บทที่ 6 ลูกของใคร

ปันกัดปากสั่นน้ำตาเริ่มคลอเบ้าแล้วหันมองไปทางเขา นัยน์ตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาทำให้มองเห็นเขาเป็นภาพที่ไม่ค่อยชัดเจน ดีโน่อุ้มแพนขึ้นมาแล้วเดินไปทางด้านนอก ไหล่ของเขาไม่ทันได้ระวังไปผลักโดนไหล่ของปัน ตัวของปันเซไปมาเกือบจะล้มลงไปกองอยู่บนพื้น ความหมดหวังในหัวใจเจ็บยิ่งกว่าร่างกายของเขาเป็นพันล้านเท่า “ถ้าลูกในท้องของแพนเกิดเป็นอะไรขึ้นมาเธอต้องเอาชีวิตของเธอมาชดใช้!” ปันทำตากลมโต “เธอพูดว่าอะไรนะ……แพน…แพน…” ท้องแล้วเหมือนกันเหรอ?! ดีโน่ไม่ได้ตอบปัน แล้วเดินออกไปด้วยความรวดเร็ว มือของปันไปลูบที่หน้าท้องของตัวเองที่ยังอุ้มท้องเล็กๆอยู่ สายตาแสดงถึงความสับสนไม่รู้ว่าต้องทำยังไงดี แพนก็ท้องแล้วถ้าเป็นอย่างงั้นเขาก็ต้องเลือกที่จะหย่ากับฉันแน่ๆเลย เธอจะต้องทำยังไงดี…… เธอจะยังมีทางเลือกอื่นอีกไหม? —— ห้องผู้ป่วย แพนที่นอนอยู่บนเตียงเริ่มฟื้น แค่เอียงหน้าไปก็เห็นดีโน่นั่งอยู่ตรงใบหน้าเธอพอดี ในมือของเขาจับเอกสารบางอย่างไว้อยู่ “ดีโน่......”เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจและอ่อนโยนพร้อมกับยื่นมือไปทางเขา ดีโน่รีบวางเอกสารลงแล้วไปจับที่มือของเธอ พร้อมกับพูดว่า“รู้สึกดีขึ้นหรือยัง?” “ตอนนี้ก็ดีขึ้นมากแล้วแหละ”น้ำเสียงของแพนเบามาก “เธออย่าโทษปันเลย ฉันเองที่......” พอพูดถึงผู้หญิงคนนั้นดีโน่ก็รู้สึกโกรธและรังเกียจเธอเข้าใส้ เขาขมวดคิ้วเข้าหากัน แล้วพูดว่า “เธอไม่ต้องไปยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นอีกต่อไปนี้” “ฉันรู้แล้ว”แพนเดินตรงไปพิงในอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นของเขา “ลูกของเราปลอดภัยไหม?” “ลูกของเราปลอดภัย หมอบอกว่าทุกอย่างปกติดี”ตอนที่ดีโน่พูดคำนี้เขาเองก็ยังงงอยู่เพราะเขาก็เคยถามหมอว่าถ้าคนท้องโดนผลักลงมาจากบันไดจะแท้งไหม หมอบอกว่าปกติจะไม่ถึงกับแท้งแต่ก็อาจจะมีอาการเลือดตกเล็กน้อยเท่านั้น แต่แพนล้มซะขนาดนี้กลับไม่กระทบถึงเด็กในท้องเลยเหรอ เขาไม่ได้อยากให้เป็นแบบนั้นแต่เขาแค่สงสัย? “ดีโน่”น้ำเสียงอ่อนโยนของแพนเรียกเขา “เธอกับปันจะหย่ากันตอนไหนเหรอ?” ดีโน่ขมวดคิ้วอีกครั้งแล้วพูดออกมาว่า “ตอนนี้!” น้ำเสียงที่ดัง ฟังชัด พอเขาดูแลแพนเสร็จ เขาก็มุ่งหน้าไปที่บ้านของปันทันทีเขารู้ที่อยู่ของผู้หญิงคนนี้ตั้งนานแล้ว แต่ไม่อยากมีปัญหาอะไรกันอีกก็เลยไม่เคยมา ปั้งๆๆๆ เสียงเคาะประตู กำลังกวนให้ปันที่กำลังนอนอยู่ตื่นในทันที เธอเดินงัวเงียลงจากเตียงแล้วไปเปิดประตูแต่พอเปิดประตูเธอก็เสียใจที่เปิดประตู เพราะคนที่มาเคาะเป็นคนที่เธอไม่อยากเปิดให้เลยแม้แต่น้อย ดีโน่เดินเข้าไปในห้องแล้วมองไปทางของในบ้านที่ราคาถูก เสียงที่เย็นชาของเขาเต็มไปด้วยความดูถูกเธอ “เธอยอมอยู่ในบ้านสภาพแบบนี้แต่ไม่ยอมหย่ากับฉัน มันหมายความว่ายังไง เธอต้องการจะสื่ออะไร?” ปันก้มหน้าไม่พูดไม่จาอะไร “เธอแกล้งทำหน้าตาน่าสงสารให้ใครดูอยู่เหรอ?”ดีโน่พูดประชดประชันเธอ พยายามเหน็บแหนมเธอ พอเขาเห็นหน้าตาที่แสดงถึงความอ่อนแอ น่าสงสารแบบนี้ของเธอ ก็รู้สึกไม่สบายใจตั้งแต่ที่พวกเขาทั้งสองแต่งงานด้วยกันมา เธอทำหน้าตาแบบนี้ตลอดไม่มีความรู้สึกที่ทำให้ฉันรู้สึกคิดถูกที่แต่ งงานกันเลยสักนิด ดีโน่หันไปมองทางอื่นแล้วหันไปเห็นของบนโต๊ะที่มีกระดาษที่ยับเยินอยู่ เขาเดินไปแล้วไปจับกระดาษขึ้นมาแต่ไม่คิดว่าปันที่เงียบและยอมเขามาตลอดจะรีบวิ่งไม่คิดชีวิตไปแย่งใบนั้นมาแล้วพูดอย่างรีบร้อนว่า “อย่าเปิด!คืนให้ฉันเถอะนะ!” ทีแรกดีโน่ไม่สนใจกระดาษนี้หรอก แต่พอเห็นปันกระวนกระวายแบบนี้เขาก็ยิ่งอยากรู้เลยว่าในนี้มันคืออะไรกันแน่ เขาเอียงลำตัวแล้วเปิดกระดาษดู พบว่ากระดาษแผ่นนี้เป็นผลการตรวจ เพราะแพนเคยท้องเขาก็เลยดูผลตรวจแผ่นนี้รู้เรื่อง ตาของเขา นัยน์ตาเต็มไปด้วยความเยือกเย็นทันที แล้วรีบเอามือไปบีบที่คอของปันแบบแรงๆและพูดคำพูดที่แรงที่สุดในโลกใบนี้ออกมา “เธอท้องเหรอ?ลูกเป็นของใคร?”