已经是第一章了
บทที่ 22 ติดบุญคุณเขาไว้
"นายไม่ต้องใช้น้ำเสียงที่เป็นการออกคำสั่งกับฉันทุกรอบได้ไหม?" อารญามองเขาด้วยสีหน้าที่ไม่ดี : "ตอนแรกถ้านายทำตัวดีๆหน่อย ฉันยังอยากกินบ้าง แต่ตอนนี้พอได้ยินแบบนี้ฉันก็ไม่อยากกินแล้ว"
ประกร เฮอะ ไปคำหนึ่ง "ฉันขึ้นมาเรียกเธอไปทานข้าวถือว่าให้หน้าเธอแล้ว ไม่ต้องได้ดีไม่รู้จักดี"
"ขอบคุณที่นายให้ห
已经是最新一章了
加载中
