บทที่ 6 ไปตาย ดีไหม?

ในตอนที่ดุจดาวตื่นจากโรงพยาบาล ก็คือตอนบ่ายแล้ว พอเห็นเธอตื่นแล้ว พยาบาลได้นำผลไม้เข้ามาไม่น้อยเลย ในสองสามวันนี้ พยาบาลพวกนี้ต่างก็ทำดีกับเธอ เธอควรจะขอบคุณพวกเขาจริงๆ ในเรื่องของเธอกับกันต์ ก็ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์แล้ว และในหนึ่ลสัปดาห์นี้ เธอก็ไม่เจอเขาเลย ในโทรศัพท์ก็ไม่มีข่าวสารของเขา ได้รู้จากปากของพยาบาลว่า คืนนั้น เธอเกือบจะเสียชีวิตแล้ว ถ้าไปใช่เพราะกันต์สังเกตเห็น เธออาจจะจากไปแบบนั้นก็ได้..... เฮอะ ภายในหนึ่งวัน จะฆ่าเธอสองรอบหรอ? "พี่ดุจดาว ถ้าหากว่าพี่กลัว พวกเราก็จะอยู่ข้างๆพี่ทุกวันเลย จะปกป้องพี่เป็นอย่างดีเลย" "จริงด้วย พี่ยังสามารถบอกเขาได้นะ พวกเราเป็นพยานให้ได้นะ!" "ผู้ชายแบบนี้ เอาไม่ได้! นี่ก็คือเป็นการกระทำที่รุนแรงภายในบ้านนะ!" "ใช่ๆ พี่ดูสิ ร่างกายพี่เป็นถึงขนาดนี้แล้ว เขายังเป็นแบบนั้นอยู่.....ไม่ดูแลร่างกายของพี่ดุจดาวเลยจริงๆ...." ผู้หญิงพวกนั้นกำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน กำลังฟ้องเขา? พูดอะไรอยู่เนี่ย กันต์ ผู้มีอำนาจในบ้านเจริญพร เหมือนกับพระเจ้าที่สูงส่ง ใครจะไปกล้ารังแกเขา? ส่วนในทางนี้ พยาบาลพึ่งออกไป ในห้องของดุจดาวก็มีแขกมาเยี่ยมเธอต่อ สายรุ้ง น้องสาวฝาแฝดของฟ้าใส "เธอมาทำอะไร?" ดุจดาวไม่ได้ทำท่าทีอ่อนแอต่อหน้าสายรุ้ง เธอถามไปตรงๆเลย สายรุ้งสวยมาก ถึงแม้จะเป็นพี่น้องฝาแฝดของฟ้าใส แต่หางตาขอเธอให้ความรู้สึกกับคนรอบข้างอย่างน่าหลงไหล ในจุดนี้ฟ้าใสไม่มีจริงๆ สายรุ้งนำกระเป๋าที่สง่างามของเธอวางอยู่ข้างๆ จากนั้นก็สำรวจดุจดาวอย่างละเอียด ในตอนที่เห็นสีหน้าของดุจดาวที่ซีดจาง ใบหน้าของเขาก็เผยรอยยิ้มออกมา "ได้ข่าวว่า เธอเกือบตายในมือของพี่กันต์สองรอบ?" ดุจดาววางหนังสือในมือเธอลง แล้วพิงอยู่บนหัวเตียง ในแววตามีแต่ความเยือกเย็น พอเห็นสีหน้านี้ของเธอ สายรุ้งก็หัวเราะออกมา "เธอจะเป็นเธอหรือว่าคุณหนูบ้านคนรวย? เธอยังไม่รู้ใช่ไหมว่า บ้านโยธินของเธอใกล้จะจบแล้ว?" ภายในใจดุจดาวแน่นไปหมด และไม่แสดงอะไรออกทางสีหน้าเลย "เธอหมายความว่าะไร?" สีหน้าของสายรุ้งดูตกใจมาก "อัยยะ เธอไม่รู้หรอ? แต่ก็ถูกอยู่ พี่กันต์อยากจะทำร้ายบ้านเธอแล้วเขาจะบอกเธอได้ยังไง" ดุจดาวเก็บมือเข้าไว้อย่างแน่น "ฉันกับคนในบ้านโยธิน ไม่เกี่ยวข้อกันตั้งนานแล้ว!" ตั้งแต่วันนั้น วันที่ฟ้าใสเสียชีวิต บ้านโยธินก็ได้ประกาศว่าจะตัดความสัมพันธ์กับดุจดาวเลย ไม่ว่าเธอจะอยู่หรือตาย ก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบ้านโยธิน เธอจะไม่รู้ได้ยังไง บ้านโยธินไม่เอาเธอแล้วหรอ? เธอจะไม่รู้ได้ยังไง นี่คือการที่กันต์ให้ความกดดันกับบ้านโยธิน? แต่ว่า ถึงแม้เธอจะรู้ทุกอย่าง เธอก็ต้องทำเป็นไม่รู้อะไร เธอสามารถหลอกตัวเองได้ว่า เขาคือพี่ชายของเธอ พี่ชายของเธอไม่มีวันทำร้ายเธอ เพราะพี่ชายเคยพูดว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาจะปกป้องเธอ และแล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้น ทำให้พฤติกรรมทั้งหมดที่เธอหลอกตัวเองตลอดแตกสลาย "เธอยังไม่รู้หรอ? พี่กันต์เขาพูดแล้วนะว่า ขอแค่มีสิ่งที่เกี่ยวข้อกับเธอ แม้แต่นิดเดียวก็ตาม เขาจะไม่ปล่อยไว้แน่ๆ" สายรุ้งหัวเราะเยาะเย้ย "ดีจัง แต่ดุจดาวหนอดุจดาว เมื่อไหร่เธอจะตายแบบดีๆล่ะ?" ดุจดาวเงยหน้าขึ้นด้วยความงง สายรุ้งเดินเข้ามาใกล้กับเตียงของเธอ บนใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยสีหน้าที่เกลียดแค้น "แค่เธอตายเท่านั้น พี่กันต์ถึงจะเป็นของฉันคนเดียว ดังนั้น เธอรีบตายไปแบบฟ้าใส ดีไหม?"