บทที่ 12 พวกเขายังไงกันแน่?

เธอมองธาวินไว้อย่างเกรง แค่พูดขอบคุณออกจากปากก็ได้แล้วไม่ใช่เหรอ?ยังต้องการให้ขอบคุณแบบไหนอีก? “เมื่อวานฉันพึ่งฝึกอาหารได้เมนูใหม่หนึ่ง หรือว่าเย็นนี้ฉันทำให้นายแทนคำขอบคุณเป็นไง?” เห็นใบหน้าที่ความตื้นตันของเขา เธอมีความเสียใจแล้ว ในบ้านมีแม่บ้าน ยังต้องการให้เธอทำอาหารซะที่ไหนหล่ะ? “ดีครับ ชิมดูอย่างฝืนใจแล้วกันว่าจะเป็นยังไง” ธาวินพาเธอไปที่โต๊ะอาหารแล้วสั่งขึ้นมา“คุณกินตามสบายเลยนะ ผมไปสักพักก็มา” ซัมเมอร์พยักหน้า วันนี้อารมณ์ดี เลยมีความอยากกินอยู่บ้าง ตอนที่เธอพึ่งกินของหวานได้ชิ้นที่สองนั้น แซมกลับเดินเข้ามาแล้ว เขาสวมชุดที่ดูดี หน้าตาสะอาดดูหล่อ เมื่อมองสักพักแน่ใจแล้วว่าตัวเองไม่ได้ดูผิด เลยเดินมาก้าวยาวๆ“ซัมเมอร์?เป็นคุณจริงๆด้วย” ซัมเมอร์หันกลับไปมอง แล้วรีบหันกลับมา เธอตกใจจนรีบดื่มน้ำไปคำเยอะๆ ถึงจะตั้งสติได้ แล้วเธอเรียกขึ้นอย่างเกรงๆ“คุณแซมก็อยู่ที่นี่เหรอค้า?” “พึ่งลงเครื่องครับ ก็รีบมาร่วมงานเลย”เขาพิงไปที่ขอบโต๊ะแล้วมองชายหญิงที่เต้นกัน จากนั้นก็พูดขึ้นอย่างตกใจบ้าน“ธาวินเชิญคุณมาเหรอครับ?ช่วงนี้คนพวกนี่มักจะทำเรื่องที่คาดไม่ถึงกันแฮะ” แซมมาช้าไปหน่อย เลยไม่ได้เจอฉอดเด็ด ในใจซัมเมอร์แอบดีใจ ยังดีที่เขายังไม่รู้ว่าเธอคือภรรยาธาวิน ไม่อย่างนั้นเพื่อนร่วมงานเธอต้องรู้กันแล้วแน่นอน แซมเป็นคนที่พูดไม่ค่อยคิดผ่านสมอง เห็นซัมเมอร์ก็ได้เพียงแค่ยิ้มแล้วถามขึ้น“คุณรู้ว่างานนี้เขาทำอะไรไหมครับ?” ซัมเมอร์มองเขาไว้อย่างไม่ชอบเท่าไหร่ แซมถูกสีหน้าเธอนั้นขำออกมา“คุณดูสิ คนที่มาวันนี้ส่วนใหญ่เป็นคุณหนูที่ยังไม่แต่งงาน นี่มันเป็นงานที่หาคู่ให้เขาชัดๆเลย” ซัมเมอร์มองไปที่เวทีเต้นแล้วพยักหน้า“ฉันรู้ค่ะ” “ถึงแม้ว่าจะเป็นการเลือกลูกสะใภ้ให้เขา แต่ก็มีคุณชายที่โสดมาไม่น้อยนะ ไม่มีผู้ใหญ่คนไหนอยากพลาดโอกาสแบบนี้หรอ”แซมดื่มไปสองคำ เห็นเธอไม่พูดอะไร เลยขมวดคิ้วขึ้น“ทำไมคุณไม่ไปเต้นละครับ” ซัมเมอร์ส่ายหัว“ฉันไม่เป็น” “แต่ทำไมไม่มีคนมาหาคุณไปเต้นเลยเหรอ?”เขากำลังสงสัยเรื่องนี้อยู่ คนสวยๆอย่างซัมเมอร์คุณชายตระกูลไหนเห็นแล้วยังไม่ใจเต้นแรงอีกหล่ะ?แต่กลับไม่มีคนชวนไปเต้นด้วย นี่ก็ช่างคิดไม่ถึงชะมัด “พี่ค้า ทำไมพี่นั่งด้วยกันกับเขาค้า?” ไม่ต้องมองก็รู้ว่าเขาคือใคร น้ำเสียงที่แอ้ปเป็นเสียงสองจนทนไม่ไหวนั้น เธอเงยหน้าอย่างสงสัย“ที่แท้เขาเป็นน้องสาวคุณนี่เอง” แซมรีบหัวเราะขึ้น“คุณรู้จักน้องสาวผมเหรอครับ?นี่แพนน้องสาวลูกพี่ลูกน้องผมครับ” อินรีบดึงแขนเขาไว้“พี่ค้า เมื่อกี้เขาพึ่งรังแกฉันเอง ถ้าเขาไม่ใช่ภรรยาของธาวินฉันก็ไม่ปล่อยเขาไปแน่หรอก แต่ฉันห้ามพี่คุยกับเขา” “เดี๋ยวครับ”แซมขมวดคิ้ว แล้วชี้ไปที่แพน“เธอพูดอะไรนะ?” “ฉันบอกว่าเขารังแกฉัน เอาน้ำผลไม้แก้วใหญ่ลาดลงที่ชุดฉันเลยอ่ะ” “ไม่ใช่ครับๆ คำด้านหลังอ่ะ” แพนเห็นธาวินเดินมา เลยปล่อยแขนพี่ชายลง“พี่ไม่ไปฉันไปเอง” คิ้วของแซมชนกันเป็นปริงได้ เห็นธาวินแล้วก็ดึงเขาไปข้างๆ แล้วแคะๆหู“น้องสาวผมบอกอะไรนะ ใครคือภรรยานายนะ?” ธาวินผลักเขาออก แล้วจัดเสื้อทีหนึ่ง จากนั้นก็เดินไปข้างซัมเมอร์“ไปเต้นสักเพลงกันครับ” “แต่ฉันไม่เป็น”เธอพูดขึ้น “ไม่เป็นไร มีผมอยู่” ก็เพราะคำนี้ของเขา ในใจซัมเมอร์ซึ้งจนอยากร้องไห้ออกมา จมูกเปี้ยวทันทีแล้ว ก้มหน้ากั้นน้ำตาไว้ แซมรีบร้อนขึ้นมา มองพวกเขาที่เดินไปเวทีอย่างความรู้สึกช้าๆ แล้วรีบพุ่งไปหาภรรยาตัวเอง แล้วบังคับภรรยาตัวเองไปที่เวทีเต้น “พวกเขามันอย่างไงกันแน่?”