บทที่ 11 เผชิญหน้ากับ……….

หลังจากต้นได้ยินเสียงคนกำลังเดินมา ก็รีบลงมาจากโซฟา วิ่งเข้าไปที่อ้อมกอดของฟาง ฟางนั่งลง แล้วจูบไปที่ต้น เธอจูบจนหายคิดถึง “โหลๆๆ….” ต้นอมยิ้มอยู่ในอ้อมกอดของมามี้ “โอ้โห ฟาง ในที่สุดก็กลับมาสักที ! กระดูกแก่ๆนี้ใกล้จะแตกเต็มทีแล้วฮ่าๆ” คุณตาบ่นไปด้วย ยิ้มไปด้วย ไม่รู้สึกรำคาญเลยซักนิด ฟางอุ้มลูกต้นขึ้นมา ก้มหัวลงด้วยความรู้สึกผิด ยิ้มอ่อนๆแล้วพูดว่า “สร้างความลำบากให้คุณตาอีกแล้ว” “งั้นก็คืนต้นให้คุณเลยนะ ฉันไปนอนก่อนละ แก่แล้ว นอนดึกไม่ได้แล้วจริงๆ” คุณตาพูดไปด้วยเดินเข้าห้องนอนไปด้วย คนที่ดูแลคุณตาก็รีบเดินตามไปด้วย “คุณผู้หญิงฟางคะ ของของคุณและคุณชายค่ะ คุณชายใหญ่สั่งให้คนย้ายเข้ามาแล้วค่ะ ห้องนอนก็เตรียมเรียบร้อยแล้วค่ะ คุณรีบพักผ่อนเถอะค่ะ” ย้ายมาหมดแล้วหรอ? เร็วขนาดนี้เลยหรอ! ฟางอุ้มต้นไปด้วย แล้วเดินตามแม่บ้านมาที่ห้องนอน ว้าว! ห้องนอนห้องนี้ ใหญ่กว่าบ้านที่เมื่อก่อนฟางอยู่ซะอีก การที่นำห้องรับแขก ห้องนอน ห้องครัวและห้องน้ำมารวมยังใหญ่ไม่เท่านี้เลย ฟางพึมพำในปาก หรูหราขนาดนี้ ดีจริงๆหรอ! หลังจากที่แม่บ้านแนะนำที่อยู่ในรอบๆบ้านเสร็จ ก็เดินออกจากห้องไป เธอมองลูกต้นที่เพิ่งเข้าห้องก็กลิ้งลงนอนบนเตียง จากนั้นก็สังเกตรอบๆห้อง ให้แน่ใจว่าตัวเองไม่ได้ฝันอยู่ จากเธอนั้นก็ล้มลงบนเตียง สบายจริงๆ…. กลางดึก ณ บ้านอนัน แสงสว่างของดวงดาวในกลางคืนส่องเข้ามาจากทางหน้าต่าง เตียงที่อยู่ในห้อง แม่ลูกคู่หนึ่งกำลังหลับอย่างสบาย ฟางตื่นขึ้นมากระทันหัน ค่อยๆดึงสติ แล้วมองไปยังเด็กที่กำลังหลับปุ๋ย ขณะที่เขากำลังนอน ช่างน่ารักจริงๆ ขนตาที่ยาวๆของเขานั้น มองไปก็เหมือนกับว่ากำลังฝันดีอยู่ ฟางยิ้มที่มุมปาก จากนั้นก็จูบไปที่หน้าผากของต้นอย่างเบาๆ กลับคิดฝันที่เธอฝันเมื่อกี้ ต่อให้ผ่านไปห้าปี เธอก็ยังคงตกใจอยู่ดี ห้าปีก่อน คืนที่เธอผ่านมากับผู้ชายที่เธอจำหน้าไม่ได้เลยซักนิด เรื่องราวคืนนั้น เหมือนบาดแผลที่ไม่ยอมจางหายไป ฝังลึกอยู่ในสมองของฟาง! หลังจากที่ออกจากโรงแรมในวันนั้น ฟางก็ไม่มีที่จะไป เธอขอยืมตังจากเพื่อนๆไม่กี่ร้อย แล้วมาอยู่ที่เมืองโลกัสคนเดียว เธออยากบอกลากับสิ่งต่างๆที่ผ่านมา แล้วเริ่มต้นใหม่ แต่หลังจากนั้นหนึ่งเดือน เธอก็รู้ตัวว่าตัวเองกำลังตั้งท้อง! เด็กที่อยู่ในท้องของฟางนั้น ฟางคิดอยู่นานมากว่าจะทำยังไงดี จนเธอตกลงแล้วว่าจะมาหาหมอ เอาเด็กคนนั้นออก เพื่อลบล้างหลักฐานในคืนนั้น ทันใดนั้นเด็กในท้องก็ถีบเธอ นี่คือการเคลื่อนที่ของทารกใรครรภ์ ทำให้ฟางไม่สามารถฝืนใจที่จะฆ่าลูกตัวเองได้ หลังจากนั้น เธอมองไปที่ใบหน้าเล็กๆของต้น เธอมีความสุขมากกับการตัดสินใจในวันนั้น หากวันนั้นเธอไม่ตัดสินใจแบบนี้ ก็เหมือนกับว่าได้ฆ่าเทวดาน้อยกับมือเธอเอง หลังจากนั้นฟางก็นอนไม่หลับ เธอเดินออกจากห้องนอน อยากออกไปเดินเล่นที่ข้างนอก พอถึงห้องรับแขก ก็ได้ยินเสียงบางอย่างออกมาจากห้องๆหนึ่ง ฟางตกใจไปชั่วขณะ เงยหน้าไปมองนาฬิกาที่แขวนอยู่ห้องรับแขก ตีสาม หรือว่าจะเป็นขโมย! ฟางอยากตะโกนเรียกคนมาช่วย แต่ก็กลัวว่าจะทำให้คุณตาตื่น เธอมองไปที่รอบๆห้องรับแขก หยิบแจกันขึ้นมา แล้วตรงไปที่ประตูบานนั้น เธอเดินไปถึงหน้าประตู ค่อยๆหมุนกลอนประตู แล้วผลักประตูเข้าไป เธอยกแจขึ้น พูดออกมาอย่างเสียงดังว่า”ใคร!” แต่เธอกลับได้ยินแต่เสียงน้ำที่กำลังไหล ไม่รู้ว่าเม็ดอะไรตกเต็มพื้นไปหมด ร่างกายที่กำลังเปลือยกาย ชายรูปร่างสูงโต ส่วนล่างของเขาถูกผ้าเช็ดตัวปกปิดไว้ ปรากฏอยู่ต่อหน้าของฟาง ผมที่ยังเปียกอยู่ของผู้ชายสะบัดไปทั่วหั่ว หน้าออกสีเนื้อราวกับน้ำนม กล้ามเนื้อที่หน้าอกและซิกแพคแปดชั้นนั้นมีหยดน้ำเต็มไปทั่ว “คุณบาส! ทำไมถึงเป็นคุณล่ะ?” ฟางตกใจมาก เธอกระวนกระวายไปหมด หน้าที่เย็นชาขอบาส เริ่มแสดงออกถึงความโกรธ เหมือนสัตว์ดุร้ายที่เพิ่งปล่อยออกมา พูดอย่าสุขุมว่า “นี่คือบ้านของฉัน ฉันก็อยู่ที่นี่สิ ว่าแต่เธอ กำลังทำอะไรอยู่!” “ฉัน ฉัน ฉัน…” ฟางรีบเอาแจกับไขว้ไปไว้ด้านหลัง ให้ตายสิ! ลืมได้ไงเนี่ย ตอนนี้ได้มาอยู่ห้องเดียวกับคุณชาน้ำแข็งสะแล้ว! “เป็นอะไร ทำไมกระวนกระวายขึ้นมาล่ะ” บาสพูดอย่าเยือกเย็น สายตาที่หน้าหลงไหลของเขา ร่างกายของเขาค่อยๆเข้าใกล้ฟาง ฟางถูกผู้ชายตรงหน้าค่อยๆดันเข้ามา ดันเข้ามาติดกำแพงทีละก้าวๆ ให้ตายเถอะ หนีไม่รอดแล้วเนี่ย! เขาเข้ามาใกล้จนเธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจที่เร่งรีบของเขา ฟางรู้สึกว่าทั้งตัวของตัวเองเปียกไปหมด โล่งไปทั้งสมอง “คุณจะทำอะไร?” “ฉันคิดว่า…” บาสเม้มไปที่ริมฝีผาก สายตาที่เยือกเย็นนั้น เหมือนสิงโตที่กำลังล่าเหยื่อ ผู้หญิงตรงหน้าเธอนี้นุ่มนวลราวกับดวงจันทร์ น้ำในตาของเธอราวกับน้ำทะเลที่ส่องสว่างได้ ราวกับดวงดาวที่ส่องแสงตลอดเวลา โดยรวมแล้วหุ่นที่อยู่ภายใต้กระโปรงสีขาวนั้น น่าหลงไหลจริงๆ ภายในตาของบาส ทำให้หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้น ร่างกายของเขาค่อยๆเป็นไปตามจังหวะ ฟางแอบด่าเขาในใจ “อิโรคจิต!” ฟางนั่งลง เธอหลบสายตาที่คมกริบของบาส เพิ่งถอนหายใจเสร็จ ก็รู้สึกว่าเหมือนมีอะไรผิดปกติ ใบหน้าของเธอ ตรงกับ….ที่ถูกผ้าเช็ดตัวบังไว้ อะไรจะใกล้ขนาดนี้! “อ้า!” ฟางกรี๊ดด้วยเสียงต่ำ นำมือทั้งสองข้างมาปิดที่ตา บาสก็ตกใจไปชั่วขณะ เมื่อกี้เขาเห็นผู้หญิงเหลวไหลอย่างเธอ ตอนแรกแค่คิดจะอยากหยอกเธอเล่น คิดไม่ถึงเลยว่าหลังจากที่เข้าใกล้ผู้หญิงคนนี้ ใจของเธอจะเต้นได้เร็วขนาดนี้ นี่คือความรู้สึกคืนนั้น หลังจากเธอคนนั้นจากไป เขาก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้อีก บาสรีบดึงสติกลับมา เขากลับมาในรูปของคุณชายเยือกเย็น ถอยออกหนึ่งก้าว แล้วพูดกับฟางว่า “ออกไป” ฟางแอบมองบาสที่ช่องห่างระหว่างนิ้ว เธอเห็นว่าเขาออกจากตัวเธอไปแล้ว จึงจะลุกขึ้น เธอรีบออกจากห้องด้วยใบหน้าที่หวาดกลัว หลังจากบาสเห็นเงาจากไปของฟางแล้ว ก็คิดอะไรได้บางอย่าง กดไปที่กริ่งเรียกแม่บ้านในห้องของเธอ พูดว่า “มาทำความสะอาดห้องของฉันหน่อย” แม่บ้านรีบมา เขารีบทำความสะอาดเม็ดเล็กๆที่ตกอยู่ตามพื้นอย่างสะอาด ฟางรีบกลับห้องของตัวเองขณะที่ยังตกใจอยู่ เธอรีบปิดประตูห้อง แต่ก็ยังกลัวอยู่ เธอเลยเดินไปล็อกอีกรอบ หลังจากเธอแน่ใจแล้วเธอจึงเดินไปนั่งข้างๆเตียง แม่เจ้า! ผู้ชายที่หล่อขนาดนี้มาเข้าใกล้ เกือบไปแล้วเชียว! “อ้าว อันนี้คืออะไรนิ?” ฟางรู้สึกว่ามีอะไรติดมือเธอมา เธอยกมือขึ้นมอง ที่แท้คือยาสีขาวสองเม็ดนี่เอง เหมือนของที่ตกเต็มห้องเมื่อกี้เลยนี่นา คิดไปคิดมา หลังจากที่ผลักประตูเข้าไป เหมือนกับว่าบาสกำลังจะกินยานิ นี่คือยาอะไรล่ะ? ความอยากรู้ของฟางนี้ ไปถามบาสตรงๆเลย? เป็นไปได้ไง ฟางส่ายหัวไปมา ผู้ชายคนนั้น เธอไม่กล้าไปยุ่งด้วยแล้วจริงๆ วันรุ่งขึ้น ฟางก็ติดต่อเพื่อนที่ทำงานอยู่โรงพยาบาล เธอนำยาไปให้เพื่อนลองตรวจดู