัวเราะเล็ดรอดออกมา เธอไม่อาจมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นได้ นั่นไม่ใช่นิสัยของเพ็ญนีติ์ “ณัฏฐพล เธอสบายดี เมื่อกี้ฉันได้ฟังเธอเล่าเรื่องของเด็กคนนั้นแล้ว แม่ของคุณเป็นคนพาเธอไปตรวจอัลตร้าซาวด์ พอรู้ว่าเป็นลูกสาวก็บังคับให้เธอกินยาทำแท้ง” เธอเองไม่ได้ใส่ไข่เพิ่มเติมเลยแม้แต่นิดเดียว ญภาพูดยังไงเธอก็ว่าตามนั้น ชีวิตพี่น้องคู่นี้เหมือนกันไม่มีผิด แม่ของปุริมว่าน่ารังเกียจแล้ว แม่ของณัฏฐพลยิ่งน่ารังเกียจกว่า
已经是最新一章了
加载中
