บทที่ 231 ความจริงที่ไม่เคยเปิดเผย2

เธอยิ้มอย่างหมดหวังกับคนบ้านหลังนี้และเธอก็หันหลังเดินจากไป และเดินไปเรื่อยๆไปทางประตู และผู้ชายสองคนนั้นก็ยืนอยู่กับที่ไม่ขยับไปไหน รินินเหมือนจะพึ่งรู้สึกตัวขึ้นมา และเธอก็ตกใจกับการกระทำของอารญาเมื่อสักครู่นี้เหมือนกันครั้งนี้เธอก็เพิ่งดึงสติกลับมาได้และรีบตะโกนไปอย่างโมโหว่า: “จับมันไว้นะ!”