已经是第一章了
บทที่ 37 กลิ้งหลบล้อรถ
ธามขมวดคิ้วมองดูเหตุการณ์ตรงหน้า แต่กวีกลับแค่นหัวเราะออกมา “เป็นคนแบบไหนก็แสดงว่ามีครอบครัวแบบนั้นจริง ๆ ด้วย”
พูดจบ กวีก็หันหลังเดินกลับไป เขาไม่อยากเสียเวลากลับคนแบบนี้หรอก
ส่วนแม่ของน้ำรินก็สบถออกมา แล้วเธอก็เปิดประตูรถเตรียมจะไปจากที่นี่
เหลือเพียงแค่น้ำรินที่นอนอยู่บนพื้นหน้าคฤหาส
已经是最新一章了
加载中
