已经是第一章了
บทที่ 25 โดดลงแม้น้ำคงคาก็ลบความผิดไม่ออก
ประกรเห็นว่าอารญามีความในใจ และยืนอยู่แต่ที่เดิม เขาขมวดคิ้วแล้วถามว่า : "ทำไมไม่เดินแล้วล่ะ?"
"เออ...ฉัน...ฉันคิดว่า ถ้านายยุ่ง นายก็กลับไปก่อนเถอะ..."
เพื่อที่อารญาจะได้ไม่เกิดความเข้าใจผิด เธอก็เลยพูดออกไป ในใจเธอรู้ดีว่าถ้าประกรได้ยินแล้วจะโกรธขนาดไหน
เป็นอย่างที่คิดไว้เลย เขาโกรธมาก : "เ
已经是最新一章了
加载中
