บทที่ 10 ยังไงฉันเป็นภรรยาลุงเธอ

มือที่กว้างใหญ่นั้นวางไปที่เอวของซัมเมอร์ มันเกือบดึงดุดสายตาทุกคนขึ้นมา ทั้งธากรีนและแพนก็ตกใจอึ้งกันใหญ่ สีหน้าแข็งไปทีเดียว “ฮื๊ม?ทำไมไม่พูดแล้วครับ?” เสียงเขาอ่อนโยนนุ่นนวลดังเข้าไปหูทุกคน ทุกคนในงานอึ้งทึ้ง นี่ยังเป็นธาวินคนที่เลือดเย็นไร้ความรู้สึกคนเดิมอยู่หรือเปล่า? ซัมเมอร์ก็อึ้งทึ้งไปเหมือนกัน เธอเอามือปัดผมแล้วพูดขึ้น“ฉันไม่ได้ก่อเรื่อง” ธาวินเงยหน้ามองแพน ธากรันก็เดินเข้าไปเรียกขึ้น“พี่วินค้า แม่รอพี่นานแล้วนะ พี่รีบไปเถอะ” ใบหน้าธาวินไร้อารมณ์ แล้วชี้ไปที่แพน“คุณแพนแน่ใจแล้วว่าภรรยาของผมชนเขาไปแล้วไม่ใช่หรอครับ?งั้นเราไปดูคริปที่กล้องจับได้กันเถอะ” ทุกคนตกใจ ซัมเมอร์เหมือนได้ยินเสียงหัวใจแตกสลายของแพน แม้แต่ธากรีนก็ถามขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ“พี่วิน พี่พูดอะไรค้า?เขา เขาคือ......” “พี่สะใภ้เธอ จำเป็นต้องให้ผมย้ำอีกครั้งไหมครับ?”ธาวินเงยหน้าแล้วดื่มไวน์ลงไป จากนั้นก็วางแก้วไปข้างๆ แล้วดึงซัมเมอร์เข้ามาอยู่ต่อหน้าผู้คน “เพื่อนๆพี่น้องที่รักที่คนครับ ขอบคุณที่มาร่วมงานนี้นะครับ นอกจากนี้ ผมจะขอประกาศว่า ผู้หญิงที่ยืนข้างๆผม เธอคือ......” “ธาวิน เธอกำลังทำอะไร?” ปิ่นเดินเข้ามาอย่างโมโห ซัมเมอร์หันข้างไว้ แล้วกำลังลังเลจะเรียกแม่ดีไม แล้วธาวินกลับยื่นกล่องหนึ่งเธอ แล้วดันเธอไปตรงหน้าปิ่น “เรียกแม่เร็ว” ซัมเมอร์เม้มปาก ยื่นของขวัญในมือไปอย่างเกรงๆ แล้วก้มหน้าเรียกขึ้น“......แม่” คนที่รู้ดีก็ดูออกว่ากล่องนั้นมีสร้อยแบรนหนึ่ง และเป็นแบรนที่ตระกูลบายพิกุลออกมาใหม่ล่าสุด มูลค่าเป็นร้อยล้านนั้นก็อยู่ที่มือของซัมเมอร์ ปิ่นก็ต้องรู้ดีแล้วแน่นอน แต่ถ้าให้เธอรับคนนี้เป็นลูกสะใภ้ เธอทำไม่ได้แน่นอน เธอรับกล่องนั้นมา แล้วทำหน้านิ่ง“ฉันไม่ใช่แม่เธอ เธออย่าเรียกฉันแบบนี้ ธาวินเธอมากับฉัน” ธาวินเดินหน้าไปไม่กี่ก้าว แล้วยืนข้างซัมเมอร์ ยิ้มขึ้น“แม่ครับ คนนี้แม่จะไม่รับคงไม่ได้ครับ เราแต่งงานไปแล้ว......” “เธอพูดอะไรนะ?”ปิ่นโมโหจนตะคอกออกมา ดวงตาจ้องซัมเมอร์ไว้อย่างน่ากลัว แล้วชี้ขึ้นอย่างตัวสั่น“เธอบอกว่าเธอแต่งงานกับเขาแล้วเหรอ?” ซัมเมอร์ตื่นเต้นบ้าง เธอเป็นห่วงแม่ธาวินจะโมโหแล้วไม่สบายเป็นโรคขึ้นมา ตอนนั้นเธอจะโดนอะไรก็พุดยากแล้ว คนรอบๆทั้งตกใจล้อนินทาเธอ ยังมีคนที่ดูเธอถูกเล่นงาน เธอก็มีความกดดันเป็นหลายเท่าแล้ว เธอเพียงอยากดูอารมณ์สีหน้าที่ซื่อใสของไทม์ แต่เขากลับไม่อยู่ เมื่อธาวินได้แน่ชัดว่าพวกเธอได้แต่งงานไปแล้ว มายด์ก็มาถึง เธออุ้มดอกไม้ไว้ช่อหนึ่ง ไทม์ถือกล่องของขวัญไว้ แล้วมองซัมเมอร์ด้วยความเกลียด “เธออยู่ที่นี่ได้ยังไง?” มายด์เห็นสีหน้าปิ่นดูแย่ เลยเป็นห่วงขึ้นมา“คุณยายเป็นอะไรเหรอค้า?ทำไมเขาอยู่ที่นี่คะ?” ปิ่นมองไปที่ธาวิน“ก็ถามลุงของเธอดุสิว่าเขาทำอะไรไป” มายด์เลิกคิ้วขึ้น แล้วยื่นดอกไม้ให้ธากรีน สีหน้าเข้ม ชี้ไปที่ประตู“ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ เชิญคุณออกไปค่ะ” ซัมเมอร์สบตากับเธอ“ไม่ต้อนรับก็ไม่รู้จะทำยังไงค่ะ ฉันในฐานะที่เป็นภรรยาธาวิน จะไม่มาร่วมงานอวยพรให้แม่ยายก็ไม่ค่อยเคารพแล้วสิค้า” “ลูกสะใภ้?”มายด์พูดซ้ำ มองธาวินอย่างไม่กล้าเชื่อ “ลุงธาวินค้า เขาหมายความว่าไงอ่ะ?ประตูของตระกูลอศักตินเป็นประตูที่สามารถให้คนแบบเธอเข้ามาได้ง่ายๆเลยหรือไง?” ปั๊ด ทุกคนตกใจทึ้ง มือของซัมเมอร์ก็เจ็บเหมือนกัน“คนบ้านอศักตินสอนเธอแบบนี้เหรอ?ยังไงฉันก็เป็นภรรยาลุงเธอ ไม่รู้จักหัวใหญ่หัวโต”