บทที่ 15 ฉันเชื่อ

ธาวินก็ยังคงดึงเธอไปถึงหน้าอ่างสระน้ำ ซัมเมอร์เห็นเขาบีบยาสีฟันเสร็จแล้วยื่นมาให้ เธอหายใจเข้าลึกๆ แล้วเม้มปากรับมา ฟังเขาพูดอย่างนิ่งเฉียบ“ครั้งหน้าถ้าเจอโรคจิตแบบนี้ ผมจะสอนวิธีคุณอย่างหนึ่ง” ซัมเมอร์จ้องเขาไว้ แล้วกระพริบตา “กระแทกจุดอ่อนของเขา ดีที่สุดให้จบการสืบถอดไปเลย” ซัมเมอร์ที่แปรงฟันอยู่ก็นิ่ง แล้วมองลงล่าง สายตาก็มองไปจุดนั้นของเขาพอดี ธาวินขมวดคิ้วขึ้น“สายตาคุณมองที่ไหนอ่ะ” เธอทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หันกลับไปขำ คนอื่นๆน่าจะไม่เคยเห็นความตลกแบบนี้ของธาวินละสิ เมื่อกี้ที่ถูกเขาทำให้ตกใจ กลัวว่าจะทำให้เขาโมโห แล้วจะจัดการตัวเองไปอีก ธาวินหันไปแล้วนอนลงที่เตียง เขาหลีบตาลง ซัมเมอร์แปรงฟันเสร็จ แล้วล้างหน้าไปทีหนึ่ง ถึงจะไปนอน ถึงแม้จะนอนเตียงเดียวกัน แต่ระยะของพวกเสองคนกลับเหมือนมีป่าไม้ภูเขาเป็นพันหมื่นล้านที่ก้านไว้ วันต่อมา แสงแดดส่องจ้า ธาวินมักจะเร็วกว่าเธอเสมอ เธอยังคงนั่งรถเมย์ เขาขับรถก็จะถึงก่อนเธอ เธอมาถึงทีหลัง เมื่อเปลี่ยนชุดทำงานแล้ว เก็บผมให้เรียบร้ายแล้ว ก็เดินเข้าห้องทำงานอย่างมีชีวิตชีวา รอขึ้นเครื่อง “ธาวิน ภรรยานายหล่ะ” ซัมเมอร์อึ้ง แล้วหันหน้าไปก็เห็นแซมที่เอามือวางลงบนไหล่ธาสิน แต่เขากลับสะบัดออกอย่างไร้อารมณ์ อีกทั้งด่าออกมา“ไม่ได้กินยาเหรอ?” ก็มีแต่แซมที่กล้าเล่นกับเขาแบบนี้ ถ้าเป็นคนอื่น ก็ไม่รู้ว่าต้องตายแบบไหน เธอในตอนนี้กังลงแค่แซมจะพูดออกแล้วทุกคนจะมองเธอยังไง “ซัมเมอร์?......ธา” และแล้วก็หยุดลง สายตาทุกคนนั้น ซัมเมอร์เร็วที่สุด เธอรีบไปปิดปากแซมไว้ แต่แซมอย่างคิดว่าเธอลวนลามเขา ตกใจจนแนบไปที่กำแพลง แล้วโยกมือทั้งสองขึ้น ทั้งหน้างงชิบ ซัมเมอร์มองไปหาธาวินเข้าใจผิดแบบนั้น แล้วพูดกับแซม“อย่าเปิดเผยเรื่องของเรา......” ดวงตาของแซมหันไปมองธาวิน ก็ได้ยินเธอพูดขึ้นอีก“......ไม่ใช่น้ำเสียงเคลียร์ แต่เป็นการขอร้อง” แววตาของธาวินหันไปแบบนิ่งๆ เมื่อหันแล้วจะออกไปกลับได้ยินแซมพูดขึ้น“ทำไมอ่ะ?หรือพวกเธอ......ไม่จริง” ซัมเมอร์ปล่อยมือลง แล้วมองไปหลังเขา จากนั้นก็พูดออกมา“ยังไงเธอก็อย่าพูดแล้วกัน” พูดซะแบบนี้แล้ว ถ้าแซมยังไม่เข้าใจอีกสมองเขาก็คงจะไม่เต็มซะแล้ว แซมดูมึนงง คนหนึ่งเดินออก คนหนึ่งเดินเข้า เขาชี้ไปซ้ายและขวาสุดท้ายก็เดินตามธาวินไป “พวกเธอของปลอมเหรอ?หลอกคุณปิ่นนี่หว่า” ธาวินมองกระจกไว้ แล้วจัดชุดตัวเอง จากนั้นก็ตามด้วยคำด่า“นายนี่ช่างปากหมาชะมัด เริ่มสงสัยละ ชาติที่แล้วนายเป็นผู้หญิงปะวะ” แซมได้แต่นูนปาก“แล้วแต่นายจะคิด ต่อไปถ้าคุณปิ่นมาหาเรื่องแล้วก็ ผมจะไม่ช่วยนายพูดเลยสักคำคอยดู” เขายักษ์คิ้ว“อ้อ?เหมือนว่าบางคนจะหาเรื่องตั้งแต่เล็กจนโตเลยนะครับ” แซมเงียบ เมื่อได้ยินเสียงประกาศถึงจะออกไป ในทางเดินที่ไปขึ้นเครื่อง เหมยวิ่งตามซัมเมอร์แล้วถามขึ้น“เมื่อกี้แกและแซม พวกแกหวานมากเลยอ่ะ” จู่ๆฝีเท้าของซัมเมอร์ก็หยุดลง แล้วขำขึ้น“แกและคนอื่นหวานกว่านะ ทำไม จับเสี่ยได้ยังหล่ะ?” สีหน้าเหมยเปลี่ยนทันที แล้วเดินล้าหลังมากี่ก้าว แสดงให้เห็นเธอความไม่ค่อยจะพอใจ เมื่อขึ้นเครื่องไปแล้ว ก็ตั้งใจเดินไปข้างซัมเมอร์ พูดด้วยเสียงที่แหลม“จะมีสักวัน ฉันจะจับคุณธาวินที่หล่อขั้นเทพได้ แกเชื่อไหม?” ซัมเมอร์เกือบจะไอออกมา“ฉันเชื่อๆ”