บทที่ 10 ลูกชายจอมซนกับคุณพ่อประทาน

ตั๋วเครื่องบินสามใบออกมาแล้ว นานามองทิวทัศน์นอกหน้าต่างด้วยความสับสนวุ่นวาย คืนที่น่าอับอายเมื่อห้าปีก่อนนั่นติดค้างอยู่ในสมองตลอด คืนนั้น เธอไม่ได้เป็นก้อนหินที่ไร้ความรู้สึก ความรู้สึกที่ผู้ชายคนนั้นบุกรุก ความเจ็บปวดจากการฉีกขาด ส่งผลให้ทั้งชีวิตของเธอลืมก็ไม่มีวันลืมลง ซึ่งผู้ชายคนนั้นก็คือพรีเซนเตอร์ของปีศาจร้าย หลังจากเกิดเรื่องนั้นเธอฝันร้ายทุกคืน ฝันว่าโดนเขาทับอยู่บนร่างกาย ภาพที่เธอถูกทำร้ายยังคงค้างคาอยู่เสมอ ตลอดจนถึงตอนนี้ เมื่อเธอปิดตาลง เธอยังคงรู้สึกถึงความเจ็บปวดทรมานนั้น ในรถหรูคันสีดำคันหนึ่งด้านล่างโรงแรม ชายผู้หนึ่งถือโทรศัพท์เเนบหู รอฟังเสียงตอบกลับจากอีกฝ่าย “ประธานทิว พวกเราพบว่านานาเเละลูกทั้งสองเข้าประเทศเมื่อห้าวันก่อน ข้อมูลอายุของเด็กคือ สี่ปีสามเดือน เป็นลูกแฝดชายหญิง ”เสียงบริสุทธิ์ของหญิงสาวลอดผ่านโทรศัพท์ พูดจบ เธอก็ตรวจพบอีกว่า “นานาเพิ่งจองเที่ยวบินไปยังประเทศยูเครนในช่วงบ่ายสามโมง” “โอเค ฉันรู้ละ” ชายคนนั้นตัดสายโทรศัพท์ทิ้ง นัยน์ตาของเขาเเลดูเข้าใจและบวกกับสมองอันชาญฉลาด จึงทำให้เขารู้ว่า สี่ปีสามเดือน ถ้าปีนั้นเป็นครั้งแรกของเธอ เวลาคลอดลูกก็ถูกพอดี บวกกับหน้าตาของเด็กผู้ชายคนนั้นเหมือนเขามาก ยิ่งทำให้เขาแน่ใจเข้าไปอีก เด็กที่อยู่ข้างๆเธอเป็นของเขา “บอส ตอนนี้พวกเราจะไปไหนกัน？”บอดี้การ์ดที่ขับรถถาม “ไปสนามบิน”ริมฝีปากเซ็กซี่บาง ๆ ของชายคนนั้นเปิดออก ณ บ้านแป้ง นานารีบเอาเสื้อผ้าของเจ้าเด็กน้อยกับตัวเองยัดเข้าไปในกระเป๋าเดินทาง แป้งปลอบใจเธอว่า“ อย่าใจร้อนอย่าใจร้อน กว่าเครื่องจะออกก็สามโมงครึ่ง อีกตั้งหลายชั่วโมงไม่ใช่หรอ？” ตอนนี้เจ้าตัวน้อยทั้งสองกำลังดูทีวีอยู่ด้านนอก นานาเงยหน้าขึ้นมองแป้ง พูดเบาๆว่า “ ฉันใจร้อนก็ไม่ได้หรอ？ คนในบ้านสีธะรู้หมดแล้วว่าฉันมีลูกสองคน แค่พวกเรารู้อายุของเด็ก ถ้านับเวลาดู ก็รู้ว่าคือลูกของผู้ชายคนนั้นแล้ว” “เธอก็แค่พูดว่าไม่ใช่ก็ได้แล้ว เธอก็บอกไปว่าตอนเธออยู่เมืองนอกเเล้วมีแฟนคนหนึ่งไม่ดีหรอ？” นานาถอนหายใจ “หน้าตาของลมกับผู้ชายคนนั้นเหมือนกันไม่มีผิด เธอว่าพวกเขาจะเชื่อหรอ？” แป้งพยักหน้า “มันก็ใช่ แล้วทำไมเธอไม่กังวลว่าทิวจะจำได้ละ？” นานาตอบอย่างมั่นใจไปว่า“ เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะจำได้ ในคืนนั้น หลังจากที่ฉันออกมา นาราก็เข้าไป เเล้วเขายังนอนอยู่เลย！” “เธอแน่ใจขนาดนั้นเลย？”แป้งหัวเราะแล้วถาม “ฉันแน่ใจอยู่แล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะตื่นขึ้นมาในวันที่สองตอนเช้า ที่เห็นก็แค่นารา บวกกับคืนนั้นที่เขาดื่มเหล้าเยอะมาก ” นานารู้สึกว่ามีปัญหาเพียงสิ่งเดียวคือ มีแค่บ้านสีธะที่รู้ แต่ตระกูลพาทิศ กลับไม่รู้อะไรสักอย่าง “เห้อ ทิวน่าสงสารจัง หน้าตาออกจะหล่อขนาดนี้ เเถมยังมีเงินเยอะอีก แต่เขากลับแต่งงานกับผู้หญิงที่จิตใจสกปรกและหลอกลวงความรักของเขาอีก เขาน่ะฉลาดมาทั้งชีวิต แต่เขากลับสับสนเพียงเเค่ช่วงเวลานี้” แป้งถอนหายใจ นานาเก็บของใส่กระเป๋าเดินทางใบใหญ่หนึ่งอัน กระเป๋าเดินทางใบเล็กอีกหนึ่งอัน เเล้วพูดกับเธอว่า“พวกเราไปกินอาหารกลางวันที่สนามบินกันนะ” ตอนที่เจ้าเด็กน้อยสองคนนี้กลับมา ถูกนานาด่าไปชุดหนึ่ง ทำให้ตอนนี้เป็นเด็กดีไป ฟ้ารู้สึกเศร้ามาก ทำไมแด๊ดดี๊ถึงไม่มาหาพวกเขาเลย？ ความเศร้าของฟ้า ทำให้ลมยิ่งโกรธมากขึ้น ที่แท้ผู้ชายคนนั้นจำมามี้ไม่ได้ หรือว่าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่แด๊ดดี๊ของพวกเขา？ ขณะอยู่บนรถ นานาหันไปพูดกับเจ้าเด็กน้อยสองคนว่า“พวกเธอต้องเป็นเด็กดีนะ ถ้าใครดื้อ ฉันจะตีก้นจริงๆด้วย” ฟ้าทำปากจู๋ นานามองเธอ “ห้ามทำปากจู๋” ฟ้าเบะปากทันที “ ห้ามเบะปาก” “แล้วจะให้หนูทำยังไงล่ะ！”ฟ้ารู้สึกน้อยใจมาก