บทที่ 9 ลูกชายจอมซนกับคุณพ่อประทาน

บนเวที ผู้ชายร่างสูงใหญ่คนนั้นยืนตกตะลึงอยู่ เขามองดูเด็กแฝดคู่หนึ่งที่อยู่ข้างๆนานา โดยไม่สามารถละสายตาได้เลย ผู้หญิงคนนั้น ไปมีลูกสองคนตั้งแต่เมื่อไหร่？ นารารีบหันไปทาง ร.ป.ภ แล้วพูดว่า “ยังไม่ปิดประตูอีก ห้ามให้ใครเข้ามารบกวน” ร.ป.ภ ยืนรักษาความปลอดภัยอยู่ที่หน้าประตูทันที ห้ามให้ใครเข้าไปเด็ดขาด เมื่อสักครู่ วัฒเห็นผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามา นั่นก็คือลูกสาวนอกสมรสที่เขาปล่อยปะละเลยและไม่เคยสนใจไปหลายปี คิดไม่ถึงเลยว่า เธอกลับมาปรากฏตัวในงานหมั้นของลูกสาวเขา ภรรยาของเขาที่นั่งอยู่ข้างๆ มิโซะ เบะปากด้วยความรังเกียจ “เวรกรรมจริงๆ ปกติแล้วยัยผู้หญิงต่ำตมคนนี้จะเห็นแสงในงานไม่ได้เลย ทำไมถึงมาที่นี่ได้？” “อย่าเพิ่งโมโห ให้พิธีหมั้นของนาราเสร็จก่อนแล้วค่อยว่ากันทีหลัง ” วัฒปลอบใจภรรยา เห็นได้ชัดว่า มิโซะจ้องมองเขาด้วยความไม่พอใจ “ทิว ไม่ต้องไปสนใจคนพวกนี้แล้ว เรามาสวมแหวนหมั้นกันเถอะ！”นารายิ้มเบาๆ พลางหยิบแหวนหมั้นที่พนักงานส่งมา แล้วยื่นให้เขา นาราไม่อยากให้เขามาพิธีหมั้นของเธอ ทิวไม่ได้หยิบกล่องแหวนเพชรที่เธอส่งมา แต่เขากลับหันไปทางแขก พลางพูดขึ้นว่า“ขออภัยที่ทำให้เสียเวลาของทุกคน ฉันขอประกาศยกเลิกการแต่งงานนี้ ขอโทษด้วยครับ” เขาหันไปมองทางครอบครัว แล้วพูดขึ้นอีกว่า “คุณยาย คุณพ่อ คุณแม่ ผมยังมีเรื่องต้องเคลียร์ ขอตัวนะครับ” พูดจบ เขาก็ก้าวเท้าเดินออกไปจากห้องโถงทันที “ทิว กลับมา… ทิว…กลับมาน้ะ” นารารีบวิ่งลงจากเวทีตามเขาไป ใบหน้าที่ช่างเสริมสวยแต่งมาอย่างประณีตงดงาม ตอนนี้มันไร้ประโยน์แล้ว เขาเป็นอะไร？ ทิวหายออกไปจากห้องโถงอย่างไร้ร่องรอย นานากับแป้งอุ้มเจ้าเด็กน้อยไว้คนละหนึ่งคน พวกเธอขึ้นรถอย่างเร่งรีบ แป้งรู้สึกแปลกใจ เธอถามนานาว่า“เมื่อกี้ฉันมองไม่ผิดใช่ไหม นั้นคือพิธีหมั้นของพวกเขา？” นานาไม่อยากพูดเรื่องของครอบครัวต่อหน้าเด็กๆ เธอตอบกลับไปว่า “ ใช่แล้ว ！ ตอนนี้พวกเราไปบ้านเธอก่อนนะ ฉันจะจองตั๋วพาพวกเขาไปต่างประเทศ ช่วงบ่ายวันนี้” “อะไรนะ？เพราะอะไร！”แป้งถามด้วยความสงสัย “ไม่ว่ายังไง ฉันก็ไม่อยากให้เด็กอยู่ในประเทศนี้อีกแล้ว”นานาพูด เมื่อกี้ เธอเห็นผู้ชายคนนั้นที่เป็นคู่หมั้นของนารา หลังจากคืนนั้นเป็นต้นมา นอกจากเธอจะเห็นเขาในหนังสือพิมพ์บ้างเป็นบางครั้ง เธอก็ไม่เคยเห็นตัวจริงของเขาเลย แต่เมื่อกี้ สายตาของผู้ชายคนนั้นทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัว ในคืนนั้นเขาไม่รู้อะไรเลย แต่เธอทำไมยังหวาดผวา？ ช่างเถอะ ไม่อยากสนใจอะไรแล้ว การจากไปคงเป็นทางออกที่ดีที่สุด พูดจบ เธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เธอไม่สนว่าตั๋วเครื่องบินจะมีราคาแพงแค่ไหน นานารีบจองตั๋วสามใบเพื่อขึ้นเครื่องบินออกนอกประเทศ ไปยูเครนในเวลาบ่ายสามโมง “มามี้ ทำไมพวกเราต้องรีบไปขนาดนี้！” ลมถามด้วยความสงสัย “พวกเธอยังกล้าถามอีกหรอ จะกลับไปให้พวกเธอเจอดีหรือไง” นานาดุ “มามี้ ขอโทษ！ พวกหนูไม่ได้ตั้งใจ ” ตอนนี้ในใจของนานายังสับสน เรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องที่เด็กน้อยสามารถเข้าใจได้ เมื่อกี้ เธอปรากฏตัวต่อหน้าผู้ชายคนนั้นนารา และต่อหน้าทุกคนอีก อีกทั้งเด็กน้อยสองคนนี้ยังเรียกเธอว่ามามี้ต่อหน้าทุกคน คราวนี้ มันคงจะสายเกินไปแล้ว ที่จะปิดบังเรื่องของเด็กสองคนนี้ ถึงแม้บ้านสีธะยังไม่รู้ว่าพ่อของพวกเขาคือใคร แต่ เธอก็ยังกลัวว่าพวกเขาจะสืบหา ！ เฟ้นความจริงออกมา ซวยแน่ๆเลย