ตอนที่ 334 ถูกจับกุม

ตอนที่ 334 ถูกจับกุม วันรุ่งขึ้น เพ็ญนีติ์ไปที่หน้าอาคารสำนักงานเพียงลำพัง เธอพานักข่าวคนหนึ่งไปด้วยพร้อมแบกกล้องถ่ายวิดีโอ เพื่อให้คนในหน่วยงานรัฐบาลไม่สามารถทำอะไรเธอ เพราะหนึ่งเธอไม่ได้สร้างความวุ่นวาย สองไม่ได้ตะโกนเสียงดังเอะอะโวยวาย เธอชูแผ่นป้ายที่เขียนเอาไว้ว่า ฉันต้องการพบท่านอธิบดี นอกจากเรื่องนี้เธอก็ไม่ได้ทำอย่างอื่นเลย หนึ่งวัน สองวัน ในวันที่สาม เมื่อผู้คนที่เดินเข้าออกอาคารสำนักงานเห็นเธอก็เริ่มซุบซิบ แต่เธอกลับไม่สนใจ ใบหน้าของเธอดำขำเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่ได้สนใจเลย ทุกอย่างขึ้นอยู่กับว่าใครจะอดทนได้จนถึงที่สุด เพื่อภนต์ ครั้งนี้เธอต้องชนะให้ได้ ในวันที่สี่และห้า อธิบดีไม่ได้มาทำงานเลย เดาว่าเขาคงไม่กล้าที่จะมาแล้ว เพราะบริเวณใกล้เคียงกับที่เพ็ญนีติ์ชูป้าย ทุกวันจะมีกลุ่มคนคอยชี้วิพากษ์วิจารณ์เธอ หากอธิบดีมาทำงานก็คงต้องพบหน่อยแล้ว แต่ถ้าพบแล้ว คำสั่งจากเบื้องบน เขาไม่ฟังก็ไม่ได้ ณัฏฐพลไม่ได้ข่าวคราวอะไรเลย เพ็ญนีติ์ก็ขี้เกียจจะไปถามแล้ว ทางนั้นกำลังฟกช้ำดำเขียว เขากับญภากำลังวุ่นวายอยู่ เธอก็จัดการเองไปก่อนแล้วกัน อากาศร้อนจริงๆ สิ่งที่เธอทนไม่ได้คือความร้อนในเมืองเล็กๆ แห่งนี้ที่ติดต่อมาเป็นเวลาห้าวันแล้ว ผิวหนังชั้นนอกถูกแดดเผาไหม้ไปแล้วหนึ่งชั้น โทรศัพท์มือถือในกระเป๋าของเธอเป็นสิ่งที่เธอให้ความสนใจอยู่เสมอ แต่มันไม่เคยดังขึ้นมาเลย ห้าวันแล้ว เสียงเรียกเข้าที่เธอรอคอยก็ไม่ปรากฏ หรือว่าครั้งนี้จะไม่มีทางออกแล้ว? เธอไม่เชื่อ เธอไม่อนุญาตให้ฉาราบอกนภนต์ หากนภนต์รู้เข้าก็ต้องรีบวิ่งมาที่นี่และมันจะวุ่นวายมากขึ้น ทันใดนั้นเธอดูเหมือนจะได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น นี่ไม่ใช่ความฝันใช่ไหม? ลองกัดริมฝีปาก เจ็บ มันคือเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือจริงๆ เพ็ญนีติ์ทิ้งป้ายลงทันที จากนั้นจึงรับโทรศัพท์อย่างรีบร้อน “ฮัลโหล ฉารา มีข่าวอะไรบ้างหรือเปล่า?” “ใช่ค่ะ พี่เพ็ญนีติ์รีบกลับมาเถอะ สำเร็จแล้ว” “ตกลง เดี๋ยวฉันจะกลับไป เตรียมน้ำแกงคลายร้อนให้ฉันด้วย ฉันตากแดดจนจะเป็นลมอยู่แล้ว” “รับทราบ ฉันจะปรุงเอง” เรื่องราวกำลังจะได้รับการแก้ไขแล้ว น้ำเสียงของฉาราก็ผ่อนคลายลงมาก เพ็ญนีติ์ขึ้นแท็กซี่กลับมายังบริษัทเพ็ญภนต์การขายส่งไม้แปรรูปอย่างรวดเร็ว ได้อาบน้ำเย็นๆ ถึงจะสดชื่นขึ้นมาเล็กน้อย สิ่งแรกคือการเปิดคอมพิวเตอร์แล้วเช็คอีเมล ปุริม คิดถึงเขาเหลือเกิน มีอีเมลฉบับใหม่เข้ามา “เพ็ญนีติ์ สองวันมานี้ตอบอีเมลช้าจัง กำลังยุ่งอะไรอยู่?” เธอหัวเราะเบาๆ และเคาะนิ้วมือของเธออย่างรวดเร็ว “คิดถึงคุณ” เธอตอบอีเมลด้วยคำสามคำ ไม่มีใครบอกเธอ แต่เธอก็คาดเดาทุกอย่างได้ มีความรู้สึกอย่างหนึ่งเกิดขึ้น เธอตื่นเต้นมากเมื่อเห็นอีเมลของเขา เขาก็น่าจะตื่นเต้นมากเช่นกันเมื่อเห็นอีเมลของเธอ มันเหมือนกับกระแสจิตที่ทำให้เธอกระตือรือร้นอยากเห็นอีเมลของเขาในทันทีเช่นกัน ปุริม สองคำนั้นก็เหมือนกับถ้วยใบหนึ่งที่มักจะทำให้เธอร้องไห้ไม่หยุดเมื่อออกมาจากความฝันกลางวัน เธอคิดถึงเขาจริงๆ “คนโง่ เธอดูสิ เลยจากที่เรานัดหมายไว้กว่าครึ่งแล้ว เพ็ญนีติ์ อย่าไปคิดอีกเลย ใช้ชีวิตให้ดี โลกใบนี้ยังสวยงามอีกมาก ทุกครั้งที่เขาพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงแบบนี้ เธอก็อดนึกถึงละครเรื่อง “สามีผี” ที่เคยดูเมื่อหลายปีที่แล้วไม่ได้ เธอเป็นคนอ่อนไหวง่าย เมื่อนึกถึงพล็อตเรื่องของละครเหล่านั้น น้ำตาของเธอก็จะไหลออกมาราวกับว่าเธอเป็นนางเอกละครเรื่องนั้น “แต่ฉันคิดถึงคุณ รอคุณสามปี ถ้าคุณไม่มา ฉันก็จะตาย” คำพูดเหล่านี้ เธอไม่ลังเลที่จะพิมพ์มันลงไป เธออยากจะเพิ่มแรงกดดันให้เขาที่อยู่ห่างไกล ทำให้เขาไม่ลืมเลือนการมีอยู่ของเธอ “เพ็ญนีติ์ ห้ามตายนะ ห้ามพูดคำว่าตาย มันเป็นลางไม่ดี เข้าใจไหม?” “ไม่เข้าใจ อย่างไรก็ตามถ้าวันนั้นคุณไม่มา ฉันก็จะกระโดดตึก กระโดดลงมาจากตึกที่สูงที่สุดในเมืองดรัลเลย” ต่อให้กระดูกแหลกเหลวไปทั้งร่างก็ยอม หากไม่มีเขา เธอก็เลิกยาไม่ได้ หากไม่มีเขา เธอจะมีชีวิตใหม่ได้อย่างไร มนุษย์เป็นสัตว์ที่รู้บุญคุณ ยิ่งไปกว่านั้น เธอรักเขาและยังมีลูกสาวสองคนให้เขา เป็นเวลานานที่เขาไม่ได้ตอบอีเมลกลับมา เพ็ญนีติ์เองก็ไม่ได้รีบร้อน เธอเลือกใบหน้ายิ้มส่งกลับไป จากนั้นจึงพูดว่า “ฉันพูดจริงทำจริงแน่นอน สามีผี คุณจะปรากฏตัวขึ้นเมื่อไหร่กันนะ?” คำเรียกสามคำนั้นความจริงเธออยากจะใช้มาหลายวันแล้ว อยากใช้มากจริงๆ เรียกแบบนี้ทีไรเขาอยากเขกหัวเธอทุกที อย่านึกว่าเธอไม่รู้อะไรเลยนะ เธอเดาออกตั้งนานแล้ว “ที่รัก สามีก็มีสามีสิ คำต่อท้ายเอาออกไปเถอะ ตอนนี้ผมสบายดีมาก กินเหล้ากินกับแกล้มอยู่ ชีวิตไม่แห้งแล้งเลย เธอตอบทันที “ฉันก็อยากกินกับแกล้มกับเหล้าด้วย ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน ฉันจะไปหาคุณตอนนี้” “ไม่เจอ ยังไม่ถึงเวลานัดหมายเลย” ตามมาด้วยใบหน้ายิ้มอันอบอุ่น ถ้าไม่ใช่เพราะกลัวไฟฟ้าช็อต เธออยากจะทุบหน้าจอให้แตกด้วยหมัดเดียวจริงๆ” “ฉันปวดหัว ฉันอยากดื่มเหล้า คุณรอฉันนะ ฉันจะไปหยิบเหล้าก่อน” “สาวน้อย ผู้หญิงดื่มเหล้ามากไปจะเป็นอันตรายต่อร่างกายนะ ไปเจอเรื่องอะไรมาที่ทำให้คุณหงุดหงิด?” เธอคิดไปคิดมาแล้วบอกว่า “สินค้าถูกยึดไว้ตรวจสอบที่ชายแดน เป็นฝีมือของนาราทั้งหมด คุณดูสิ นี่ก็เป็นเพราะคุณ คุณไม่ต้องการเธอ เธอเลยพาลใส่ฉัน หลายวันมานี้เธอก็มาที่นี่อีก คนที่จุดตรวบอกว่าสินค้าที่ถูกกักไว้มาจากคำสั่งของเบื้องบน” หน้ายิ้มอีกแล้ว ด้านหลังยังตามมาด้วยรูปชูสองนิ้ว “เพ็ญนีติ์ ผมจะส่งรูปภาพเหล่านี้ให้คุณผ่านทางอีเมลนี้ มันอาจจะช้าหน่อยนะ คุณรอผมก่อน” เพ็ญนีติ์รออย่างสงบ เธอรีเฟรชกล่องจดหมายทุกๆ 2 นาที ผ่านไปประมาณอีก 10 นาที ในที่สุดก็ได้รับอีเมลใหม่ มันเปิดได้ช้ามาก น่าจะเป็นเพราะรูปภาพเหล่านั้น เพ็ญนีติ์ขยายรูปภาพเหล่านั้น เกือบทุกภาพเป็นคนสองคนและยังเป็นภาพในบ้าน เมื่อเธอเห็นผู้หญิงอีกคน เธอตกใจมาก เธอคือญาณินท์ เป็นไปได้อย่างไร?