บทที่ 7 ล้มลงเข้าวงศ์แขนของเขา

“ผมชื่อบาส” บาสบอกชื่อเต็ม เมื่อก่อนเคยเกิดปัญหาเพราะฐานะของเขา แล้วหลังจากนี้ คงไม่มีโอกาสเจอกับผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว “วันนี้ขอบคุณมากค่ะ……”ฟางพูด บาสพยักหน้า:“ครับ” พูดน้อยจัง เงียบอีกแล้ว…… ฟางก็เงียบตามเขา ทั้งสามคนถึงร้านซุกกี้ ฟางเข้าก่อน แล้วหันหน้ามาบอกให้อีกสองคนเข้ามา ลูกต้นรีบตามมามี้เข้าไป บาสยืนอยู่ข้างกน้า และขมวดคิ้ว แล้วมองรอบๆร้านเล็กๆ เขาไม่อยากเข้าร้านเล็กๆอย่างนี้ เขายอมตามฟางมา แค่เพราะอยากหนีคุณตา จริงๆแล้วเขาอยากกลับบ้าน แต่ลูกต้นจับมือเขาตลอด เขาหนีไม่รอด เพิ่งบอกว่าจะกลับกุ่ เด็กน้อยก็มองเขาอย่างน้อยใจ เหมือนจะร้องไห้ ดูหน้าสงสัยจังเลย เขาไม่อยากให้เด็กน้อยผิดหวัง เลยตามมา “ลุง~~ลุง~~เข้ามาครับ อร่อยจริงๆ” ลูกต้นเห็นบาสไม่เข้ามา ก็รีบออกไปรับ เด็กน้อยใช้มือเล็กๆจับนิ้วมือบาส และเงยหน้าขึ้นมามองเขา สายตาเด็กน้อยเต็มไปด้วยความหวัง บาสเลยเข้าไป ร้านนี้ไม่ใหญ่ แต่ก็ตกแต่งได้ดี เหมือนร้านสมัยโบราณ บาสตัวสูง เมื่อนั่งอยู่ที่โต๊ะเล็กๆดูตลกมาก ฟางรีบสั่งข้าวให้เสร็จ ตอนนี้อาหารอร่อยเต็มโต๊ะแล้ว เธอหิวมาทั้งวัน พอเห็นอาหารอร่อย เธอก็รีบกินเลย ลูกต้นก็ทำตามแม่ กินอย่างสนุก ลูกต้นเห็นลุงนั่งเงียบๆ เขาเลยตัดลูกชิ้นปลาใส่เข้าปากบาสลูกหนึ่ง บาสโดนลูกชิ้นใส่เข้าปาก เขาขมวดคิ้วและโกรธ เพิ่งจะพูดอะไร ก็เห็นลูกต้นใช้มือเล็กๆจับช้อน เบิกตาโตๆและมองมาทางเขาอย่างจริงใจ เขารีบหายโกรธ บาสลองเคี้ยวของที่อยู่ในปากซึ่งไม่รู้ว่าเรียกว่าอาหารได้หรือเปล่า ลูกต้นถามอย่างตื่นเต้นว่า:“อร่อยไหมครับ？อร่อยไหมครับ？ลูกต้นชอบมากเลยครับ。” “อร่อยครับ”บาสตอบ เขาเป็นคนที่นิสัยเย็นชา แต่ต่อหน้าลูกต้นเขาจะอุ่นขึ้น แต่อันนี้ อร่อยจริง…… ได้ดำตอบที่อยากฟัง ลูกต้นดีใจมาก แล้วตัดลูกชิ้นปลาและลูกชิ้นกุ้งให้บาส บาสกินอย่างเรียบร้อย ฟางเห็นทั้งสองคนกินอย่างสนุก เลยถาม:“ลูกชิ้นอร่อยขนาดนั้นเลยหรือคะ？” เธอไม่ค่อยชอบกินลูกชิ้น แต่ลูกต้นสั่งประจำ แต่เธอไม่ได้คิดว่าบาสก็ชอบเหมือนกัน ทุกคนอิ่ม ฟางพาลูกต้นกลับ เด็กน้อยจับมือบาสไม่ยอมปล่อย “ผมอยากอยู่กับคุณลุง……”ลูกต้นเสียใจ “มืดแล้ว ลุงต้องกลับบ้านแล้วค่ะ เชื่อฟังนะคะ”ฟางบอก บาสก้มหน้าลงและเห็นลูกต้นกำลังกอดขาเขา และกำลังเถียงกับฟาง เขาไม่รู้ว่าทำยังไงดี เขาไม่รู้ทำยังไงดี เวลาที่ตกลงสัญญา เขาก็ไม่เคยสับสนขนาดนี้…… “ไม่เอา ไม่เอา ผมอยากอยู่กับลุงครับ”เด็กน้อยไม่ยอม และหนีไปยืนอยู่ข้างหลังบาส แล้วมองมามี้ “ลูกต้น ความอดทนของฉันมีจำกัดนะคะ！”พูดดีๆไม่ได้ผล ฟางเลยพูดแบบนี้ ทุกครั้งที่ฟางโกรธ ลูกต้นก็เงียบแล้ว “ไม่เอา！”แต่ครั้งนี้ ลูกต้นไม่ยอม และหนีไปอยู่ข้างหลังบาส ฟางโกรธจริงๆ！ เด็กน้อย เถียงแม่ต่อหน้าคนอื่น เดี๋ยวคอยดูว่าจะจัดการยังไง！ เธออยากไปจับลูกต้น แต่บาสยืนอยู่ตอนกลาง ฟางตัวเล็กๆ เธอจับไม่ได้ เลยแค่ไล่เด็กน้อยรอบๆบาส บาสไม่ชอบให้คนแปลกหน้าเข้าใกล้ๆตัวเขา พอเห็นเธอเข้ามา ก็รีบถอยหลัง ทันไดนั้นฟางล้มลงเข้าวงศ์แขนของเขา …… หน้าอกแข็งแรงและกว้าง ฟางเห็นผิวเขาและคางเขา…… “อ้า！” วินาทีที่ผ่านไปยังโดนผู้ชายหล่อๆกอด ในวินาทีต่อมาฟางก็ตกลงมาบนพื้นและส่งเสียงครวญครา “ทำอะไรคะ！เจ็บมากเลย！” อยู่ดีๆบาสปล่อยมือ ฟางขมวดคิ้ว หน้าเธอแดง และพูดอย่างไม่พอใจ “อย่าอยู่ใกล้ผม”บาสเตือน และเกลียดเธอ ฟางกลัว แล้วบ่นว่า:“ฉันไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย” เธอนั่งบนพื้นและคิดในใจว่า:กลัวทำไม ตั้งแต่เด็กมาก็ไม่เคยกลัวใคร ทำไมเห็นหน้าเขาก็กลัวขึ้น บาสก้มหน้า เห็นลูกต้นมองฟางด้วยสายตาเป็นห่วงและกลัวโดนจับ รู้ว่าเด็กน้อยอยากไปช่วยแม่ แต่กลัวแม่บังคับให้กลับบ้าน ตัวเขากำปั้น หน้าเขาแดงมาก บาสถอนหายใจ แล้วขึ้นไปช่วยฟาง เขาพูดว่า:“ลุกขึ้นครับ” การกระทำของเขาทำให้ฟางแปลกใจ เธอจับมือเขา นิ้วเขาเย็นๆ ทำให้เธออยากจับนานๆ “ปล่อยได้หรือยังคะ？”เขาพูดเย็นๆ ฟางปล่อย หลงหน้าหล่ออย่างนี้ได้ยังไงนะ！ บาสสัมผัสหัวลูกต้นและพูดว่า:“กลับเถอะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปดูคุณตาของลุงด้วยกันครับ” เขาพูดอบอุ่นกว่าปกติ ลูกต้นรีบสนับสนุน เด็กน้อยพยักหน้าและจับมือฟาง“มามี้ เรารีบกลับบ้านนะครับ ลูกต้นต้องรีบนอน จะได้ให้พรุ่งนี้มาเร็วๆ！” อะไรวะ？ ไม่ว่าเธอพูดอะไรก็ไม่มีประโยชน์ แต่เขาพูดแค่นี้ลูกต้นก็เชื่อฟังแล้วหรือ？ เธอโกรธและจับมือี้ลูกต้น แล้วพูดว่า:“ลูกต้น กลับบ้าน” เธอไม่สนใจบาส แต่ลูกต้นไม่อยากจากบาสไป เด็กนี้！ วันรุ่งขึ้นตอนเช้า ฟางพาลูกต้นมาฉีดยาที่โรงพยาบาล หมอบอกว่า เด็กน้อยดีขึ้นแล้ว วันนี้แค่ฉีดยาแก้อากาศอักเสบ ฟางก็ไว้ใจได้แล้ว พอดีว่าพรุ่งนี้ต้องเข้างานที่บริษัทLY ในช่วงเวลาที่ฉีดยา ลูกต้นตื่นเต้น เขาอยากไปเจอคุณลุงที่ห้องคนไข้ของตา ดูไม่เหมือนเด็กที่เป็นหวัด ฟางโกรธด้วยและขำด้วย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ฉีดยาเสร็จแล้ว ลูกต้นรีบใส่รองเท้าเสร็จ แล้วจับมือแม่ไปตึกนั้น บาสคงบอกยามก่อนแล้ว ครั้งนี้ไม่มีใครมาห้าม “คุณตาครับ คุณตาครับ！”ยังไม่เข้าไป ลูกต้นก็เรียก คุณตากำลังรดน้ำต้นไม้เล็ก ๆ บนขอบหน้าต่าง ก็เห็นลูกต้นวิ่งมา เขายิ้มและกอดเด็กน้อย ในห้องสะอาดสว่าง ฟางว่างผลไม้ แล้วยิ้ม:“ขอโทษค่ะ มารบกวนอีกแล้ว ลูกต้นอยากมาค่ะ”