บทที่ 3 วิ่ง

ไลลากำโทรศัพท์แน่น เธอวิ่งไปที่ชั้นสองของเรืออย่างบ้าคลั่ง เธอตั้งใจจะมาเคลียร์กับน้ำรินให้รู้เรื่อง มีเพียงน้ำรินแค่คนเดียวเท่านั้นที่จะทำอะไรแบบนี้ได้ แต่ว่าในตอนที่เธอวิ่งมาถึงหน้าห้องของน้ำริน เธอก็เห็นว่าประตูห้องของหล่อนเปิดอยู่ เธอได้ยินเสียงของน้ำรินและแม่ของหล่อนเล็ดลอดออกมาจากด้านใน “น้ำริน ครั้งนี้เธอต้องคว้าโอกาสไว้ให้ได้เลยนะ รีบ ๆ ทำให้พวกเขาหย่ากันให้ได้ แล้วเธอก็รีบแต่งงานกับธามเสีย อย่าทำให้ไลลาเธอท้องได้เชียวล่ะ ไม่อย่างนั้นก็คงจะจัดการกับทางบ้านตระกูลฉัตรเฉลิมได้ยากเอานะ” “วางใจเถอะค่ะคุณแม่ พี่ธามเขาไม่มีทางแตะต้องเธอหรอกค่ะ” น้ำรินพูดอย่างได้ใจ “พี่ธามเขาชอบหนูแค่คนเดียวเท่านั้น” นิ่งไปสักพัก น้ำรินก็เริ่มลังเลใจเล็กน้อย “แต่ว่า พวกเราจะไม่ถูกจับได้ใช่ไหมคะ? คุณหมอคนนั้นบอกว่าพี่ธามอาจจะค่อย ๆ ฟื้นฟูความทรงจำกลับมาได้เองไม่ใช่เหรอคะ?” “ก็นั่นแหละ เธอถึงต้องรีบลงมือยังไงล่ะ!” น้ำเสียงของแม่น้ำรินนั้นฟังดูไม่ค่อยพอใจ แต่ก็แฝงไปด้วยความสบายใจอย่างหนึ่ง “ใกล้จะสำเร็จอยู่แล้วน่า ไม่เสียแรงที่ฉันหมดกับเรื่องนี้ไปมาก ทั้งจิตแพทย์เอย นักสะกดจิตเอย” “คิก ๆ คุณแม่เก่งที่สุดเลยค่ะ!” “เธอต้องก็รีบลงมือล่ะ ถ้าหากว่าช้าไปสถานการณ์อาจเปลี่ยนแปลงได้ ทางที่ดีที่สุดก็รีบแต่งงานกับคุณธามซะ เมื่อแต่งงานแล้วก็รีบไล่ยัยไลลาหนามยอกใจคนนี้ออกไปเร็ว ๆ !” “หนูรู้ค่ะคุณแม่!” น้ำรินกัดฟันแน่น “คุณแม่ยังไม่รู้ ตั้งแต่ที่พี่ธามแต่งงานไป ถึงแม้ว่าเขาจะมาขอโทษหนูอยู่ตลอด แต่ว่าเขาก็ยังรักษาระยะห่าง ไม่ใกล้ชิดกับหนู เขาบอกว่าเขาจะต้องรับผิดชอบกับการแต่งงานของเขา แล้วยังบอกอีกว่าให้หนูรอเขาหย่า คราวนี้แหละ หนูจะต้องทำให้พวกเขารีบหย่ากันให้ได้เร็ว ๆ เลย!” ไลลายืนอยู่ด้านนอก เธอรู้สึกเวียนหัวมากจนแทบจะเป็นลมล้มไปเลย เธอรู้มาตลอดว่าน้ำรินชอบธาม แต่ว่าเธอยังคงคิดถึงความสัมพันธ์ที่เหลืออยู่น้อยนิดระหว่างเธอและน้ำรินอยู่… แต่เธอนึกไม่ถึงเลยว่า…ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้! “ปัง” ไลลาถีบประตูออกอย่างแรง “อ่า? ไลลา?” น้ำรินตกใจจนหน้าซีด “ไลลา เธอทำอะไรของเธอเนี่ย!” แม่ของน้ำรินออกตัวยืนขวางตรงหน้า “เธอรู้ไหมว่านี่เป็นเรือของใคร? นี่เป็นเรือของคุณธามนะ เธอกล้ามาทำเสียมารยาทกับน้ำรินแบบนี้ได้อย่างไรกัน?” “พวกเธอทำอะไรกับธาม?” ไลลาโกรธจัดจนร่างกายสั่นเทิ้ม “ฉันได้ยินที่พวกเธอพูดหมดแล้ว ฉันจะบอกเรื่องที่พวกเธอทำไปทั้งหมดกับธาม!” “เธอกล้าเหรอ!” แม่ของน้ำรินโผเข้ามาจะจิกผมของไลลา ไลลาดันเธอออกสุดแรง แล้วหันหลังวิ่งกลับออกไปด้านนอก เธอตั้งใจจะเปิดโปงแผนการชั่วร้ายของพวกเธอกับธามเดี๋ยวนี้เลย! แต่นึกไม่ถึงเลยว่าในตอนที่เธอก้าวออกไปยังบริเวณดาดฟ้าของเรือนั้น เธอก็มองเห็นธามยืนอยู่บนดาดฟ้าของเรือแล้ว “ไลลา!” ธามตะโกนเรียกเธอ เขาเอาซองเอกสารในมือโยนใส่ไลลา “คุณอยากหย่ากับผม? จะต้องรีบร้อนขนาดนี้เลยเหรอ?” ไลลาจ้องมองซองเอกสาร เธอเหม่อลอยไปชั่วขณะหนึ่ง แล้วเธอก็นึกถึงคำพูดที่แม่ของน้ำรินและน้ำรินคุยกันเมื่อสักครู่ในทันใด เธอก้มลงไปเก็บซองเอกสารนั้นขึ้นมา แล้วตะโกนใส่ธามดังลั่ง “ฝันไปเถอะ ฉันไม่มีทางยอมหย่ากับคุณหรอก คุณล้มเลิกความคิดที่จะแต่งงานกับน้ำรินไปได้เลย!” “คุณหลอกผม?” ธามโมโหมาก ไลลาก็โมโหมากเช่นกัน เธอยืนอย่างไม่มั่นคงแต่ก็ยังตะคอกใส่เขาไปว่า “ต่อให้ฉันต้องตายไปเพราะตำแหน่งภรรยาของคุณ ต่อให้คุณไม่ได้รักฉันหรือฉันไม่ได้รักคุณ ฉันก็ไม่มีทางยอมให้คุณไปแต่งงานกับน้ำรินได้หรอก!” เมื่อได้ยินไลลาพูดอย่างนั้น ธามก็โกรธจัด ที่เธอทำทุกหนทางเพื่อให้ได้แต่งงานกับเขา นั่นก็เป็นเพียงเพราะว่าเธอไม่ต้องการให้เขาไปแต่งงานกับน้ำรินแค่นั้นเองเหรอ?